«Մարատ Մարինոսյան»–ի խմբագրումների տարբերություն

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Content deleted Content added
No edit summary
No edit summary
Տող 1. Տող 1.
'''Մարատ Մարինոսյան''' ([[նոյեմբերի 7]], [[1925]], [[Երևան]] - [[մայիսի 18]], [[1991]], Երևան), հայ [[ռեժիսոր]], [[Հայաստանի Հանրապետության արվեստի վաստակավոր գործիչ]]: [[ՀՀ ժողովրդական արտիստ|ՀԽՍՀ ժողովրդական արտիստ]] [[Հեղինե Հովհաննիսյան]]ի ամուսինն էր:
'''Մարատ Գուրգենի Մարինոսյան''' ([[նոյեմբերի 7]], [[1925]], [[Երևան]] - [[մայիսի 18]], [[1991]], Երևան), հայ [[ռեժիսոր]], [[Հայաստանի Հանրապետության արվեստի վաստակավոր գործիչ]]: [[ՀՀ ժողովրդական արտիստ|ՀԽՍՀ ժողովրդական արտիստ]] [[Հեղինե Հովհաննիսյան]]ի ամուսինն էր:


== Կենսագրություն ==
== Կենսագրություն ==
Ավարտել է Երևանի Մաքսիմ Գորկու անվան դպրոցը: [[1942]]-[[1944]] թթ. 17 տարեկան հասակում, կամավոր, մասնակցել է [[Հայրենական Մեծ պատերազմ]]ին: Արժանացել է «Կարմի աստղ» և «Հայրենական պատերազմի» շքանշանների: [[1944]] թվականին ծանր վիրավորվածություն ստանալուց հետո, զորացրվել է:
Ավարտել է Երևանի Մաքսիմ Գորկու անվան դպրոցը: [[1942]]-[[1944]] թթ. 17 տարեկան հասակում կամավոր մասնակցել է [[Հայրենական Մեծ պատերազմ]]ին: Արժանացել է «Կարմիր աստղ» և «Հայրենական պատերազմի» շքանշանների: [[1944]] թվականին, ծանր վիրավորվելուց հետո, զորացրվել է:


1944 թվականին ընդունվել է [[Երևանի պոլիտեխնիկական ինստիտուտ]]ի [[Ճարտարապետություն|ճարտարապետական]] բաժին: [[1945]] թվականին կիսատ թողնելով ինստիտուտը, ընդունվել է [[Երևանի գեղարվեստի պետական ակադեմիա|Երևանի գեղարվեստա-թատերական ինստիտուտի]] ռեժիսորական բաժին: [[1950]] թվականից աշխատել է Երևանի [[Գաբրիել Սունդուկյանի անվան ազգային ակադեմիական թատրոն|Սունդուկյանի անվան պետական ակադեմիական թատրոն]]ում` որպես ռեժիսոր: [[1956]] թվականին հրավիրվել է աշխատելու [[Հայաստանի Հանրային Հեռուստաընկերություն|Հայաստանի Ազգային հեռուստատեսություն]]` դառնալով հիմնադիրներից մեկը: Եղել է Հայաստանի Ազգային հեռուստատեսության առաջին գեղարվեստական ղեկավարն ու գլխավոր ռեժիսորը, [[1966]]-[[1971]] թթ` տնօրենը: [[1972]]-[[1980]] թթ եղել է [[Երևանի Հակոբ Պարոնյանի անվան պետական երաժշտական կոմեդիայի թատրոն]]ի, [[1983]]-[[1988]] թթ` [[Պատանի հանդիսատեսի թատրոն|Երևանի Պատանի հանդիսատեսի թատրոն]]ի գեղարվեստական ղեկավարն ու գլխավոր ռեժիսորը:
1944 թվականին ընդունվել է [[Երևանի պոլիտեխնիկական ինստիտուտ]]ի [[Ճարտարապետություն|ճարտարապետական]] բաժին: [[1945]] թվականին, կիսատ թողնելով ինստիտուտը, ընդունվել է [[Երևանի գեղարվեստի պետական ակադեմիա|Երևանի գեղարվեստա-թատերական ինստիտուտի]] ռեժիսորական բաժին: [[1950]] թվականից աշխատել է Երևանի [[Գաբրիել Սունդուկյանի անվան ազգային ակադեմիական թատրոն|Սունդուկյանի անվան պետական ակադեմիական թատրոն]]ում` որպես ռեժիսոր: [[1956]] թվականին հրավիրվել է աշխատելու [[Հայաստանի Հանրային Հեռուստաընկերություն|Հայաստանի ազգային հեռուստատեսություն]]` դառնալով հիմնադիրներից մեկը: Եղել է Հայաստանի ազգային հեռուստատեսության առաջին գեղարվեստական ղեկավարն ու գլխավոր ռեժիսորը, [[1966]]-[[1971]] թթ.` տնօրենը: [[1972]]-[[1980]] թթ. եղել է [[Երևանի Հակոբ Պարոնյանի անվան պետական երաժշտական կոմեդիայի թատրոն]]ի, [[1983]]-[[1988]] թթ.` [[Պատանի հանդիսատեսի թատրոն|Երևանի պատանի հանդիսատեսի թատրոն]]ի գեղարվեստական ղեկավարն ու գլխավոր ռեժիսորը:


