Ճախրուկ (բազեի տեսակ)

Թագավորություն	Կենդանիներ
Տիպ	Քորդավորներ
Դաս	Թռչուններ
Կարգ	Բազեազգիներ
Ընտանիք	Բազեներ
Ենթաընտանիք	Բազեներ

Լատիներեն անվանում

Falco rusticolus

Linnaeus, 1758

Հատուկ պահպանություն

Քիչ մտահոգող տեսակ
IUCN 3.1 Least Concern : 22696500

Արեալ

Դասակարգումը
Վիքիցեղերում

Պատկերներ
Վիքիպահեստում

Ճախրուկ (բազեի տեսակ) (լատին․՝ Falco rusticolus) բազեազգիների ընտանիքին պատկանող թռչուն։

Անվան ստուգաբանությունը

Ռուսերենում «ճախրուկ» բառը գրանցվել է XII դարում («Խոսքը Իգորի գնդի մասին է»)։ Կան տարբեր տեղեկություններ, որ նրանց անունը ծագել է հետևյալ բայից՝*krekati*^[1] :

Բնութագրական տվյալներ

Նրանք ամենամեծ բազեներն են։ Արուներ քաշը հասնում է 1 կգ-ի, իսկ էգերինը 2 կգ։ Սիբիրյան ճախրուկի գույնը ավելի բաց է (ավելի բաց, քան Լապլանդիայի ճախրուկինը), բայց փոփոխական ՝ գորշ մոխրագույն, մարմնի վերին մասը՝ գրեթե սպիտակ,փորի մասը սպիտակ է՝ մուգ նախշով։ Բերանի մոտ կտրված շերտում կան ընչանցքներ։ Կտուցի մեջ, ինչը բնորոշ է բոլոր բազեներին, կան ատամներ։ Կտուցը դեղին է։ Թռիչքի արագությունը մեծ է, մի քանի հատվածներ անցնելուց հետո թռչունն արագորեն առաջ է շարժվում,բայց չի բարձրանում։ Նրանք նստած ժամանակ իրենց ուղիղ են պահում։

Ճախրուկը նման է սապսանին, բայց ավելի մեծ է և ունի համեմատաբար ավելի երկար պոչ։ Ձայնը նույնպես նման է սապսանին, բայց ավելի կոպիտ է՝ կոպիտ «կյակ-կյակ-կյակ» կամ երկար «կեեկ-կեեկ-կեեկ»։ Գարնանը նրանց ձայնը կարող է կատարվել բավականին հանգիստ և բարձր հնարքով^[2]։ Հարավային լեռների ենթատեսակները `Ալթայի ճախրուկը, որը շատ փորձագետներ համարում են Սաքերի ենթատեսակները կամ մորֆինը, որոնք առանձնանում են ավելի մուգ գույնով^[3]։

Տարածվածություն

Եվրոպայի, Ասիայի և Հյուսիսային Ամերիկայի Արկտիկական և սուբարտիկական գոտիներում նրանք տարածված են, առանձին ենթատեսակներ կան Ալթայում, Սայանում, կենտրոնական (հավանաբար արևելյան) Թիեն Շանում։ Ամենավերին հյուսիսային կետերը գտնվում են Գրենլանդիայում `82 ° 15-ում, և 83 ° 45՝ առավել հարավային, բացի լեռնաասիական ենթատեսակներից `Միջին Սկանդինավիա, Կոմանդորական կղզիներ (Բերինգ կղզի, մոտ 55 ° Ն)։ Սառը սեզոնին ՝ մինչև 60 ° C նրանք բնակվում են Հյուսիսային Ամերիկայում, Ասիայում, Եվրոպայում^[2]։

Մնալու բնույթը

Որոշ չախրուկներ մնում են նույն տեղում, մյուսները ձմռանը չվում են դեպի հարավ ՝ ապրելով հիմնականում անտառ թունդրաներում, իսկ մասամբ ՝ անտառային գոտիներում։ Բացի այդ, կան ուղղահայաց միգրացիաներ (Կենտրոնական Ասիայի լեռնային գոտուց իջնում են դաշտավայրեր)^[2]։

