Անն Իդալգո
Անն Իդալգո իսպ.՝ Ana María Hidalgo Aleu և ֆր.՝ Anne Hidalgo | |
![]() | |
Կուսակցություն՝ | Սոցիալիստական կուսակցություն |
---|---|
Կրթություն՝ | Jean Moulin University - Lyon 3? և Փարիզ-Նանթեր համալսարան |
Մասնագիտություն՝ | քաղաքական գործիչ, Personnel of direct services to individuals և international forum participant |
Ազգություն | իսպանացիների ներգաղթը Ֆրանսիա |
Դավանանք | աթեիզմ |
Ծննդյան օր | հունիսի 19, 1959[1][2][3] (63 տարեկան) |
Ծննդավայր | Սան Ֆեռնանդո, Կադիս, Անդալուզիա, Իսպանիա |
Քաղաքացիություն | ![]() ![]() ![]() |
Ի ծնե անուն | իսպ.՝ Ana María Hidalgo Aleu |
Ամուսին | Jean-Marc Germain?[5] և Philippe Jantet? |
Զավակներ | Matthieu Jantet-Hidalgo?, Elsa Jantet-Hidalgo? և AGH? |
Կայք՝ | paris.fr/pages/anne-hidalgo-2252 |
Ինքնագիր | ![]() |
Պարգևներ | |
Անն Իդալգո (ֆր.՝ Anne Hidalgo, հունիսի 19, 1959[1][2][3], Սան Ֆեռնանդո, Կադիս, Անդալուզիա, Իսպանիա), իսպանական ծագմամբ ֆրանսիացի քաղաքական գործիչ։ Փարիզի քաղաքապետ (2014 թվականից)։ Առաջին կինն է, ով զբաղեցնում է այդ պաշտոնը։
1994 թվականից անդամակցում է Ֆրանսիայի Սոցիալիստական կուսակցությանը, զբաղեցրել է Մշակույթի և լրատվական միջոցների ազգային քարտուղարի պաշտոնը։ Բերտրան Դելանոեի (մարտ, 2001-մարտ, 2014) ղեկավարման օրոք եղել է Փարիզի առաջին փոխքաղաքապետ[6]։ 2001 թվականին ընտրվել է Փարիզի 15-րդ շրջանի խորհրդի անդամ։
Կենսագրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Անն Իդալգոն ծնվել է Իսպանիայի Անդալուզիա համայնքի Կադիս քաղաքի Սան Ֆերնանդո մունիցիպալիտետում[7]։ Նրա հայրական պապը իսպանացի սոցիալիստ էր, ով Իսպանիայի քաղաքացիական պատերազմից հետո կնոջ և չորս երեխաների հետ դարձել էր փախստական, սակայն որոշ ժամանակ անց վերադարձել էին Իսպանիա։ Տատը մահացել է վերադարձի ճանապարհին, պապը դատապարտվել է մահապատժի, ապա՝ ցմահ ազատազրկման։
Իդալգոյի հայրը մեծացել է մոր ծնողների մոտ[8]։ Եղել է էլեկտրիկ[7]։ 1950-ական թվականների վերջում ամուսնացել է դերձակուհու հետ[7], ունեցել են երկու դուստր՝ Աննը և Մարիան։ Պայմանավորված Իսպանիայի տնտեսական դժվարություններով՝ Իդալգոյի ծնողները գաղթել են Ֆրանսիա[9], 1961 թվականին հաստատվել Լիոնում։
Անն Իդալգոն մեծացել է Լիոնի 9-րդ շրջանում՝ Վեզում, ծնողների հետ խոսել է իսպաներեն, քրոջ հետ՝ ֆրանսերեն։ Ծնողները վերադարձել են Իսպանիա[9], քույրը՝ Մարին, Լոս Անջելեսում ընկերության տնօրեն է։
14 տարեկան հասակում Իդալգոն դարձել է Ֆրանսիայի քաղաքացի[7], միաժամանակ Իսպանիայի քաղաքացի է[7]։
Իդալգոն մասնագիտացել է սոցիալական աշխատողի և իրավագիտության բնագավառում։ Երեք երեխաների մայր էր, երբ ամուսնալուծվել և կրկին ամուսնացել է։ 1982 թվականին Աշխատանքի գործակալության ազգային մրցույթում զբաղեցրել է 5-րդ տեղը։ 1984 թվականին պաշտոն է զբաղեցրել Փարիզի 15-րդ շրջանը ներկայացնող Աշխատանքի գործակալությունում։ Քաղաքացիական ծառայության պաշտոնից թոշակի է անցել 2011 թվականի հուլիսին՝ 52 տարեկան հասակում[10]։
Մասնագիտական կարիերա[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- 1984-1993 Աշխատանքի գործակալություն, Ֆրանսիա
- 1993-1995 Մասնագիտական վերապատրաստման պատվիրակություն, Աշխատանքի վարչություն, Ֆրանսիա
- 1995-1996 Առաքելություն միջազգային աշխատանքային գրասենյակ, Ժնև
- 1996-1997 Անձնակազմի կառավարման գրասենյակի պաշտոնյա, Compagnie Générale des Eaux (այն ժամանակ՝ Վիվենդի և Վիվենդի Ունիվերսալ)
