Էդուարդ Գրիգորյան (մարզիչ)

Էդուարդ Գրիգորյան;
Ծնվել է	մայիսի 25, 1929
Ծննդավայր	Կրասնոդար, Հյուսիսկովկասյան երկրամաս, ՌԽՖՍՀ, ԽՍՀՄ
Մահացել է	հունիսի 11, 1988 (59 տարեկան)
Մահվան վայր	Երևան, Հայկական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ
Քաղաքացիություն	ԽՍՀՄ
Կրթություն	Ֆիզիկական կուլտուրայի հայկական պետական ինստիտուտ
Մասնագիտություն	ֆուտբոլիստ և ֆուտբոլային մարզիչ
Պարգևներ և ; մրցանակներ	և
	Eduard Grigoryan Վիքիպահեստում

Վիքիպեդիայում կան հոդվածներ Գրիգորյան ազգանունով այլ մարդկանց մասին։

Էդուարդ Գրիգորի Գրիգորյան (ռուս.՝ Эдуард Григорьевич Григорян մայիսի 25, 1929(1929-05-25), Կրասնոդար, Հյուսիսկովկասյան երկրամաս, ՌԽՖՍՀ, ԽՍՀՄ - հունիսի 11, 1988(1988-06-11), Երևան, Հայկական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ^[1]^[2]), ՀԽՍՀ, հայազգի խորհրդային ֆուտբոլիստ, ՀԽՍՀ վաստակավոր մարզիչ, ֆիզիկական կուլտուրայի և սպորտի վաստակավոր գործիչ, Հայաստանի ֆուտբոլի հանրապետական դպրոցի, Երևանի օլիմպիական հերթափոխի պետական մարզական քոլեջի տնօրեն։

Կենսագրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Էդուարդ Գրիգորյանը ծնվել է 1925 թվականին Կրասնոդար քաղաքում, հայի ընտանիքում։ Նրա ծնվելուց կարճ ժամանակ անց ծնողները բնակության նպատակով տեղափոխվում են Երևան։

Ֆուտբոլային կարիերա[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Էդուարդը վաղ տարիքից զբաղվել է ֆուտբոլով։ Բակում ֆուտբոլ խաղալու ժամանակ նա իր հասակակիցներից այնքան էր առանձնանում, որ 15 տարեկանում ընդգրկվեց Երևանի «Դինամոյի» (հետագայում՝ Երևանի «Արարատ») կազմում։ «Դինամոյի» կազմում Գրիգորյանը խաղաց 8 տարի՝ 1944-1952 թվականները։ Նրա լավագույն մրցաշրջանը հանդիսանում է 1949 թվականի մրցաշրջանը։ Այդ ժամանակ նա դարձավ «Դինամոյի» 42 խփած գոլից 28-ի հեղինակը։ Նրան այդ ժամանակ կնքեցին հայկական Բոբրով՝ ի պատիվ հանրահայտ ֆուտբոլիստ և հոկեյիստ, ֆուտբոլի ռմբարկու^[3] Վսևոլոդ Բոբրովի։

Մարզչական կարիերա[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Երևանի Ֆիզիկական կուլտուրայի ինստիտուտն ավարտելուց հետո Էդուարդը հրաժեշտ է տվել ֆուտբոլին և անցել մարզչական աշխատանքների։ Որպես մարզիչ աշխատանքի է անցել Վորոշիլովի քաղաքային ֆուտբոլի դպրոցում։ Մի քանի տարի հետո նա էր ղեկավարում դպրոցի աշխատանքները։ 1960 թվականին Համամիութենական դպրոցականների սպարտակիադայում նրա թիմը ոսկե մեդալ նվաճեց։

«Արարատ»[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

1968 թվականին Էդուարդ Գրիգորյանն ստանձնեց Երևանի «Արարատի» գլխավոր մարզչի և թիմի պետի պաշտոնը։ Այդ տարիներին թիմում հանդես էին գալիս Լևոն Իշտոյանը, Նազար Պետրոսյանը, Էդուարդ Մարգարովը, Արկադի Անդրեասյանը, Ալյոշա Աբրահամյանը։ Նրա ղեկավարման տարիներին թիմը 1971 թվականին ԽՍՀՄ-ի առաջնությունում նվաճել է արծաթե մեդալ։

Կարիերան «Արարատից հետո»[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

1976 թվականին Էդուարդ Գրիգորյանը նշանակվել է Երևանի օլիմպիական հերթափոխի պետական մարզական քոլեջի տնօրեն։ 1985 թվականին մասնակցել է երիտասարդ թիմերի աշխարհի առաջնության խաղերի կազմակերպմանը։

Պարգևներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

1965 թվականին Գրիգորյանը ստացել է ՀԽՍՀ վաստակավոր մարզչի, Ֆիզիկական կուլտուրայի և սպորտի վաստակավոր գործչի կոչումներ։ Պարգևատրվել է «Ժողովուրդների բարեկամության» և «Պատվո նշան» շքանշաններով։ Նրա անունը տեղ է գտել ԽՍՀՄ Մինիստրների խորհրդի ֆիզիկական կուլտուրայի և սպորտի կոմիտեի պատվո գրքում։ Իր ներդրած ավանդի համար Հայաստանի Ֆուտբոլի մասնագիտացված Մանկապատանեկան մարզադպրոց կոչվել է իր անվամբ^[4]։ 2005 թվականից դպրոցի տարածքներից մեկում իր մարզումներն է անց կացնում «Բանանց» ֆուտբոլային ակումբը։

Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

[1] Знаменитые футболисты, родившиеся 25 мая

[2] Григорян Эдуард Григорьевич

[3] Всеволод БОБРОВ

[4] ՌՈՒԲԵՆ ՀԱՅՐԱՊԵՏՅԱՆԸ ՑՐՈՒՄ Է ՊԱՏԱՆԵԿԱՆ ՀԱՎԱՔԱԿԱՆԸ

[1]

[2]

[3]

[4]