Jump to content

Օկտավ Օբրի

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Օկտավ Օբրի
ֆր.՝ Octave Aubry
Ծննդյան անունֆր.՝ Jules Louis Octave Aubry[1]
Ծնվել էսեպտեմբերի 1, 1881(1881-09-01)[1][2][1][…]
ԾննդավայրՓարիզի 4-րդ շրջան, Փարիզ, Ֆրանսիա
Վախճանվել էմարտի 27, 1946(1946-03-27)[2][3][4] (64 տարեկան)
Վախճանի վայրՓարիզ, Ֆրանսիա
Մասնագիտությունպատմաբան
Լեզուֆրանսերեն
Քաղաքացիություն Ֆրանսիա
ԿրթությունՎոլտերի լիցեյ[5] և Շարլեմաժ լիցե
Գիտական աստիճանիրավաբանական գիտությունների դոկտոր (1908)
Ժանրերպատմավեպ
ԱնդամակցությունՖրանսիական ակադեմիա[6]
Պարգևներ
 Octave Aubry Վիքիպահեստում

Օկտավ Օբրի (ֆր.՝ Octave Aubry, սեպտեմբերի 1, 1881(1881-09-01)[1][2][1][…], Փարիզի 4-րդ շրջան, Փարիզ, Ֆրանսիա - մարտի 27, 1946(1946-03-27)[2][3][4], Փարիզ, Ֆրանսիա)[7], 20-րդ դարի ֆրանսիացի պատմաբան և գրող

Կենսագրություն

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Փարիզում Վոլտերի և Շառլեմանի (Կառլոս Մեծի) անվան լիցեյներն ավարտելուց հետո Օկտավ Օբրին խորացել է պատմագիտության մեջ, ուսումնասիրել իր ժամանակի նշանավոր պատմաբաններ Ալբեր Սորելի, Ալբեր Վանդալի, Անատոլ Լըռուա-Բոլյոյի և այլոց աշխատությունները։ Միայն կատարելապես պատրաստվելուց հետո է նա ձեռնամուխ եղել պատմագիտության և գեղարվեստական գրականության ասպարեզներում գործունեություն ծավալելուն[8]։ Պատմության նկատմամբ հետաքրքրությունը նրան շատ վայրեր է տարել. Օբրին տևական ճամփորդություններ է կատարել Անգլիայում, Իսպանիայում, Ֆրանսիայում... Ապրուստի միջոցներ հայթայթելու նպատակով սկզբնական շրջանում իր ուժերը փորձել է պոեզիայի ասպարեզում, հրատարակել բանաստեղծությունների մի ժողովածու՝ «Սեր, հեգնանք, խղճահարություն» խորագրով։ Ապա լույս է ընծայել «Ներողամտություն և օրենք» խորագրով մի էսսե։ Օբրիին մեծ հաջողություն ու համբավ են բերել հատկապես նրա պատմավեպերը։ Ասվածն առաջին հերթին վերաբերում է Louis XVII., Bonaparte et Joséphine, Le Coup d’état de Brumaire, Marie Waleska, Gaspard Hauser, «Վատ արքան», «Կորուսյալ արքան» երկերին։ Օբրին հեղինակել է նաև պատմագիտական արժեքավոր աշխատություններ 19-րդ դարի պատմական ականավոր դեմքերի մասին (Napoleon III, Empress Eugenie, A History of the Second Empire, King of Rome, The Private Life of Napoleon, French Revolution)։ Նրա առավել համբավված երկերից է նաև «Ճամփորդություն դեպի սբ. Հեղինե»-ն, որը գրելու համար մի քանի շաբաթ անց է կացրել Նապոլեոն Առաջինի վերջին հանգրվանը դարձած այդ կղզում;

