Հովհաննես Կարապետյան

Հովհաննես Կարապետյան
Ծնվել է	հունիսի 2, 1875; Ախալքալաք, Թիֆլիսի նահանգ, Կովկասի փոխարքայություն, Ռուսական կայսրություն
Մահացել է	դեկտեմբերի 4, 1943 (68 տարեկան); Երևան, Հայկական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ
Գերեզման	Թոխմախի գերեզմանատուն
Բնակության վայր(եր)	Թբիլիսի, Հայկական ԽՍՀ, Մոսկվա և Երևան
Ազգություն	հայ
Մասնագիտություն	երկրաբան
Հաստատություն(ներ)	Մոսկվայի ջրանցք
Ալմա մատեր	Գևորգյան Հոգևոր Ճեմարան և Ներսիսյան դպրոց (1895)
Գիտական աստիճան	Երկրաբանա-հանքաբանական գիտությունների դոկտոր (1936)
Պարգևներ

Վիքիպեդիայում կան հոդվածներ Կարապետյան ազգանունով այլ մարդկանց մասին։

Անվան այլ կիրառումների համար տե՛ս՝ Հովհաննես Կարապետյան (այլ կիրառումներ)

Հովհաննես Տիգրանի Կարապետյան (հունիսի 2, 1875(1875-06-02)^[1], Ախալքալաք, Թիֆլիսի նահանգ, Կովկասի փոխարքայություն, Ռուսական կայսրություն^[1] - դեկտեմբերի 4, 1943(1943-12-04)^[1], Երևան, Հայկական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ^[1]), հայ խորհրդային երկրաբան, ՀԽՍՀ գիտության վաստակավոր գործիչ (1935), երկրա-բանահանքաբանական գիտությունների դոկտոր (1936)։

Կենսագրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Սովորել է էջմիածնի Գևորգյան ճեմարանում, 1895 թվականին ավարտել է Թիֆլիսի Ներսիսյան դպրոցը

1895- 1905 թթ.-ին ծավալել է հասարակական, հրապարակախոսական և լուսավորական լայն գործունեություն։ 1906 թ.-ին մեկնել է արտասահման, ընդունվել Մոնսի (Բելգիա) հանքաբանական բարձրագույն դպրոցը, որն ավարտել է 1912 թ.-ին։ Նույն տարվա հուլիսին ընտրվել է Բելգիական երկրաբանական ընկերության իսկական անդամ։

1913 թ.-ին վերադարձել է Թիֆլիս։ 1913-1920 թթ.-ին հետազոտել է Անդրկովկասի, Իրանի և Թուրքմենստանի մի շարք հանքավայրեր։

1923-1933 թթ. Կարապետյանը խոշոր ծառայություններ է մատուցել Անդրկովկասի լեռնահանքային ձեռնարկությունների վերականգնման, մետաղային հանքավայրերի հետախուզման, մետաղագործական արդյունաբերության հումքային բազայի ստեղծման բնագավառներում։ Նա կազմել է բազմաթիվ հետախուզական պլաններ, հաշվետվություններ, տվել եզրակացություններ հիդրոտեխնիկական մի շարք կառույցների երկրաբանական պայմանների մասին։

1925-1930 թթ. Կարապետյանը զբաղվել է նաև ՀԽՍՀ հանքային ու անուշահամ շրերի ուսումնասիրությամբ և շրամատակարարման հարցերով։

1931-1932 թթ. աշխատել է Մոսկվայում որպես Մոսկվա-Վոլգա ջրանցքի շինարարության գլխավոր խորհրդատու։

1934 թ.-ին փոխադրվել է Երևան, 1935-1939 թթ. Կարապետյանը եղել է իր իսկ շանքերով կազմակերպված երկրաբանական գիտությունների ինստիտուտի տնօրեն, միաժամանակ դասախոսել Երևանի համալսարանի աշխարհագրական ու երկրաբանական ֆակուլտետներում, վարել ընդհանուր երկրաբանության ամբիոնի վարիչի պաշտոնը։

Կարապետյանը թողել է հարուստ գիտական ժառանգություն։ Հեղինակ է շուրջ 200 տպագիր և նույնքան էլ ձեռագիր աշխատությունների, հոդվածների ևն։ Որպես պատգամավոր մասնակցել է 17-րդ Միջազգային երկրաբանական կոնգրեսի (Մոսկվա, 1937) աշխատանքներին, ղեկավարել նրա մասնակիցների Կովկասյան էքսկուրսիաները։

Հիշատակ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Կարապետյանի երկրաբանական հարուստ հավաքածուի բազայի վրա 1937 թվականին Երևանում հիմնադրվել է երկրաբանական թանգարան, որը կոչվում է նրա անվամբ։

Տես նաև[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Հովհաննես Կարապետյանի անվան երկրաբանական թանգարան

Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

↑ ^1,00 ^1,01 ^1,02 ^1,03 ^1,04 ^1,05 ^1,06 ^1,07 ^1,08 ^1,09 ^1,10 ^1,11 ^1,12 ^1,13 ^1,14 ^1,15 ^1,16 ^1,17 Հայկական սովետական հանրագիտարան (հայ.) / Վ. Համբարձումյան, Կ. Խուդավերդյան — Հայկական հանրագիտարան հրատարակչություն, 1974.

Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից (հ․ 5, էջ 307)։

[_5e5775e65518eefb-1] 1,00 ^1,01 ^1,02 ^1,03 ^1,04 ^1,05 ^1,06 ^1,07 ^1,08 ^1,09 ^1,10 ^1,11 ^1,12 ^1,13 ^1,14 ^1,15 ^1,16 ^1,17 Հայկական սովետական հանրագիտարան (հայ.) / Վ. Համբարձումյան, Կ. Խուդավերդյան — Հայկական հանրագիտարան հրատարակչություն, 1974.

[1]