Կենսաբանական նկարագրություն

Մեծ ճախրուկների թևերի երկարությունը հասնում է շուրջ 120-135 սմ, իսկ սովորականներինը մոտ 55-60 սմ։ Էգերը նկատելիորեն ավելի մեծ է, քան արուները։ Արուների կշիռը հասնում մինչ 1000 գրամի, իսկ էգերինը ՝ մոտ 1500-2000 գրամ։ Մարմնի կազմվածքը զանգվածային է, թարթիչները ՝ 2/3 երկար, թևերը ՝ երկար և կտրուկ, պոչը ՝ համեմատաբար երկար։

Վայրի պայմաններում ճախրուկների կյանքը հասնում է մինչև 20 տարի։

Վարքը

Ճախրուկների սնունդը միջին չափի թռչուններ են, իսկ կաթնասուններին ավելի փոքր քանակությամբ են ուտում։ Ճախրուկի ամենօրյա սննդի պահանջարկը կազմում է մոտ 200 գրամ։ Ճախրուկը իրեն սնունդը պահում է բնի շրջանում։ Երբ նրանց ձագերը փոքր են, նրանց հայրը որս է անում, իսկ մայրը խնամում է փագերին։ Այտ ամենը արվում է բնից դուրս, այնպես որ բնում փետուրներ չեն լինում։
Ճախրուկները որսի ժամանակ երկնքից հարձակվում են դեպի որսը և ճանկերով բռնում այն։ Նրանք ուտում են հիմնականում մանր թռչուններ։ Նախ սպանում է իրեն որսին, բռնում է կտուցով և սկսում է ուտել^[2].

Բուծումը

Ճախրուկները իրենց երրորդ տարում արդեն հասուն են լինում։ Սովորաբար նրանք չեն կառուցում բներ, այլ հաճախ օգտագործում են ագռավների կամ լալկան բազեների բները։ Բները տեղակայված են լինում ժայռերի վրա, նեղ կիրճերում կամ հանգույցների վրա, հաճախ քիվերի վրա, բայց երբեմն` բաց լանջերում^[2]։ Բույնը պատրաստված է մամուռի, փետուրների, չոր խոտերի փոքրիկ մասերից։ Սովորական չափը մոտ 1 մետր տրամագծով և 0,5 մ բարձրությամբ է։ ճախրուկները նույն բույնը օգտագործում են երկար տարիներ և նույնիսկ տասնամյակներ(Եվրոպայի հյուսիսում կան վայրեր, որտեղ գտնվող բներում կան այնպիսի ճախրուկներ, որոնք դեռ այդտեղ են բնակվում 17-րդ դարից ի վեր)։
Բնում կարող է լինել մոտ 3-4 ձու^[4]։
Հուլիսի վերջից մինչը օգոստոս ամիսներին երիտասարդ թռչունները հեռանում են բնի տարածքից^[3]։

Սահմանափակվող գործոններ

Ճախրուկները հիմնականում կատարում են որսագողություն, իսկ հյուսիսում բնակվողները նաև ծուղակներ են պատրաստում որսի համար, հատկապես որսագողություն են կատարում արկտիկական ձկնաբուծարաններից, Թայմիրում բնակվող ճախրուկները թաակրդներ են դնում բաց տեղերում։ Եթե հենց իրենք՝ ճաղրուկներ են ընկնում թակարդի մեջ, ապա եթե իրենք չեն ունենում համապատասխան պաշտպանությունը, այդ ժամանակ ընկնում են թակարդի մեջ և սատկում։ Միայն 1980-98 թվականներին նոյեմբեր-դեկտեմբեր ամիսներին Արևմտյան Թայմիրում գտնվող երկու որսորդական վայրերում, որոնց ընդհանուր մակերեսը կազմում է մոտ 2 հազար կմ² 12 ճախրուկ սատկեց^[3]։

Ճախրուկների որսը

Միջնադարում Ճախրուկները համարվում էին որպես մտահոգված տեսակ (տե՛ս Falcons) և այդ պատճառով ճախրուկների համար հատուկ նավը կառավարության կողմից ամեն տարի Դանիայից ուղարկվում էր Իսլանդիա։

