Ֆրանսուա Պիկո

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Ֆրանսուա Պիկո
ֆր.՝ François-Édouard Picot
Ծնվել էհոկտեմբերի 17, 1786(1786-10-17)[1]
ԾննդավայրՓարիզ, Ֆրանսիայի թագավորություն
Վախճանվել էմարտի 15, 1868(1868-03-15)[2][3][4][…] (81 տարեկան)
Մահվան վայրՓարիզ[2][5]
Քաղաքացիություն Ֆրանսիա[6]
ԿրթությունՓարիզի Գեղեցիկ արվեստների ազգային բարձրագույն դպրոց և Հռոմի ֆրանսիական ակադեմիա (1817)[7]
Մասնագիտություննկարիչ
Ոճնեոդասականություն
Ժանրդիմանկար, նյու, պատմական գեղանկարչություն, կրոնական նկարչություն և դիցաբանական գեղանկարչություն
Ուշագրավ աշխատանքներThe Siege of Calais?
ՈւսուցիչFrançois-André Vincent? և Ժակ Լուի Դավիդ
ԱշակերտներÉdouard Cibot?, Étienne-Prosper Berne-Bellecour?, Ալեքսանդր Կաբանել, Ուիլյամ Բուգրո, Ulysse Butin?, Jean-Jacques Henner?, Claudius Popelin?, Ժան Ժորժ Վիբեր, Ferdinand Chaigneau?, Jules Collinet?, Կամիլ Պիսսարո, Georges Lafosse?, Édouard Baille?, Victor Mottez?, Charles Frédéric Chassériau?, Գյուստավ Մորո, Gustave Achille Guillaumet?[8] և Adolphe Leofanti?
Պարգևներ
ԱնդամակցությունԳեղեցիկ արվեստների ակադեմիա[9]
ՀայրAugustin-André Picot?
 François-Édouard Picot Վիքիպահեստում

Ֆրանսուա Պիկո (ֆր.՝ François-Édouard Picot, հոկտեմբերի 17, 1786(1786-10-17)[1], Փարիզ, Ֆրանսիայի թագավորություն - մարտի 15, 1868(1868-03-15)[2][3][4][…], Փարիզ[2][5]), ֆրանսիացի պատմական գեղանկարիչ։

Ֆրանսուա Անդրե Վենսենի և Ժակ-Լուի Դեվիդի աշակերտը, նեոկլասիցիզմի ներկայացուցիչ։

Կենսագրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ծնվել է 1786 թվականին Փարիզում։ 1813 թվականին նա արժանանում է Հռոմեական բարձր մրցանակի` ստանալով կրթաթոշակ նկարչության ոլորտում վերապատրաստման համար։ Նրա առաջին հաջողությունը հասարակության մեջ գալիս է այն ժամանակ, երբ նա 1839 թվականին Փարիզյան սալոնում նեկայացնում է իր L'Amour et Psyché (Լուվր) աշխատանքը։ Նա շարունակում է իր կտավները ցուցադրել Փարիզյան սալոնում մինչև 1839 թվականը։ 1836 թվականին Էդուարդ Պիկոն Փարիզյան ակադեմիայում ընտրվում է որպես անդամ, հետագայում 1832 թվականին նա դառնում է Պատվո լեգեոնի շքանշանակիր սպա։

