Պելեգրինո Ռոսի

	Պելեգրինո Ռոսի
Կուսակցություն՝	Moderate Party?
Կրթություն՝	Բոլոնիայի համալսարան, Պիզայի համալսարան և Պավիայի համալսարան
Մասնագիտություն՝	քաղաքական գործիչ, տնտեսագետ, դիվանագետ և իրավաբան
Ծննդյան օր	հուլիսի 3, 1787
Ծննդավայր	Կարրարա, Duchy of Massa and Carrara
Վախճանի օր	նոյեմբերի 15, 1848 (61 տարեկան)
Վախճանի վայր	Հռոմ, Պապական մարզ
Թաղված	San Lorenzo in Damaso
Քաղաքացիություն	Ֆրանսիա, Շվեյցարիա, Duchy of Modena and Reggio և Պապական մարզ
Պարգևներ
Pellegrino Rossi

Պելեգրինո Ռոսի (իտալ.՝ Pellegrino Luigi Edoardo Rossi, հուլիսի 3, 1787(1787-07-03)^[1], Կարրարա, Duchy of Massa and Carrara^[1] - նոյեմբերի 15, 1848(1848-11-15)^[2]^[1]^[3], Հռոմ, Պապական մարզ^[1]), Շվեյցարիայի, Ֆրանսիայի և Պապական պետության տնտեսագետ, իրավաբան և քաղաքական գործիչ, սպանվել Է Հռոմում 1849 թվականի հեղափոխությունից առաջ։

Կենսագրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ծնվել է 1787 թվականի հուլիսի 3-ին (այլ աղբյուրներով՝ հուլիսի 13-ին) Կարարաում, սովորել է Պիզայի համալսարանում (1803-1804 թվականներին), բարձրագույն կրթությունն ավարտել է Բոլոնիայի համալսարանում (1806 թվականին)։ 1811 թվականին Բոլոնիայում բացել է հաջող փաստաբանական պրակտիկա, այնտեղ դասավանդել է նաև քաղաքացիական իրավունք Սուրբ Լուցիա լիցեյում, 1814 թվականից՝ քաղաքացիական դատավարություն, ինչպես նաև քրեական իրավունք և Բոլոնիայի համալսարանում եղել է դատավարության դասախոս։ 1815 թվականի ապրիլի 3-ին Նեապոլի թագավոր Յոախիմ Մուրատը Ռոսիին նշանակել է քաղաքացիական գլխավոր կոմիսար Տրոնտո և Պո գետերի միջև իր նվաճած նահանգներում՝ Ռենոյի դեպարտամենտում (Դիպարտիմենտո դել Ռենո), Ռուբիկոնե, Բասո Պո և Պինետա։ Ռուսաստանի նապոլեոնական մարշալի պարտությունից ու մահից հետո նա գաղթել է Շվեյցարիա^[4]։

Դարձել Է Ժնևի Կալվինիստական ակադեմիայի դասախոս, 1820 թվականին ստացել է Շվեյցարիայի քաղաքացիություն։ 1820-1833 թվականներին եղել է Ներկայացուցիչների խորհրդում, 1831 թվականին մտել է «Ռոսի դաշնագիր» անունով հայտնի Շվեյցարիայի նոր սահմանադրության նախագծի նախապատրաստման հանձնաժողով, որը պետք է փոխզիջում ապահովեր կանտոնների ինքնավարության և դաշնության միջև (սահմանադրությունը չի ընդունվել)։ 1833 թվականին ստացել է Փարիզի Կոլեժա դե Ֆրանսի քաղաքական տնտեսման ամբիոնը, իսկ 1834 թվականին՝ Սորբոնի սահմանադրական իրավունքի ամբիոնը։ Ռոսին Ֆրանսիայի քաղաքացիություն է ստացել, 1845 թվականին արժանացել է կոմսի տիտղոսի և ուղարկվել Հռոմ որպես դեսպան՝ Ֆրանսիայից ճիզվիտների արտաքսման պայմանների շուրջ բանակցությունների համար։ 1848 թվականին հեղափոխական իրադարձությունների սկսվելուց հետո կորցրել է այդ պաշտոնը և մնացել Պապական մարզում։ Հռոմի պապ Պիոս IX-ը Ռոսիին ընդգրկել է կառավարության կազմում, որը ձևավորվել է 1848 թվականի սեպտեմբերին։ Նա ստացել է ներքին գործերի և ոստիկանության նախարարի պորտֆելները, ինչպես նաև ժամանակավորապես կատարել է ֆինանսների նախարարի պարտականությունները։ Նա վարել է չափավոր լիբերալ քաղաքականություն՝ փորձելով աշխարհիկ բնույթ հաղորդել Հռոմի պապի պետական իշխանությանը և կանխել պատերազմի սկիզբը Ավստրիայի հետ, ինչը միաժամանակ տհաճություն է առաջացրել ռեակցիոն և ժողովրդավարական շրջաններում^[5]։