Ճախրուկները ծառայում են որպես որսորդական թռչուններ, բաժանվում են սպիտակ Կ. (Falco candicans, groenlandicus), ամենալավ և ամենաարժեքավորը ՝ իսլանդական Կ. (F. Islandicus), նորվեգերեն կամ սովորական («մոխրագույն») Կ. (F. hyrfalco) և կարմիր Կ։ (F. sacer), այժմ շատ գնահատված են Մերձավոր Արևելքի երկրներում և անցած դարերում նաև Ֆրանսիայում, Անգլիայում և ցարի՝ Ալեքսեյ Միխայլովիչի որսում, որի համար նա ականապատվել է Արխանգելսկի ծոցում և Սիբիրում։ Ճախրուկները պատկանում են բարձրորակ որսորդական թռչուններին և սպառվում են որսորդության համար։ Նրանք իրենց որսը «ծեծում են» երկնքից, երբեմն կողոպտում էին այն իրենց ճանկերով և միայն սպանում ուժով։ Այս նպատակների համար մորթիները մշակվում են մասնագիտացված կենտրոններում, Ռուսաստանում նման կենտրոն գոյություն ունի Գալիչյա Գորայի արգելոցում։

Որսագողեր

Այս թռչնի որսը, որը հետագայում ուղարկվում է արտերկիր, Ռուսաստանում տարածված է, մեկ թռչնի արժեքը արտաքին շուկաներում կազմում է 30 000 դոլար^[5]։ Ռուսաստանի Դաշնության քրեական օրենսգիրքը (հոդված 258.1) նախատեսում է մինչև 4 տարի ազատազրկում ճախրուկների և Կարմիր գրքի այլ թռչուններին բռնելու և վաճառելու, ինչպես նաև սահմանում է վարչական մեծ տուգանքներ։

Պատկերասրահ

Թռիչքի ժամանակ

Ծանոթագրություններ

↑ Этимологический словарь славянских языков. — М.: Наука, 1985. — Т. 12. — С. 111.
↑ ^2,0 ^2,1 ^2,2 ^2,3 ^2,4 Г. П. Дементьев. Птицы Советского Союза, т.1. — М.: Сов. наука. 1951.
↑ ^3,0 ^3,1 ^3,2 Сыроечковский Е. Е., Рогачева Э. В. Красная книга Красноярского края. Красноярск: Кн. изд-во, 1995. С. 195.
↑ Видовой очерк на сайте Птицы Средней Сибири
↑ Lenta.ru: В России: На Камчатке у браконьера изъяли вымирающих кречетов

Գրականություն

Дементьев Г. П. Сокола-кречеты. — М., 1951.
К. П. Галлер, «Охота с соколами и ястребами» («Природа и Охота», 1882, VII);
его же, «Соколиная охота» (« Справочно-памятная книжка-календарь Лаврентьева для охотников на 1884-85 гг.»).
Бёме Р.Л., Динец В.Л., Флинт В.Е., Черенков А.Е. Птицы. Энциклопедия природы России (под общей ред. В.Е. Флинта). Изд. 2-е, дополненное и переработанное. - М.: 1998. - 432 с.; 56 цв. илл.

Արտաքին հղումներ

База данных «Позвоночные животные России»: кречет Արխիվացված 2021-10-24 Wayback Machine

Վիքիցեղերն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Ճախրուկ (բազեի տեսակ)» հոդվածին։

Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Ճախրուկ (բազեի տեսակ)» հոդվածին։

[1] Этимологический словарь славянских языков. — М.: Наука, 1985. — Т. 12. — С. 111.

[Дементьев-2] 2,0 ^2,1 ^2,2 ^2,3 ^2,4 Г. П. Дементьев. Птицы Советского Союза, т.1. — М.: Сов. наука. 1951.

[Сыроечковский-3] 3,0 ^3,1 ^3,2 Сыроечковский Е. Е., Рогачева Э. В. Красная книга Красноярского края. Красноярск: Кн. изд-во, 1995. С. 195.

[4] Видовой очерк на сайте Птицы Средней Сибири

[5] Lenta.ru: В России: На Камчатке у браконьера изъяли вымирающих кречетов

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]