Դիդե Ռոստան

Դիդե Ռոստան; ֆր.՝ Didier Roustan
Ծնվել է	հոկտեմբերի 10, 1957
Ծննդավայր	Բրազավիլ, Ֆրանսիական Կոնգո, French Equatorial Africa
Մահացել է	սեպտեմբերի 11, 2024 (66 տարեկան)
Մահվան վայր	Փարիզի 14-րդ շրջան, Ֆրանսիա
Քաղաքացիություն	Ֆրանսիա
Մայրենի լեզու	ֆրանսերեն
Մասնագիտություն	Մարզական լրագրող և ռադիոհաղորդավար
Աշխատավայր	TF1, France 2, L'Équipe?, Canal+, Europe 1 և RTL

Դիդե Ռոստան (ֆր.՝ Didier Roustan, հոկտեմբերի 10, 1957(1957-10-10)^[1]^[2], Բրազավիլ, Ֆրանսիական Կոնգո, French Equatorial Africa^[1]^[2] - սեպտեմբերի 11, 2024(2024-09-11)^[3]^[2], Փարիզի 14-րդ շրջան, Ֆրանսիա^[2]), ֆրանսիացի մարզական լրագրող, ներկայացրել և մեկնաբանել է մի քանի ֆրանսիական ֆուտբոլային ալիքներ, 1984 թվականին եղել է ֆրանսիական «Téléfoot» ֆուտբոլային ծրագրի ժամանակավոր հաղորդավարը, որի ընթացքում մեկնաբանել է Ֆրանսիայի Եվրո 1984-ի հաղթանակը։ Վերջին շրջանում աշխատել է «L'Équipe» մարզական շաբաթաթերթում։

Կենսագրություն

Դիդե Ռոստանը ծնվել է Բրազավիլում, (Ֆրանսիական Հասարակածային Աֆրիկա]], (այժմ՝ Կոնգոյի Հանրապետություն): Նրա մայրը ծնունդով եղել է Մարտինիկայից, աշխատել է աշխարհի խոշորագույն ինֆորմացիոն գործակալություններց մեկոում՝ «Ֆրանսպրես»ում^[4]։ Ռուստանը մեծացել է Կաննում։

Կարիերա

Ռոստանը ֆուտբոլ է խաղացել «Կաննի» երիտասարդական կազմում, սակայն 17 տարեկանում որակազրկվել է մարզչի հետ վիճաբանությունից հետո։ 18 տարեկանում նա վերապատրաստվել է TF1 ֆրանսիական մասնավոր հեռուստաընկերությունում^[5] ^[6]։ Նրա վերապատրաստումը տևել է երեք ամիս, սակայն մնացել է «TF1»-ում մոտ 13^[5]։ 21 տարեկանում մասնակցել է նույն հեռուստաընկերության «Téléfoot» ֆուտբոլային ծրագրին^[5]։ 1979 թվականին Ռոստանը մեկնաբանել է Ֆրանսիա և [Շվեդիայի հավաքականների հանդիպումը՝ դառնալով ամենաերիտասարդ ֆրանսիացին, որը մեկնաբանել է Ֆրանսիայի մեծահասակների հավաքականի խաղը։ Ռոստանը եղել է Téléfoot-ի ժամանակավոր հաղորդավարը^[7]։

1989 թվականին Ռուստանը միացել է Canal+-ին, որտեղ նա աշխատել է 52 րոպեանոց «Mag Max» ծրագրում։ Նա լքել է «TF1»-ը 1989 թվականին՝ հեռուստաընկերութան բաժնետեր և «Մարսելի Օլիմպիկի» նախագահ Բեռնար Տապիի հետ տարաձայնություններից հետո՝ TF1-ի կողմից Մարսելի հանդիպումները լուսաբանելու շուրջ։ Ավելի ուշ՝ 1993 թվականին Ռոստանը միացել է France 2 Ֆրանսիական ազգային հեռուստաալիքին, որտեղ աշխատել է սպորտային խաղադրույքների ծրագրում^[8]։ 2004-2006 թվականներին Ռուստանն աշխատել է որպես «Foot!»-ի մեկնաբան։ Նա TV5 Monde ալիքում մեկնաբանել է Լիգա 1-ի, ՈՒԵՖԱ-ի Չեմպիոնների լիգայի և Ֆրանսիայի ֆուտբոլի ազգային հավաքականի հանդիպումները։ Հաղորդավարը նաև երկար տարիներ աշխատել է որպես ռադիոմեկնաբան «RTL»-ում՝ Գերմանիայի ազգային հեռուստաալիքում^[9]։ Առիթներից մեկի ժամանակ Ռոստանը նշել է, որ իր ոգեշնչման աղբյուրն է եղել սպորտային լրագրող Ժան Ռեյնալը^[10]։ Ռուստանը ստացել է Չե Գևարա մականունը, քանի որ նա թերահավատորեն էր վերաբերվում ֆուտբոլում փողի դերին^[9]։

Բացի մեկնաբանություններից և ելույթներից նա հանդիսանում է 1993 թվականին համնադրած «United Colors of Football» ամսագրի համահիմնադիրը։

Ռոստանն առաջարկել է Կանտոնային և Մարադոնային, որ նրանք յուրաքանչյուրը 7000 դոլար ներդրում կատարեն նոր ասոցիացիային աջակցելու համար, որին միացել են 48 անդամ, այդ թվում՝ Կանտոնան, Մարադոնան և Ջանլուկա Վիալին^[11]։ 1997 թվականին Ռոստանը կազմակերպել է Միջազգային պրոֆեսիոնալ ֆուտբոլիստների ասոցիացիայի բարեգործական հանդիպում Եվրոպայի և մնացած աշխարհամասերի միջև։ Խաղին մասնակցել են Կանտոնան, Մարադոնան, Ռենե Իգիտան, Գուստավո Պոյետը և այլն^[12]։ Ասոցիացիան լուծարվել է 1998 թվականին։

Ռուստանը ստեղծել է նաև «Foot Citoyen» սոցիալական նախագիծը, որին աջակցել է Արսեն Վենգերը։ «Foot Citoyen»-ի համար որոշ բարեգործական միջոցառումների մասնակցել է Զինեդին Զիդանը^[13] ^[14]։ Ռուստանը նաև գրել է բլոգ և շաբաթական Փոդքասթ, որը կոչվել է «Roustan Foot»^[15]։

Ռուստանի վերջին աշխատանքը որպես մեկնաբան եղել է 2024 թվականի Ամերիկայի գավաթը՝ Արգենտինայի ֆուտբոլի ազգային հավաքականի և Կանադայի ֆուտբոլի ազգային հավաքականի խաղը^[16]։

2015 թվականին Ռոստանին շնորհվել է «Prix de la Carriere» (ցմահ նվաճումների մրցանակ) Ֆրանսիայի մարզական լրագրողների ասոցիացիայի կողմից^[17]։

Դիդե Ռոստանը մահացել է Փարիզում, 2024 թվականի սեպտեմբերի 11-ին, 66 տարեկան հասակում^[18]։

Ծանոթագրություններ

↑ ^1,0 ^1,1 ^1,2 ^1,3 ^1,4 https://lemonde.fr/disparitions/article/2024/09/11/didier-roustan-figure-du-journalisme-de-sport-est-mort_6312775_3382.html
↑ ^2,00 ^2,01 ^2,02 ^2,03 ^2,04 ^2,05 ^2,06 ^2,07 ^2,08 ^2,09 ^2,10 Fichier des personnes décédées mirror
↑ ^3,0 ^3,1 ^3,2 Didier Roustan, figure du journalisme sportif, est mort (ֆր.) — 2024.
↑ «Coups de tête». Libération (ֆրանսերեն). 7 June 2006. Վերցված է 15 September 2020-ին.
↑ ^5,0 ^5,1 ^5,2 «Coups de tête». Libération (ֆրանսերեն). 7 June 2006. Վերցված է 15 September 2020-ին.
↑ «Didier Roustan "Le foot c'est avant tout de l'humain"». France Inter (ֆրանսերեն). 13 March 2020. Վերցված է 15 September 2020-ին.
↑ «Tout sur l'histoire de Téléfoot…» (ֆրանսերեն). Eurosport. 5 September 2003. Արխիվացված օրիգինալից 31 March 2021. Վերցված է 19 April 2020-ին.{{cite web}}: CS1 սպաս․ bot: original URL status unknown (link)
↑ «Basile Boli: La légende de l'OM surnommé Basilou» (ֆրանսերեն). Web Libre. Վերցված է 16 September 2020-ին.
↑ ^9,0 ^9,1 «Football: In the end it will only be about business». Arc Hyde. 3 May 2020. Վերցված է 16 September 2020-ին.
↑ «Didier Roustan: "LE FOOTBALL, C'EST UNE ÉMOTION"» (ֆրանսերեն). Les Cahiers de Football. 15 November 2016. Վերցված է 31 May 2020-ին.
↑ Burns, Jimmy (December 2011). Maradona: The Hand of God. AC Black. էջ 26. ISBN 9781408827727.
↑ «Maradona may play for Rest of World». The Independent. 16 April 1997. Վերցված է 16 September 2020-ին.
↑ Fort, Patrick; Phillipe, Jean (May 2018). Zidane. Random House. ISBN 9781473556195.
↑ Rivoire, Xavier (December 2011). Arsène Wenger: The Biography. Aurum Press. ISBN 9781845137533.
↑ «Football: In the end it will only be about business». Arc Hyde. 3 May 2020. Վերցված է 16 September 2020-ին.
↑ «Amoureux et défenseur du beau football, le journaliste Didier Roustan est mort». L'Équipe (ֆրանսերեն). 11 September 2024. Վերցված է 11 September 2024-ին.
↑ «Prix de la Carriere» (ֆրանսերեն). Association des écrivains sportifs. Արխիվացված է օրիգինալից 28 March 2017-ին. Վերցված է 15 September 2020-ին.
↑ Amoureux et défenseur du beau football, le journaliste Didier Roustan est mort". L'Équipe (in French

Արտաքին հղումներ

Le journaliste Didier Roustan est décédé ce mercredi 11 septembre à l'âge de 66 ans. Le maire de Cannes David Lisnard lui a rendu un vibrant hommage sur les réseaux sociaux.

[_5a49b680f4dadbf7-1] 1,0 ^1,1 ^1,2 ^1,3 ^1,4 https://lemonde.fr/disparitions/article/2024/09/11/didier-roustan-figure-du-journalisme-de-sport-est-mort_6312775_3382.html

[_dd6fff821b02528e-2] 2,00 ^2,01 ^2,02 ^2,03 ^2,04 ^2,05 ^2,06 ^2,07 ^2,08 ^2,09 ^2,10 Fichier des personnes décédées mirror

[_91894b9616db63a5-3] 3,0 ^3,1 ^3,2 Didier Roustan, figure du journalisme sportif, est mort (ֆր.) — 2024.

[Lib-4] «Coups de tête». Libération (ֆրանսերեն). 7 June 2006. Վերցված է 15 September 2020-ին.

[Lib2-5] 5,0 ^5,1 ^5,2 «Coups de tête». Libération (ֆրանսերեն). 7 June 2006. Վերցված է 15 September 2020-ին.

[FI-6] «Didier Roustan "Le foot c'est avant tout de l'humain"». France Inter (ֆրանսերեն). 13 March 2020. Վերցված է 15 September 2020-ին.

[Eurosport-7] «Tout sur l'histoire de Téléfoot…» (ֆրանսերեն). Eurosport. 5 September 2003. Արխիվացված օրիգինալից 31 March 2021. Վերցված է 19 April 2020-ին.{{cite web}}: CS1 սպաս․ bot: original URL status unknown (link)

[8] «Basile Boli: La légende de l'OM surnommé Basilou» (ֆրանսերեն). Web Libre. Վերցված է 16 September 2020-ին.

[AH-9] 9,0 ^9,1 «Football: In the end it will only be about business». Arc Hyde. 3 May 2020. Վերցված է 16 September 2020-ին.

[10] «Didier Roustan: "LE FOOTBALL, C'EST UNE ÉMOTION"» (ֆրանսերեն). Les Cahiers de Football. 15 November 2016. Վերցված է 31 May 2020-ին.

[11] Burns, Jimmy (December 2011). Maradona: The Hand of God. AC Black. էջ 26. ISBN 9781408827727.

[12] «Maradona may play for Rest of World». The Independent. 16 April 1997. Վերցված է 16 September 2020-ին.

[Zidane-13] Fort, Patrick; Phillipe, Jean (May 2018). Zidane. Random House. ISBN 9781473556195.

[14] Rivoire, Xavier (December 2011). Arsène Wenger: The Biography. Aurum Press. ISBN 9781845137533.

[AH2-15] «Football: In the end it will only be about business». Arc Hyde. 3 May 2020. Վերցված է 16 September 2020-ին.

[Equipe24-16] «Amoureux et défenseur du beau football, le journaliste Didier Roustan est mort». L'Équipe (ֆրանսերեն). 11 September 2024. Վերցված է 11 September 2024-ին.

[17] «Prix de la Carriere» (ֆրանսերեն). Association des écrivains sportifs. Արխիվացված է օրիգինալից 28 March 2017-ին. Վերցված է 15 September 2020-ին.

[18] Amoureux et défenseur du beau football, le journaliste Didier Roustan est mort". L'Équipe (in French

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

[15]

[16]

[17]

[18]