Օկտավ Օբրին այն հինգ նշանավոր մտավորականներից մեկն էր, ովքեր Երկրորդ համաշխարհային պատերազմից հետո՝ 1946 թվականի փետրվարի 14-ին, առաջնահերթ կարգով անցկացված ընտրությամբ համալրեցին Ֆրանսիական ակադեմիայի անդամների՝ ֆաշիստական օկուպացիայի հետևանքով նոսրացած շարքերը (մյուս չորս մտավորականներն էին Էռնեստ Սիլիեն, Ժան Տարոն, Ռենե Գրուսեն և Ռոբեր դ՛Արկուրը)։ Ակադեմիայում նա պետք է զբաղեցներ 8-րդ աթոռը՝ փոխարինելով կարդինալ Ալֆրեդ Բոդրիլարին, սակայն ընտրվելուց 41 օր անց՝ ճիշտ այն օրվա նախաշեմին, երբ ակադեմիայում պիտի հանդես գար իր առաջին՝ երախտագիտական ճառով, վախճանվել է։

Օկտավ Օբրիի «Թագավորի մահճակալը» վեպի հերոս Կազանովան (գրքի ձևավորումից)

Երկեր

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
  • De l'amour, de l'ironie, de la pitié, poésies (1904)
  • Le Roman de l'énergie individuelle : la face d'airain (1906)
  • De la loi de pardon en matière pénale, thèse de doctorat (1908)
  • L'Homme sur la cime (1912)
  • Le Chemin de Damas (1912)
  • Sœur Anne (1912)
  • Le Roi perdu retrouvé : Louis XVII (1924)
  • Le Grand Amour caché de Napoléon : Marie Walewska (1925)
  • Le Lit du roi : Casanova, Louis XV et Mlle de Romans (1926)
  • Le Roman de Napoléon (1927)
  • Bonaparte et Joséphine (1927)
  • Brelan de femmes, ou Le Coup d'État de Brumaire (1927)
  • Couleur de sang (1928)
  • L'Orphelin de l'Europe, Gaspar Hauser (1928)
  • Napoléon III (1929)
  • L'Espagne (2 volumes, 1929-1930)
  • Marie Walewska (1930)
  • Le Roi perdu (1931)
  • L'Impératrice Eugénie (1931)
  • L'Impératrice Eugénie et sa cour (1932)
  • Le Roi de Rome (1932)
  • La Trahison de Marie-Louise (1932)
  • Les Dernières Années de l'impératrice Eugénie (1933)
  • La Jeunesse du Roi de Rome (1933)
  • Une tragédie de palais (Gaspard Hauser) (1934)
  • Histoire de France. III, Révolution et Empire (1934)
  • Sainte-Hélène (2 volumes, 1935)
  • L'Aiglon prisonnier (1935)
  • Le « Ménage » de Napoléon ; Napoléon, Talma et Mlle George ; Marie-Louise, duchesse de Parme ; Pèlerinage à Sainte-Hélène * Les Anglais et Napoléon (1936)
  • Napoléon et son temps (1936)
  • La Mort de l'Aiglon (1936)
  • Le Règne de Napoléon III (1937)
  • Le Second Empire (1938)
  • Napoléon et l'amour (1938)
  • Vie privée de Napoléon (1939)
  • Les Pages immortelles de Napoléon (1941)
  • L'Aiglon, des Tuileries aux Invalides (1941)
  • La Révolution française (2 volumes, 1942-1945)
  • Histoire de France des origines au temps présent (1947), Flammarion, collection l'Histoire

Ծանոթագրություններ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 Base Léonore (ֆր.) — ministère de la Culture.
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 Bibliothèque nationale de France data.bnf.fr (ֆր.): տվյալների բաց շտեմարան — 2011.
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 Proleksis enciklopedija, Opća i nacionalna enciklopedija (хорв.) — 2009.
  4. ↑ 4,0 4,1 4,2 Annuaire prosopographique : la France savante / B. Delmas — 2009.
  5. ↑ 5,0 5,1 http://www.academie-francaise.fr/les-immortels/octave-aubry
  6. ↑ Académie française (ֆր.)
  7. ↑ Die kleine Enzyklopädie, Encyclios-Verlag, Zürich, 1950, Band 1, Seite 100
  8. ↑ Octave Aubry, site de l'Académie française.
Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Օկտավ Օբրի» հոդվածին։
 ⛭ 
Ստացված է «https://hy.wikipedia.org/w/index.php?title=Օկտավ_Օբրի&oldid=8728719» էջից