== Ստեղծագործական ուղի ==
== Ստեղծագործական ուղի ==
Ստեղծագործական կյանքի ընթացքում բեմադրել է ավելի քան 120 ներկայացում թատրոնում, հեռուստատեսությունում, ռադիոյում: Նրա բեմադրություններից առավել աչքի են ընկել` «Լուսաբացը Մոսկվայում», «Պարտիզպանի շունը», «Փոքրիկ ողբերգությունները», «Մարդու ճակատագիրը», «Բոլորն իմ որդիներն են», «Երեքգրոշանոց օպերա», «Իմ չքնաղ լեդի», «Աստծո կողմից մոռացված հողը», «Ես և նա», «Տաքսի-տաքսի», «Ծուռ հայելիների թագավորություն», «Արշալույսներն այստեղ խաղաղ են», «Սկիզբը» և այլն:
Ստեղծագործական կյանքի ընթացքում բեմադրել է ավելի քան 120 ներկայացում թատրոնում, հեռուստատեսությունում, ռադիոյում: Նրա բեմադրություններից առավել աչքի են ընկել` «Լուսաբացը Մոսկվայում», «Պարտիզպանի շունը», «Փոքրիկ ողբերգությունները», «Մարդու ճակատագիրը», «Բոլորն իմ որդիներն են», «Երեքգրոշանոց օպերա», «Իմ չքնաղ լեդի», «Աստծո կողմից մոռացված հողը», «Ես և նա», «Տաքսի-տաքսի», «Ծուռ հայելիների թագավորություն», «Արշալույսներն այստեղ խաղաղ են», «Սկիզբը» և այլն:


Նրա արվեստանոցն են ավարտել ռեժիսորներ և դերասաններ` [[Արմեն Էլբակյան]]ը, [[Վիգեն Ստեփանյան]]ը, [[Նիկոլայ Ծատուրան]]ը, [[Վիգեն Չալդրանյան]]ը, [[Դավիթ Հակոբյան]]ը, [[Արմեն Մազմանյան]]ը, [[Հրաչյա Գասպարյան]]ը, [[Հերբերտ Գասպարյան]]ը, [[Քրիստ Մանարյան]]ը և ուրիշներ:
Նրա արվեստանոցն են ավարտել ռեժիսորներ և դերասաններ [[Արմեն Էլբակյան]]ը, [[Վիգեն Ստեփանյան]]ը, [[Նիկոլայ Ծատուրյան]]ը, [[Վիգեն Չալդրանյան]]ը, [[Դավիթ Հակոբյան]]ը, [[Արմեն Մազմանյան]]ը, [[Հրաչյա Գասպարյան]]ը, [[Հերբերտ Գասպարյան]]ը, [[Քրիստ Մանարյան]]ը և ուրիշներ:


== Մանկավարժական գործունեություն ==
== Մանկավարժական գործունեություն ==
Տող 18. Տող 18.
[[Կատեգորիա:Նոյեմբերի 7 ծնունդներ]]
[[Կատեգորիա:Նոյեմբերի 7 ծնունդներ]]
[[Կատեգորիա:Մայիսի 18 մահեր]]
[[Կատեգորիա:Մայիսի 18 մահեր]]

[[Կատեգորիա:1991 մահեր]]
[[Կատեգորիա:1991 մահեր]]
]
[[Կատեգորիա:Երևան քաղաքում ծնվածներ]]
[[Կատեգորիա:Երևան քաղաքում ծնվածներ]]
[[Կատեգորիա:Հայ ռեժիսորներ]]
[[Կատեգորիա:Հայ ռեժիսորներ]]

07:45, 4 Մարտի 2014-ի տարբերակ

Մարատ Գուրգենի Մարինոսյան (նոյեմբերի 7, 1925, Երևան - մայիսի 18, 1991, Երևան), հայ ռեժիսոր, Հայաստանի Հանրապետության արվեստի վաստակավոր գործիչ: ՀԽՍՀ ժողովրդական արտիստ Հեղինե Հովհաննիսյանի ամուսինն էր:

Կենսագրություն

Ավարտել է Երևանի Մաքսիմ Գորկու անվան դպրոցը: 1942-1944 թթ. 17 տարեկան հասակում կամավոր մասնակցել է Հայրենական Մեծ պատերազմին: Արժանացել է «Կարմիր աստղ» և «Հայրենական պատերազմի» շքանշանների: 1944 թվականին, ծանր վիրավորվելուց հետո, զորացրվել է:

1944 թվականին ընդունվել է Երևանի պոլիտեխնիկական ինստիտուտի ճարտարապետական բաժին: 1945 թվականին, կիսատ թողնելով ինստիտուտը, ընդունվել է Երևանի գեղարվեստա-թատերական ինստիտուտի ռեժիսորական բաժին: 1950 թվականից աշխատել է Երևանի Սունդուկյանի անվան պետական ակադեմիական թատրոնում` որպես ռեժիսոր: 1956 թվականին հրավիրվել է աշխատելու Հայաստանի ազգային հեռուստատեսություն` դառնալով հիմնադիրներից մեկը: Եղել է Հայաստանի ազգային հեռուստատեսության առաջին գեղարվեստական ղեկավարն ու գլխավոր ռեժիսորը, 1966-1971 թթ.` տնօրենը: 1972-1980 թթ. եղել է Երևանի Հակոբ Պարոնյանի անվան պետական երաժշտական կոմեդիայի թատրոնի, 1983-1988 թթ.` Երևանի պատանի հանդիսատեսի թատրոնի գեղարվեստական ղեկավարն ու գլխավոր ռեժիսորը:

Ստեղծագործական ուղի

Ստեղծագործական կյանքի ընթացքում բեմադրել է ավելի քան 120 ներկայացում թատրոնում, հեռուստատեսությունում, ռադիոյում: Նրա բեմադրություններից առավել աչքի են ընկել` «Լուսաբացը Մոսկվայում», «Պարտիզպանի շունը», «Փոքրիկ ողբերգությունները», «Մարդու ճակատագիրը», «Բոլորն իմ որդիներն են», «Երեքգրոշանոց օպերա», «Իմ չքնաղ լեդի», «Աստծո կողմից մոռացված հողը», «Ես և նա», «Տաքսի-տաքսի», «Ծուռ հայելիների թագավորություն», «Արշալույսներն այստեղ խաղաղ են», «Սկիզբը» և այլն:

Նրա արվեստանոցն են ավարտել ռեժիսորներ և դերասաններ Արմեն Էլբակյանը, Վիգեն Ստեփանյանը, Նիկոլայ Ծատուրյանը, Վիգեն Չալդրանյանը, Դավիթ Հակոբյանը, Արմեն Մազմանյանը, Հրաչյա Գասպարյանը, Հերբերտ Գասպարյանը, Քրիստ Մանարյանը և ուրիշներ:

Մանկավարժական գործունեություն

1963 թվականից դասավանդել է Երևանի գեղարվեստա-թատերական ինստիտուտում, եղել է պրոֆեսոր: