Հրաբխային խառնարանային լճեր

Հրաբխային խառնարանային լճեր, խառնարանային լճեր, որոնք առաջանում են հրաբխի ժայթքման կամ ժայթքման պատճառով տեղի ունեցած փլուզման արդյունքում։

Կազմավորում

Կալդերաների լճերը լցվում են հրաբխի ժայթքման ժամանակ փլուզման առաջացրած խառնարանների մեջ։ Ցածր ռելիեֆով հրաբխային խառնարանի լճերը լցվում են միջին չափի խառնարաններ, որտեղ ժայթքումը բեկորներ է կուտակում հրաբխի անցքի շուրջը։ Խառնարանի լճերը ձևավորվում են, երբ ստեղծված իջվածքը, խառնարանի եզրին, լցվում է ջրով։ Ջուրը կարող է առաջանալ տեղումներից, ստորերկրյա ջրերի շրջանառությունից (հրաբխային խառնարանների դեպքում՝ հաճախ հիդրոթերմալ հեղուկներ) կամ հալված սառույցից։ Նրա մակարդակը բարձրանում է այնքան ժամանակ, մինչև հավասարակշռություն ձեռք բերվի մուտքային և ելքային ջրի արագությունների միջև։ Ջրի կորստի աղբյուրները առանձին կամ միասին կարող են ներառել գոլորշացում, ստորգետնյա արտահոսք և տեղ-տեղ մակերևութային արտահոսք կամ վարարում, երբ լճի մակարդակը հասնում է իր եզրի ամենացածր կետին։ Պատնեշի միջով շարունակական արտահոսքը կամ մակերեսային արտահոսքը կարող է քայքայել իր մեջ ներառված նյութերը՝ այդպիսով իջեցնելով լճի մակարդակը մինչև ջրի հոսքի, էրոզիայի և ապարների դիմադրության նոր հավասարակշռություն հաստատվի։ Եթե հրաբխային ամբարտակի հատվածը արագ քայքայվում է, ապա այդ երևույթը առաջացնում է բռնկում կամ հեղեղում։ Ժամանակի ընթացքում շրջակա միջավայրի պայմանների փոփոխության դեպքում նման ջրհեղեղների առաջացումը բնորոշ է բոլոր բնական պատնեշների համար։

Օրինակներ

Հայտնի խառնարանային լիճը, որը կրում է նույն անունը, ինչ երկրաբանական առանձնահատկությունը, Օրեգոնում գտնվող Քրեյթեր լիճն է (անգլ.՝ crater խառնարան բառից )։ Այն գտնվում է Մազամա լեռան կալդերայում։ 594 մետր խորությամբ այն Միացյալ Նահանգների ամենախոր լիճն է։ Այն սնվում է բացառապես տեղացող անձրևով և ձյունով, առանց ներհոսքի կամ արտահոսքի և, հետևաբար, աշխարհի ամենապարզ լճերից մեկն է^[1]։ Աշխարհի ամենաբարձր հրաբուխը՝ Չիլիի Օջոս դել Սալադոն (6893 մ), իր արևելյան կողմում 6390 մ բարձրության վրա ունի մշտական խառնարանային լիճ՝ մոտ 100 մ տրամագծով^[2]։ Սա, ամենայն հավանականությամբ, անկախ տեսակից աշխարհի ամենաբարձր լիճն է։ Իրենց անկայուն միջավայրի պատճառով որոշ խառնարանների լճեր միայն ընդհատումներով են գոյատևում։ Ի տարբերություն դրանց, կալդերայի լճերը կարող են լինել բավականին մեծ և երկարատև։ Օրինակ, Տոբա լիճը (Ինդոնեզիա) առաջացել է մոտ 75000 տարի առաջ՝ համանուն հրաբխի ժայթքումից հետո։ Շուրջ 100 կիլոմետր երկարությամբ, 30 կիլոմետրով լայնությամբ և 505 մետր խորությամբ՝ Տոբա լիճն աշխարհի ամենամեծ խառնարանային լիճն է^[3]։

Վտանգներ

Չնայած խառնարանային շատ լճեր գեղատեսիլ են, դրանք կարող են նաև մահացու լինել։ 1986 թվականին Կամերունի Նյոս լճից գազի արտանետումները խեղդել են 1800 մարդու, Ռուապեհու լեռը (Նոր Զելանդիա), հաճախ նպաստում է կործանարար լահարների՝ պիրոկլաստիկ նյութի և քարքարոտ բեկորների ցեխահոսքի առաջացմանը։

Տարբերությունը այլ հրաբխային լճերից

Որոշ ջրային մարմիններ, թեև դրանց ձևավորումն ուղղակիորեն կապված է հրաբխային գործունեության հետ, սովորաբար չեն կոչվում խառնարանային լճեր, այդ թվում՝

Հրաբխային կալդերայից դուրս հոսող լավայի պատճառով ստեղծված լճեր (օրինակ՝ Գարիբալդի լիճը Կանադայում, Ֆուձիի հինգ լճերը Ճապոնիայում)
Փակ ատոլի ծովածոցեր (օրինակ՝ Կլիպերտոնի ծովածոց), որոնց ձևավորման գործընթացը ենթադրում է նաև հետագա կենսաերկրաչափական գործընթացներ
Ջրվեժների հատակին առաջացած լճակներ, որոնք հանդիպում են հրաբխային կիրճերում, բայց ոչ հրաբխային կալդերայի ներսում (օրինակ՝ Տրու դե Ֆերը Ռեյունյոն կղզում)

Պատկերասրահ

Աֆրիկա

Բարոմբի լիճ, Կամերուն
Մբալանգ լիճ, Կամերուն
Աուինգ լիճ, Կամերուն
Բամբիլի, հարավ-արևմտյան Կամերուն
Մանենգոուբա լիճ, Կամերուն
Ձյանի Ձահա, Մայոտ

Ասիա

Դրախտի լիճ, Պեկտուսան լեռների հրաբխային խառնարանային լիճը
Ասո լիճ, Ճապոնիա
Տաալ հրաբուխ, Ֆիլիպիններ
Պինատուբո լիճ, Ֆիլիպիններ, ձևավորվել է 1991 թվականին Պինատուբո հրաբխի ժայթքումից հետո