Նիկոլայ Իգնատև

Նիկոլայ Իգնատև; ռուս.՝ Николай Игнатьев
Ծնվել է	հունվարի 17 (29), 1832 կամ հունվարի 17, 1832
Ծննդավայր	Սանկտ Պետերբուրգ, Ռուսական կայսրություն
Մահացել է	հունիսի 20 (հուլիսի 3), 1908 (76 տարեկան)
Մահվան վայր	Կրուպոդերինցի, Berditshev County, Կիևի նահանգ, Ռուսական կայսրություն
Գերեզման	Կրուպոդերինցի
Քաղաքացիություն	Ռուսական կայսրություն
Ազգություն	ռուս
Կրոն	ուղղափառություն
Կրթություն	Պաժերի կորպուս
Մասնագիտություն	դիվանագետ և քաղաքական գործիչ
Ամուսին	Եկատերինա Իգնատիևա
Ծնողներ	հայր՝ Պավել Իգնատյև, մայր՝ Մարիա Իգնատիևա
Զբաղեցրած պաշտոններ	դեսպան, Ռուսաստանի ներքին գործերի նախարար, նախագահ, Ռուսական կայսրության Պետական խորհրդի անդամ և Ռուսական կայսրության ներկայացուցիչը Չինաստանում
Պարգևներ և ; մրցանակներ	; և
Անդամություն	Կոստանդնուպոլսի հելլենիստական բանասիրության միություն
Երեխաներ	Պավել Իգնատև, Nikolai Ignatev? և Aleksey Ignatyev?
	Nikolay Pavlovich Ignatyev Վիքիպահեստում

Նիկոլայ Պավլովիչ Իգնատև (հունվարի 17 (29), 1832^[1] կամ հունվարի 17, 1832(1832-01-17)^[2], Սանկտ Պետերբուրգ, Ռուսական կայսրություն - հունիսի 20 (հուլիսի 3), 1908^[1], Կրուպոդերինցի, Berditshev County, Կիևի նահանգ, Ռուսական կայսրություն), ռուս դիվանագետ և պետական գործիչ, կոմս, գեներալ։ Դիվանագիտական ծառայության մեջ է եղել 1856 թվականից (Լոնդոն, Պեկին), 1861-1864 թվականներին՝ Իզմիրի արտգործնախարարության Ասիական դեպարտամենտի տնօրեն, 1864-1877 թվականներին՝ դեսպանորդ, ապա՝ դեսպան Թուրքիայում։

1875-1877 թվականներին արևելյան ճգնաժամի ընթացքում խիստ դիրքորոշում է ունեցել թուրքական կառավարության նկատմամբ, որն առանձնապես դրսևորվել է Կ. Պոլսի 1876-1877 թվականների միջազգային կոնֆերանսում՝ ի պաշտպանություն բալկանյան սլավոնների։ Մեծ ազդեցություն է ունեցել սուլթան Աբդուլ Ազիզի վրա, ինչի համար հորջոջվել է «երկրորդ սուլթան»։ Ռուսաստանի շահերին ծառայեցնելու ակնկալությամբ կարևոր դեր է խաղացել Գևորգ Քերեստեջյանի՝ Ամենայն հայոց կաթողիկոս ընտրվելու հարցում և ապարդյուն փորձել նրա միջոցով ազդել Կ. Պոլսի հայ հոգևոր և աշխարհիկ արևմտամետ ղեկավարության վրա։ Եղել է 1878 թվականի Սան Ստեֆանոյի պայմանագրի նախագծի հեղինակն ու Ռուսաստանի գլխավոր լիազորը նրա ստորագրման ժամանակ։ Պայմանագրի կնքման նախօրեին սերտ հարաբերությունների մեջ է եղել Կոստանդնուպոլիսի հայոց պատրիարքարանի հետ և անձամբ ձևակերպել 15-րդ կետը՝ հայերի պահանջած «Հայաստանի ինքնավարությունը» փոխարինելով «տեղական պահանջներից բխող բարեփոխումներ» և այլն անորոշ արտահայտություններով։ Եվ, ինչպես հետագայում խոստովանել է իր «Հիշատակարանում», 16-րդ հոդվածը նա գրել է ոչ թե թուրքահայերի, այլ ռուս դիվանագիտության համար. «Հայերի համար շատ նշանակալից էր, որ Օսմանյան կայսրության գոյության օրվանից ի վեր առաջին անգամ հիշատակվում էր նրանց մասին, իսկ Բարձր դուռը հրապարակորեն ճանաչում էր հայ ազգի գոյությունն Ասիական Թուրքիայում» (Гр. Н. П. Игнатьев, "СанСтефано", "Исторический вестник", 1915, с. 59-60)։

Գրականություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Записки графа Н. П. Игнатьева о СанСтефано, П., 1916.

Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

↑ ^1,0 ^1,1 ^1,2 ^1,3 ^1,4 Bibliothèque nationale de France data.bnf.fr (ֆր.): տվյալների բաց շտեմարան — 2011.
↑ ^2,0 ^2,1 Կերպարվեստի արխիվ — 2003.

Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Նիկոլայ Իգնատև» հոդվածին։

Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբանական տարբերակը վերցված է «Հայկական հարց» հանրագիտարանից, որի նյութերը թողարկված են Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) թույլատրագրի ներքո։

[_5b806b7381837e9a-1] 1,0 ^1,1 ^1,2 ^1,3 ^1,4 Bibliothèque nationale de France data.bnf.fr (ֆր.): տվյալների բաց շտեմարան — 2011.

[_6080022dc4af616d-2] 2,0 ^2,1 Կերպարվեստի արխիվ — 2003.

[1]

[2]