Կոնստանտինե Գամսախուրդիան ծնվել է 1891 թվականին Աբաշա քաղաքում, Սիմոն Կացիևիչ Գամսախուրդիայի և Ելիզավետայի ընտանիքում[2]։ Ավարտել է Քութայիսի միջնակարգ գիմնազիան, այնուհետև ուսումը շարունակել է Սանկտ Պետերբուրգի կայսերական համալսարանում, որտեղ ներկա է գտնվել արևելագետ Ն. Յ. Մարայի դասախոսություններին ու սեմինարներին, սակայն շուտով նրա ջերմեռանդ կողմնակիցը դառնում է մրցակից, թողնում համալսարանը և մեկնում Գերմանիա, որտեղ շարունակել է ուսումը Քյոնիգսբերգում, Լայպցիգում, Մյունխենում և Բեռլինում։ 1919 թվականին ավարտել է Բեռլինի համալսարանը։ 1924 թվականին գլխավորել է «Ակադեմիական ասոցիացիա» գրական միավորումը։ Նույն թվականին լույս է ընծայել «Երկիր, որը ես տեսնում եմ» նովելների ժողովածուն, 1925 թվականին՝ «Դիոնիսիոսի ժպիտը» վեպը, որոնք արտացոլում են հին աշխարհի մարդկանց հոգևոր ճգնաժամը հեղափոխության շրջանում։ «Լուսնի առևանգումը» (հ․ 1-3, 1935-1936) վեպը կոլեկտիվացման շրջանում նորի և հնի հակամարտության գեղարվեստական պատկերն է։ «Վարպետաց վարպետի աջը» (1939) պատմավեպն արտացոլում է ավատատիրության դեմ Գեորգի թագավորի պայքարը։ «Դավիթ Շինարար» (հ․ 1-4, 1946-1958, Ռուսթավելու անվան մրցանակ, 1965) քառահատոր վեպը նվիրված է XI դ․ վրաց ժողովրդի՝ ազատության ու անկախության համար մղած պայքարին։ 1966 թվականին հրատարակել է «Վազի ծաղկումը» վեպը։ Գրել է գրականության, արվեստին նվիրված աշխատություններ։ Վրացերեն է թարգմանել Դանթեի«Աստվածային կատակերգություն»-ը, Գյոթեի «Երիտասարդ Վերթերի տառապանքները», Ստեփան Զորյանի «Խնձորի այգին»։
Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից (հ․ 2, էջ 674)։
Ռուսական կայսրություն, .svg){kind=small}
Վրաստանի Դեմոկրատական Հանրապետություն և 
ԽՍՀՄ.svg)
Konstantine Gamsakhurdia Վիքիպահեստում