1848 թվականի նոյեմբերի 25-ին (այլ աղբյուրների համաձայն՝ նոյեմբերի 15-ին) Ռոսին ժամանել է Պալացցո Դելա Կանչելերիա, որտեղ պետք է ելույթ ունենար Պապական մարզի նորընտիր խորհրդարանի առջև, և անհայտ ահաբեկիչը դանակով հարվածել է նրա պարանոցին՝ կտրելով լծային արյունադարձ երակը։ Իմանալով նախարարի մահվան մասին՝ Պիոս IX-ը ասել է՝ Doveva finire così perché si era reso inviso a tutti («Նա ստիպված էր ավարտել այսպես, քանի որ ատելի էր բոլորին»)։ Մի քանի տարի անց տեղի է ունեցել դատավարություն, հայտնաբերվել են հինգ կասկածյալներ, սակայն մեղադրական դատավճիռ չի առաջադրվել նրանցից ոչ մեկին^[6]։

Հիմնական աշխատանքներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Cours d’économie politique (1829—1841);
Traité de droit pénal (1829);
Mélanges d’économie politique, d’histoire et de philosophie (посмертное издание, 1857);
Cours de droit constitutionnel (посмертное издание в 4 тт., 1866—1867).
О распределении богатства в народе : (Работники, капиталисты и землевладельцы) / Пер. М. П. Щепкина— СПб., 1862. — 415 с.
Основные начала уголовного права. / Пер. Г. Козополянского. — СПб., 1871—1872. — 2 т.

Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

↑ ^1,00 ^1,01 ^1,02 ^1,03 ^1,04 ^1,05 ^1,06 ^1,07 ^1,08 ^1,09 ^1,10 www.accademiadellescienze.it (իտալ.)
↑ ^2,0 ^2,1 ^2,2 Bibliothèque nationale de France data.bnf.fr (ֆր.): տվյալների բաց շտեմարան — 2011.
↑ ^3,0 ^3,1 ^3,2 Annuaire prosopographique : la France savante
↑ Luigi Lacchè (2012). «Rossi, Pellegrino». Il Contributo italiano alla storia del Pensiero – Diritto (իտալերեն). Treccani. Վերցված է 2015 թ․ հունիսի 27-ին.
↑ «Rossi, Pellegrino». Dizionario di Storia (իտալերեն). Treccani. 2011. Վերցված է 2015 թ․ հունիսի 27-ին.
↑ «1848: un colpo di pugnale nella Roma papale». Archviostorico (իտալերեն). Corriere della Sera. 2007 թ․ սեպտեմբերի 3. Վերցված է 2015 թ․ հունիսի 27-ին.

Գրականություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Andreotti, Giulio Ore 13: il ministro deve morire. — Rizzoli, 1976. — 242 p.
Un liberale europeo: Pellegrino Rossi (1787-1848): atti della giornata di studio, Macerata, 20 novembre 1998 / Luigi Lacchè. — A. Giuffrè, 2001. — 120 p. — ISBN 978-88-1409-163-6

Արտաքին հղումներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

«Росси, Пеллегрино Луиджи Одоардо». Բրոքհաուզի և Եֆրոնի հանրագիտական բառարան: 86 հատոր (82 հատոր և 4 լրացուցիչ հատորներ). Սանկտ Պետերբուրգ. 1890–1907.{{cite book}}: CS1 սպաս․ location missing publisher (link)
Carlo Alberto Biggini (1936). «Rossi, Pellegrino». Enciclopedia Italiana (իտալերեն). Treccani. Վերցված է 2015 թ․ հունիսի 27-ին.
«Rossi, Pellegrino». Enciclopedie on line (իտալերեն). Treccani. 2012. Վերցված է 2015 թ․ հունիսի 27-ին.
Stefano Perri (2012). «Rossi, Pellegrino». Il Contributo italiano alla storia del Pensiero – Economia (իտալերեն). Treccani. Վերցված է 2015 թ․ հունիսի 27-ին.
«Rossi, Pellegrino Luigi». Dizionario di Economia e Finanza (իտալերեն). Treccani. 2012. Վերցված է 2015 թ․ հունիսի 27-ին.

Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Պելեգրինո Ռոսի» հոդվածին։

[_c54572edce34ffaf-1] 1,00 ^1,01 ^1,02 ^1,03 ^1,04 ^1,05 ^1,06 ^1,07 ^1,08 ^1,09 ^1,10 www.accademiadellescienze.it (իտալ.)

[_7d7b99cd7c16ca01-2] 2,0 ^2,1 ^2,2 Bibliothèque nationale de France data.bnf.fr (ֆր.): տվյալների բաց շտեմարան — 2011.

[_6fb2c758a267070c-3] 3,0 ^3,1 ^3,2 Annuaire prosopographique : la France savante

[4] Luigi Lacchè (2012). «Rossi, Pellegrino». Il Contributo italiano alla storia del Pensiero – Diritto (իտալերեն). Treccani. Վերցված է 2015 թ․ հունիսի 27-ին.

[5] «Rossi, Pellegrino». Dizionario di Storia (իտալերեն). Treccani. 2011. Վերցված է 2015 թ․ հունիսի 27-ին.

[6] «1848: un colpo di pugnale nella Roma papale». Archviostorico (իտալերեն). Corriere della Sera. 2007 թ․ սեպտեմբերի 3. Վերցված է 2015 թ․ հունիսի 27-ին.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]