Գևորգ Հարությունյան
Անվան այլ կիրառումների համար տե՛ս՝ Գևորգ Հարությունյան (այլ կիրառումներ)
| Գևորգ Հարությունյան | |
|---|---|
| Ծնվել է | 1884[1] |
| Ծննդավայր | Գանձակ, Ռուսական կայսրություն[1] |
| Մահացել է | 1921[1] |
| Քաղաքացիություն |  Ռուսական կայսրություն |
| Մասնագիտություն | պրոֆեսիոնալ հեղափոխական |
Գևորգ Հարությունի Հարությունյան, ծածկանունը՝ Զինգեր, Պապաշա, (1884[1], Գանձակ, Ռուսական կայսրություն[1] - 1921[1]), հայ բոլշևիկ պրոֆեսիոնալ հեղափոխական։
Հեղափոխական գործունեության մեջ ներգրավվել է 1908 թվականից։ 1908-1916 թվականներին աշխատանքի բերումով շրջագայել է Ղազախ-Իջևան-Կրասնոսելսկ շրջաններում, կատարել կուսակցության գավառային (Ղազախի) կոմիտեի հանձնարարությունները։ 1916 թվականին Ստեփան Շահումյանի, Ա. Ջափարիձեի, Բագրատ Բորյանի ցուցումներով քարոզչական գործունեություն է տարել Բաքվի նավթահանքերի բանվորների շրջանում։ 1917-1918 թվականներին, որպես պարտիզանական ջոկատների ղեկավար, գործուն մասնակցություն է ցուցաբերել Շամախու և Նուխու կռիվներին։ Բաքվի կոմունայի մարտերում եղել է կարմիր գվարդիական հեծելազորային էսկադրոնի հրամանատարը։ Կոմունայի տապալումից հետո անցել է Հայաստան և ընդհատակյա քարոզչություն տարել Իջևանի և հարևան շրջանների աշխատավորության շրջանում։ 1920 թվականների ապրիլին ձերբակալվել և մեկուսացվել է Երևանի բանտում։ Ռուսական 11-րդ կարմիր բանակի կողմից Հայաստանը գրավելուց և երկրում խորհրդային կարգերի հաստատումից[2] հետո նշանակվել է Ղուրդուղուլիի (հետագայում՝ Հոկտեմբերյանի) շրջկոմի առաջին քարտուղար և արտակարգ լիազոր։
Սպանվել է 1921 թվականի Փետրվարյան ապստամբության ժամանակ։
Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից (հ․ 6, էջ 319)։ 
|