Jump to content

Միխայել Բար Զոհար

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Միխայել Բար Զոհար
եբրայերեն՝ מיכאל בר-זוהר
Դիմանկար
Ծնվել էհունվարի 30, 1938(1938-01-30)[1] (86 տարեկան)
ԾննդավայրՍոֆիա, Բուլղարիա
Քաղաքացիություն Բուլղարիա և  Իսրայել
Մայրենի լեզուեբրայերեն
ԿրթությունՓարիզի համալսարան, Երուսաղեմի հրեական համալսարան և Փարիզի քաղաքական հետազոտությունների ինստիտուտ
ԿոչումՍոֆիայի համալսարանի պատվավոր դոկտոր
Մասնագիտությունլրագրող, քաղաքական գործիչ, պատմաբան, մանկավարժ, գրող և կենսագիր
ԱշխատավայրԷմորիի համալսարան և Հայֆայի համալսարան
Զբաղեցրած պաշտոններՔնեսեթի պատգամավոր, Քնեսեթի պատգամավոր և Քնեսեթի պատգամավոր
ԿուսակցությունՄաարախ և ՌԱՖԻ
Պարգևներ և
մրցանակներ
 Michael Bar-Zohar Վիքիպահեստում

Միխայել Բար Զոհար (եբրայերեն՝ מיכאל בר-זהר‎, հունվարի 30, 1938(1938-01-30)[1], Սոֆիա, Բուլղարիա), հրեա պատամաբան, վիպասան և քաղաքական գործիչ։ 1980-ականներին և 1990-ականների սկզբին եղել է Քնեսեթի անդամ՝ Մաարախ և Աշխատավորական կուսակցություններից։

Կենսագրություն

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ծնվել է Բուլղարիայում, Իսրայել է ներգաղթել 1948 թվականին։ Հաճախել է Թել Ավիվի Հեհ ավագ դպրոց և շարունակել է ուսումը Երուսաղեմի հրեական համալսարանում` ուսումնասիրելով տնտեսագիտություն և միջազգային հարաբերություններ։ Սովորել է նաև Փարիզի համալսարանի Քաղաքագիտության ինստիտուտում, որտեղ և ստացել է փիլիսոփայության դոկտորի աստիճան։

1958 թվականին դարձել է Դավար շաբաթաթերթի գիտական խմբագիրը, բայց հաջորդ տարի թողել է աշխատանքը։ 1960-1964 թվականներին գրել է ԼաՄերհավի համար, որը Փարիզում տպագրվող իսրայելական թերթ էր։ 1967 թվականին դարձավ Իսրայելի պաշտպանության նախարարության խոսնակը, իսկ հետագայում՝ 1970-1973 թվականներին դասավանդել է Հայֆայի համալսարանում։

Քաղաքական գործունեություն

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Բար Զոհարն սկսել է զբաղվել քաղաքականությամբ 1960-ականներին, միացել ՌԱՖԻ կուսակցությանը, երբ 1965 թվականին այն հիմնադրվել է։ 1968 թվականին ՌԱՖԻ-ն միացավ Մաարախին՝ ձևավորելով Աշխատավորական կուսակցությունը՝ ի վերջո միանալով դրա կենտրոնական կոմիտեին։

Առաջին անգամ Քնեսեթի անդամ է ընտրվել 1981 թվականի ընտրությունների ժամանակ՝ ներառվելով Մաարախի ցուցակին, անդամակցում էր նաև Կրթության և մշակույթի կոմիտեին։ Չնայած որ նա կորցրեց իր տեղը 1984 թվականի ընտրություններում՝ կարողացավ վերընտրվել 1988 թվականին, որից հետո ընտրվեց նաև Կրթության և մշակույթի կոմիտեի նախագահ։ Գտնվելով Մոշե Դայանի հովանավորության տակ՝ Բար Զոհարն Աշխատավորական կուսակցության ակտիվ պաշտպաններից էր։ Իր աթոռը կորցրել է 1992 թվականի ընտրություններին և այլևս չի վերադարձել Քնեսեթ՝ չնայած 1990-ականներին Աշխատավորական կուսակցության առաջին համարներից էր։ 2008 թվականին միացել է «Հզոր Իսրայել» կուսակցությանը՝ հիմնադրված Եփրայիմ Սնեհի կողմից, որը 2009 թվականի ընտրություններին չընտրվեց։

Ստեղծագործություններ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

1965 թվականին Բար Զոհարն արժանացել է Սոկոլովի անվան մրցանակի՝ լրագրության ոլորտում ունեցած ձեքբերումների համար։ Հրատարակել է մի շարք գրքեր, այդ թվում՝ Դավիդ բեն Գուրիոնի և Շիմոն Պերեսի ինքնակենսագրականները, մի քանի գիրք իսրայելյան գաղտնի կազմակերպությունների մասին, ինպես նաև Երկրորդ համաշխարհային պատերազմի ժամանակ նացիստներից փախուստի դիմած բուլղարական ծագում ունեցող հրեաների մասին։

Բար Զոհարի և Նիսիմ Միշալի համատեղ գիրքը՝ «Մոսադ։ Մեծ գործողություններ»-ը՝ հրատարակված 2010 թվականին, դարձավ Հաարեց թերթի հետաքննության առարկան[3]։ Հաղորդվում է, որ գրքի մեծ մասը կրկնօրինակվել է Ռոնեն Բերգմանի գրքից ու հոդվածներից՝ առանց հեղինակի թույլտվության։ Նույնիսկ օգտագործվել են այն կեղծ անունները, որոնք Բերգմանն էր հորինել[3]։ Բար Զոհարը խոստովանեց Հաարեցին, որ իրենց գիրքը նման է Բերգմանի գրքին, բայց հավելեց, որ դա արվել է զուտ Իսրայելի ռազմական գրաքննությունից խուսափելու համար[3]։ Երեք հեղինակները համաձայնության եկան ֆինանսական փոխհատուցում տալ Բերգմանին[4]։

Բերգմանը հետագայում պնդեցր, որ Բար Զոհարը և Միշալը խախտել են համաձայնությունը և դիմեց օտարերկրյա հրատարակողներին՝ կանխելու համար Բար Զոհարի և Միշալի գրքերի միջազգային հրատարակումը[4]։ 2013 թվականի օգոստոսին Բար Զոհարը և Միշալը ի պատասխան զրպարտության հայց ներկայացրին՝ ուղղված Բերգմանին[4]։ 2013 թվականի նոյեմբերին Բերգմանը դատական գործ հարուցեց Բար Զոհարի և Միշալի դեմ՝ մեղադրելով գրագողության, մտավոր սեփականության գողության, զրպարտության և այլնի մեջ[5]։

Հրատարակություններ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
  • A Bridge Over the Mediterranean: Franco-Israeli Relations Between 1947-1964 (1964)
  • Hunting for the German Scientists (1965)
  • The Longest Month (1965)
  • The Paratroopers Book (1969)
  • The Custodian: Isser Harel and the Adventures of the Shin Bet (1970)[6]
  • Spies in the promised land Houghton Mifflin (1972) 0-395-13641-5 978-0395136416
  • The Spy Who Died Twice Houghton Mifflin (1975) 0-395-19417-2
  • Ben Gurion: a biography (centennial edition). New York: Adama Books, 1986 (c.1978). 0-915361-59-0 (hc) 0-915361-60-4 (pbk)
  • Beyond Hitler’s grasp: the heroic rescue of Bulgaria’s Jews. Holbrook, Mass.: Adams Media, 1998. 1-58062-060-4.
  • The Quest for The Red Prince: The Israeli Hunt for Ali Hassan Salameh the PLO leader who masterminded the Olympic Games Massacre. By Michael Bar-Zohar and Eitan Haber. Includes black-and-white photographic plates which include Yasser Arafat, together with an index.[7]
  • Dr. Michael Bar-Zohar and Eitan Haber (1983) Massacre in Munich The Lyons Press, 1-59228-945-2
  • Hitler's Jewish Spy: The Most Extraordinary True Spy Story of World War II Sidgwick & Jackson (1985) 0-283-99293-X 978-0283992933. The biography of Paul Ernst Fackenheim
  • Brothers (1993)
  • Bitter Scent: The Case of L'Oreal, Nazis, and the Arab Boycott (1996) 978-0-525-94068-5
  • Shimon Peres The Biography (2006) 978-1-4000-6292-8

Ծանոթագրություններ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
  1. 1,0 1,1 חה"כ מיכאל בר-זוהר (יולוזרי)Knesset.
  2. https://sofiaglobe.com/2018/07/10/bulgarias-highest-state-honour-awarded-to-israeli-author-professor-michael-bar-zohar/
  3. 3,0 3,1 3,2 Ofer Matan (2010 թ․ նոյեմբերի 22). «Who really wrote the sagas of Israel's spies?». Haaretz.
  4. 4,0 4,1 4,2 Maya Sela (2013 թ․ օգոստոսի 26). «Israeli reporter, accused of badmouthing book on Mossad, sued for libel». Haaretz.
  5. Maya Sela (2013 թ․ նոյեմբերի 22). «Mossad book sparks NIS 4 million lawsuit by journalist». Haaretz.
  6. Knesset Member, Isser Harel
  7. Detail from a copy of The Quest for The Red Prince...... published by Weidenfeld and Nicolson in 1983 with an 0-297-78063-8

Արտաքին հղումներ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Միխայել Բար Զոհար» հոդվածին։