Պիկոն Մեդիչիում, առանձնատանը

Ստեղծագործություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

1813 թվականին, արժանանալով Հռոմեական մրցանակի, նա սովորում է Իտալիայում, որտեղ նկարում է «Ամուրը և Պսիքեն» (1817 թվական), որը նշանավորում է նրա փառքի սկիզբը։ Իր գործունեությունում կատարված առաջին աշխատանքները եղել են այսպես ասած օրինակներ։ «Ռաֆայելը և Ֆարնարինը» (1822), «Օստրեսը քնում է Էլեկտրայի ձեռքերում» և «Հայտարարությունը» նկարներում նա ցույց է տալիս ավելի պարզամտությունն ու բնականություն, ավելի շատ ջերմություն և շքեղություն, գունային ավելի մեղմ ու հաճելի գամմաներ։ Երբ ֆրանսիական նկարում արտացոլվում է ռոմանտիկ միտում, Պիկոն միանգամից սկսում է օգտագործել այն իր գործերի մեջ` համեմելով այն ներդաշնակությամբ և գեղանկարչությամբ, սակայն նա բավարար ուժ չունենալու պատճառով այդ ասպարեզում չի հասնում այն բարձր աստիճանին, որին ցանկանում էր հասնել։ Այնուամենայնիվ, նա դառնում է ռոմանտիկ դպրոցի նշանավոր լուսավորիչներից մեկը և մեծ օգուտ է տալիս ֆրանսիական արվեստին, ուսուցանելով այնպիսի ուսանողների, ինչպիսիք են նկարիչներ Պիլը, Ալեքսանդր Կաբանելը Ուիլյամ Բուգրոն և ուրիշներ։ 1836 թվականից նա եղել է ֆրանսիական ինստիտուտի անդամ։ Այս նկարչի կարևորագույն ստեղծագործությունները պատկանում են մոնումենտալ գեղանկարչությանը, դրանցից հատկապես հատկանշական են Վերսալյան թանգարանի սրահներից մեկում պատկերված այլաբանական առաստաղանկարը, երկու նմանատիպ առաստաղանկարներ Լուվրի պատկերասրահում և որմնանկարները փարիզյան Նոտր Դամ դե Լորետ, Սենթ Վինսենթ դե Պոլ և Սբ. Մերի եկեղեցիներում։ Պիկոյի այլ ստեղծագործություններից կարևոր են նշել հետևյալ կտավները. «Կալեյի գրավումը հերցոգ Գիզի կողմից 1558 թվականին» (Վերսալյան պատկերասրահ) և «Ժանտախտի դրվագ Ֆլորենցիայում» (Գրենոբլյան թանգարան)։ Բացի դրանից նա նկարել է հրաշալի դիմանկարներ։

Աշակերտներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Կտավներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  • «Ամուր և Պսիքեն» (1817)
  • «Ռաֆայելը և Ֆարնարին» (1822)
  • «Էլեկտրայի գրկում քնած Օրեստը» (1822)
  • «Լեդա» (1832)
  • «Ֆլորենցիայում պատահարի դրվագը»

Պատկերասրահ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  • «Ամուր և Պսիքեն» (1817)
    «Ամուր և Պսիքեն» (1817)
  • «Լեդա» (1832)
    «Լեդա» (1832)
  • «Կալեյի գրավումը հերցոգ Գիզի կողմից 1558 թվականին»
    «Կալեյի գրավումը հերցոգ Գիզի կողմից 1558 թվականին»

Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  1. ↑ 1,0 1,1 https://www.google.ru/books/edition/Cyclopedia_of_Painters_and_Paintings/4wgFAAAAYAAJ?hl=en&gbpv=1&dq=Fran%C3%A7ois-%C3%89douard+Picot+october+1786&pg=PA439&printsec=frontcover
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 2,5 Lavigne H. état civil d'artistes français (ֆր.) — Paris: 1881. — P. 87.
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 Bibliothèque nationale de France data.bnf.fr (ֆր.): տվյալների բաց շտեմարան — 2011.
  4. ↑ 4,0 4,1 4,2 François Edouard Picot (նիդերլ.)
  5. ↑ 5,0 5,1 5,2 http://archives.paris.fr/s/4/etat-civil-actes/resultats/?
  6. ↑ RKDartists (նիդերլ.)
  7. ↑ AGORHA (ֆր.) — 2009.
  8. ↑ Гильоме, Густав-Ашиль (ռուս.) // Энциклопедический словарь — СПб.: Брокгауз — Ефрон, 1905. — Т. доп. Iа. — С. 569.
  9. ↑ Moiroux J. Le cimetière du Père-Lachaise (ֆր.) — Paris: 1908. — P. 268.
Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Ֆրանսուա Պիկո» հոդվածին։
 ⛭ 
  Թեմատիկ կայքեր
Բառարաններ և հանրագիտարաններ
Ստացված է «https://hy.wikipedia.org/w/index.php?title=Ֆրանսուա_Պիկո&oldid=9482590» էջից