Աննա դե Նոայ

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Աննա դե Նոայ
ֆր.՝ Anna de Noailles
Ծննդյան անունֆր.՝ Anna Elisabeth Bibesco Bassaraba de Brancovan
Ծնվել էնոյեմբերի 15, 1876(1876-11-15)[1][2][3][…]
ԾննդավայրՓարիզի 7-րդ շրջան, Փարիզ[1][4]
Վախճանվել էապրիլի 30, 1933(1933-04-30)[1][2][3][…] (56 տարեկան)
Վախճանի վայրՓարիզի 16-րդ շրջան, Փարիզ[5][6]
ԳերեզմանՊեր Լաշեզ և Grave of Noailles
Մասնագիտությունգրող, գրական սալոնի տեր, բանաստեղծուհի, մոդել, վիպասան, ազնվական և միապետ
Լեզուֆրանսերեն
Քաղաքացիություն Ֆրանսիա[1]
Ժանրերպոեզիա և վեպ
ԱնդամակցությունԲելգիայի ֆրանսերեն լեզվի և գրականության թագավորական ակադեմիա[7] և Ռումինական ակադեմիա
Պարգևներ
ԱմուսինMathieu de Noailles?
Համատեղ ապրողHenri Franck? և Charles Demange?
ԱզգականներHélène Bibesco?, Antoine Bibesco? և Emmanuel Bibesco?
Изображение автографа
 Anna de Noailles Վիքիպահեստում

Աննա դե Նոայ (ֆր.՝ Anna de Noailles, ի ծնե՝ Anna Elisabeth Bibesco-Bassaraba, Princess de Brancovan, ամուսնացած Marquise Mathieu de Noailles-ի հետ, նոյեմբերի 15, 1876(1876-11-15)[1][2][3][…], Փարիզի 7-րդ շրջան, Փարիզ[1][4] - ապրիլի 30, 1933(1933-04-30)[1][2][3][…], Փարիզի 16-րդ շրջան, Փարիզ[5][6]), ֆրանսիացի բանաստեղծուհի, գրական սալոնի տիրուհի։

Կենսագրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ռումինացի իշխան Գրիգորե Բիբեսկու-Բրանկովյանուի և հունական իշխանուհի Ռալուկա Մուզուրոսի (Raluca Moussouros) դուստրը, հայտնի դաշնակահար, որը մի քանի ստեղծագործություն նվիրեց Իգնացի Պադերևսկուն։ Ռալուկա Մուզուրոսի նախնիների թվում էին Բուլղարիայի Վերածննդի գործիչներ Սոֆրոնի Վրաչանսկին և Ստեֆան Բոգորիդին։

Աննայի հորեղբոր կինը՝ իշխանուհի Ելենա Բիբեսկոն, 19-րդ դարի վերջին մեծ դեր է խաղացել Փարիզի գրական և գեղարվեստական կյանքում։

1897 թվականին Աննան ամուսնացել է մարքիզ դե Նոայի (Marquis de Noay) հետ։ Նրանց տունը աշխարհիկ և մտավորական Փարիզի կենտրոնն էր։ Թաղվել է Պեր Լաշեզ գերեզմանոցում։

Ստեղծագործություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Բանաստեղծությունների մի քանի գրքերի, երեք վեպերի, ինքնակենսագրության հեղինակ է։ Մոտ էր սիմվոլիզմին։ Նրա բանաստեղծությունները կատարել են Սառա Բեռնարը (1901):

Երկեր[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ժան-Լուի Ֆորեն: Աննա դե Նոայի դիմանկարը, 1914
  • Le Cœur innombrable (1901)
  • L’Ombre des jours (1902)
  • La Nouvelle Espérance (1903)
  • Les Éblouissements (1907)
  • Les Vivants et les Morts (1913)
  • Les Forces éternelles (1920)
  • Poème de l’amour (1924)
  • Passions et vanités (1926)
  • L’Honneur de souffrir (1927)
  • Exactitudes, Paris (1930)
  • Derniers Vers et Poèmes d’enfance (1934)

Սրահի տիրուհի[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Օշ պողոտայի իր սրահում, ի թիվս այլոց, եղել են.

Կերպարը արվեստում[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Բանաստեղծուհու դիմանկարը ստեղծել են՝

1906 թվականին Օգյուստ Ռոդենը կերտել է նրա դիմաքանդակը։

Ճանաչում[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Պատվո լեգեոնի շքանշանակիր։ Առաջին կինն է, որն ընդունվել է Բելգիայի ֆրանսիական գրականության և լեզվի թագավորական ակադեմիան։ 1910 թվականին Ֆրանսիական ակադեմիան հիմնել է Աննա դե Նոայի մրցանակ։ 1921 թվականին բանաստեղծուհին արժանացել է Ֆրանսիական ակադեմիայի գրական մեծ մրցանակին[12]։ Ֆլորանս Մեյե Բլյումենթալի հետ եղել է Բլյումենթալի մրցանակի արժանի նկարիչներին, գրողներին, երաժիշտներին որոշողը[13]։

Աննա դե Նոայը Ռուսաստանում[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Նրա «Նոր Հույս» վեպը (1903) թարգմանվել է 1916 թվականին Մարինա Ցվետաևայի կողմից (1927 թվականին նա հեղինակին նամակ է գրել՝ տես այն. [2]): Բանաստեղծությունները թարգմանել են Իվան Տխորժեվսկին, Վսեվոլոդ Ռոժդեստվենսկին, Պավել Լիժինը (1896-1969), Յուրի Կորնեեվը և ուրիշներ։

Ռուսերեն հրատարակություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  • Сады / Пер. Вл. Гусева. Киевիև]], 1913
  • Стихи// Семь веков французской поэзии в русских переводах. СПб: Евразия, 1999, с.527-530
  • Стихи// Французская поэзия XX века. М.: Эксмо, 2005, с.86-91

Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  1. ↑ 1,00 1,01 1,02 1,03 1,04 1,05 1,06 1,07 1,08 1,09 Base Léonore (ֆր.) — ministère de la Culture.
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 Bibliothèque nationale de France data.bnf.fr (ֆր.): տվյալների բաց շտեմարան — 2011.
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 Encyclopædia Britannica
  4. ↑ 4,0 4,1 4,2 Archives de Paris — Iss. 1515. — P. 14.
  5. ↑ 5,0 5,1 5,2 Base Léonore (ֆր.) — ministère de la Culture. — P. 14.
  6. ↑ 6,0 6,1 6,2 Archives de Paris — Iss. 889. — P. 29.
  7. ↑ http://www.arllfb.be/composition/successions.html
  8. ↑ Anna de Noailles au musée
  9. ↑ 9,0 9,1 NOAILLES DE Anna Elisabeth (ֆր.) — ministère de la Culture.
  10. ↑ Grand Prix de Littérature
  11. ↑ Prix Archon-Despérouses
  12. ↑ Catherine Perry, Sensual Deviations and Verbal Abuse: Anna de Noailles in the Critic's Eye, in Diana Holmes and Carrie Tarr, Eds., A 'Belle Epoque'? Women in French Society and Culture 1890-1914. Oxford and New York: Berghahn Books, 2006, p.239.
  13. ↑ «Florence Meyer Blumenthal». Jewish Women's Archive, Michele Siegel.

Գրականություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  • Higonnet-Dugua E. Anna de Noailles, cœur innombrable: biographie, correspondance. Paris: Michel de Maule, 1989
  • Broche F. Anna de Noailles: un mystère en pleine lumière. Paris: Robert Laffont, 1989
  • Bargenda A. La poésie d’Anna de Noailles. Paris: L’Harmattan, 1995
  • Perry C. Persephone Unbound: Dionysian Aesthetics in the Works of Anna de Noailles. Lewisburg: Bucknell UP, 2003

Արտաքին հղումներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Աննա դե Նոայ» հոդվածին։
 ⛭ 
  Թեմատիկ կայքեր
Բառարաններ և հանրագիտարաններ
Ստացված է «https://hy.wikipedia.org/w/index.php?title=Աննա_դե_Նոայ&oldid=9570643» էջից