Անձնական կյանք[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Փարիզի 15-րդ թաղամասում բնակվում է Խորհրդարանի սոցիալիստ անդամ Ժան Մարկ Ժերմանի և իրենց որդու հետ[7]։ Չնայած ստացել է կաթոլիկ դաստիարակություն՝ Իդալգոն աթեիստ է[11][12][13]։
Պարգևներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Կաթոլիկ Իզաբելայի շքանշան (2010)[14]
Պատվո լեգեոնի շքանշանի ասպետ (2012)[15]
Բևեռային աստղի շքանշան (2014)[16]
Քաղաքացիական ծառայության շքանշան (2015)
- «Երևանի քաղաքապետի ոսկե մեդալ», 2016[17]
- ՀՀ ԱԳՆ պատվո մեդալ[18]
Գրականություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- Une femme dans l'arène, published in June 2006, Le Rocher editions, co-written with Jean-Bernard Senon, preface by Bertrand Delanoë ISBN 2268059618
- Travail au bord de la crise de nerfs, published in October, 2010, co-written with Jean-Bernard Senon ISBN 2081245221
Նախորդող Բելտրան Դելանոե |
Փարիզի քաղաքապետ Անն Իդալգո 2014- |
Հաջորդող ներկայումս պաշտոնավարում է |
Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- ↑ 1,0 1,1 Répertoire national des élus — 2019.
- ↑ 2,0 2,1 Roglo — 1997. — ed. size: 8549233
- ↑ 3,0 3,1 Munzinger Personen (գերմ.)
- ↑ 4,0 4,1 https://www.parismatch.com/People/Politique/Le-jour-ou-je-suis-devenue-francaise-524624
- ↑ https://paris.maville.com/actu/actudet_-Jean-Marc-Germain-homme-de-l-ombre-de-Martine-Aubry-et-epoux-d-Anne-Hidalgo_44484-2173128_actu.Htm
- ↑ «La nouvelle vie d’Anne Hidalgo» (ֆրանսերեն)։ Le Parisien։ Վերցված է 2009-07-23
- ↑ 7,0 7,1 7,2 7,3 7,4 7,5 Jérôme Bonnet, 'To be Mayor is to work 24 hours a day', FT Weekend Magazine (Financial Times supplement), February 28/March 1, 2015, pp. 18-21
- ↑ «- Person Page 55333»։ Վերցված է հունվարի 8, 2015
- ↑ 9,0 9,1 «Una gaditana en la alcaldía de París» (Spanish)։ El País։ ապրիլի 1, 2001։ Վերցված է 2010-05-19
- ↑ Anne Hidalgo, 53 ans, retraitée depuis juillet 2011 Archived 2018-08-07 at the Wayback Machine., Atlantico, 9 avril 2013.
- ↑ Le Mone: "Anne Hidalgo, première dame" Par Béatrice Gurrey 04.04.2014| "Pour cette athée farouche, fille de républicains espagnols, élevée dans la religion catholique, la Terre sainte est devenue familière"
- ↑ Atlantico: "Quand Anne Hidalgo s'essaie à l'anglais pour critiquer Donald Trump, c'est...très gênant" Archived 2018-11-05 at the Wayback Machine. 13 Mai 2016
- ↑ « À Cadix, Hidalgo soigne son image en pensant à 2014 », Le Figaro, mis en ligne le 28 septembre 2012
- ↑ «Anne Hidalgo décorée par le roi d'Espagne» (French)։ Le Parisien։ Վերցված է օգոստոսի 4, 2010
- ↑ «Légion d'honneur : Simone Veil, Juliette Gréco, Michel Blanc au menu de la promotion 2012»։ Le Monde.fr։ Վերցված է հունվարի 8, 2015
- ↑ «Ambassadeur de Suède on Twitter»։ Twitter։ Վերցված է հունվարի 8, 2015
- ↑ «yerevan.am | ՔԱՂԱՔԱՊԵՏԻ ՈՐՈՇՈՒՄՆԵՐ»։ www.yerevan.am։ Վերցված է 2016-10-11
- ↑ «Էդ. Նալբանդյանն Անն Իդալգոյին հանձնեց ԱԳՆ պատվո մեդալը (տեսանյութ)»։ Վերցված է 2016-10-11
Արտաքին հղումներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
|
![]() |
Վիքիպահեստ նախագծում կարող եք այս նյութի վերաբերյալ հավելյալ պատկերազարդում գտնել Անն Իդալգո կատեգորիայում։ |