Գվիդո Բակկանի

Գվիդո Բակկանի
Անձնական տվյալներ
Ազգությունը	Իտալացի
Քաղաքացիությունը	Իտալիայի թագավորություն
Ծննդյան ամսաթիվ	մարտի 28, 1870
Ծննդավայր	, Իտալիա
Մահվան ամսաթիվ	մարտի 4, 1938 (67 տարեկան)
Մահվան վայր	Կոլեֆերո, Հռոմ, Լացիո, Իտալիա
Մարզչական կարիերա
1906-1908	Լացիո
1908-1924	Լացիո
1924-1925	Իտալիա
1929	Ռոմա

Գվիդո Բակկանի (իտալ.՝ Guido Baccani, մարտի 28, 1870(1870-03-28), Արտենա, Հռոմ, Լացիո, Իտալիա - մարտի 4, 1938(1938-03-04), Կոլեֆերո, Հռոմ, Լացիո, Իտալիա), իտալացի նախկին ֆուտբոլիստ և մարզիչ, ով երկար տարիներ եղել է Լացիոյի գլխավոր մարզիչը, մարզել է նաև Հռոմի մյուս թիմը՝ Ռոման, ինչպես նաև Իտալիայի ազգային հավաքականը։ Հանդես է եկել նաև որպես ֆուտբոլային հանդիպումների մրցավար, արժանացել է պատվավոր մրցավարի կոչման^[1]։ 1948 թվականին՝ Իտալիայի ֆուտբոլի ֆեդերացիայի հիմնադրման 50-ամյակի կապակցությամբ Գվիդո Բակկանիին շնորհվել է «Իտալական ֆուտբոլի պիոներ» պատվավոր կոչում^[2]։

Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

↑ "Elenco Generale Arbitri Ufficiali della F.I.G.C." pubblicato dalla Gazzetta dello Sport in data 20 novembre 1919 nella sezione "Arbitri ad honorem" e a disposizione del Comitato Regionale Laziale.
↑ Bollettino ufficiale della FIGC, comunicato ufficiale n. 45 del 18 febbraio 1949. Con comunicato n. 46, al Palazzo Tursi di Genova il 27 febbraio 1949 furono consegnati i distintivi d'onore alle persone che avevano dato un contributo rilevante allo sviluppo del gioco del calcio in Italia nel periodo 1898-1914 (comprese le persone già decedute): 7 presidenti; 12 del Piemonte; 15 della Lombardia; 5 del Veneto; 6 della Liguria; 2 dell'Emilia, 4 della Toscana; 5 del Lazio; 2 della Campania; 2 delle Puglie; 1 della Sicilia.

[1] "Elenco Generale Arbitri Ufficiali della F.I.G.C." pubblicato dalla Gazzetta dello Sport in data 20 novembre 1919 nella sezione "Arbitri ad honorem" e a disposizione del Comitato Regionale Laziale.

[2] Bollettino ufficiale della FIGC, comunicato ufficiale n. 45 del 18 febbraio 1949. Con comunicato n. 46, al Palazzo Tursi di Genova il 27 febbraio 1949 furono consegnati i distintivi d'onore alle persone che avevano dato un contributo rilevante allo sviluppo del gioco del calcio in Italia nel periodo 1898-1914 (comprese le persone già decedute): 7 presidenti; 12 del Piemonte; 15 della Lombardia; 5 del Veneto; 6 della Liguria; 2 dell'Emilia, 4 della Toscana; 5 del Lazio; 2 della Campania; 2 delle Puglie; 1 della Sicilia.

[1]

[2]