Լիլիթ Եփրեմյան

Ստեղծել հղումը
Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Լիլիթ Եփրեմյան
Ծնվել էմայիսի 14, 1963(1963-05-14)[1] (60 տարեկան)
ԾննդավայրԵրևան, Հայկական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ
Քաղաքացիություն ԽՍՀՄ և  Հայաստան
ԿրթությունՌոմանոս Մելիքյանի անվան պետական երաժշտական քոլեջ (1984), Երևանի Կոմիտասի անվան պետական կոնսերվատորիա (1989) և Ռուսաստանի արվեստաբանության պետական ինստիտուտ (1993)
Գիտական աստիճանարվեստագիտության թեկնածու
Մասնագիտություներաժշտագետ, հոգեբան, սոցիոլոգ, լրագրող և թարգմանչուհի
ԱշխատավայրԵրևանի Կոմիտասի անվան պետական կոնսերվատորիա և ՀՀ ԳԱԱ փիլիսոփայության, սոցիոլոգիայի և իրավունքի ինստիտուտ
ԱնդամությունՀայաստանի կոմպոզիտորների միություն և ՀԳՄ

Լիլիթ Կառլենի Եփրեմյան (մայիսի 14, 1963(1963-05-14)[1], Երևան, Հայկական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ), հայ երաժշտագետ, հոգեբան, սոցիոլոգ, ցեղասպանագետ, լրագրող, թարգմանիչ։ Հայաստանի կոմպոզիտորների միության (1999) և Հայաստանի գրողների միության անդամ (2016) է։ Արվեստագիտության թեկնածու։ Միջազգային հոգեբանների «Հայք» հիմնադրամի նախագահ[2]։

Կենսագրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Լիլիթ Եփրեմյանը ծնվել է 1963 թվականի մայիսի 15-ին, Երևան քաղաքում։ 1978-1984 թվականներին սովորել է Ռոմանոս Մելիքյանի անվան երաժշտական ուսումնարանի դաշնամուրային (ղեկավար՝ Վաչե Ումր-Շատ) և երաժշտության տեսության (ղեկավար՝ Ռիտա Պետրոսյան) բաժիններում, 1984-1989 թվականներին՝ Երևանի Կոմիտասի անվան պետական կոնսերվատորիայի երաժշտագիտության բաժնում (ղեկավար՝ Արմեն Բուդաղյան, Ռ. Ստեփանյան, Ն. Դերոյան, դիպլոմային աշխատանքի թեմա՝ «Բացասման բացասման օրենքը երաժշտության մեջ է»)[2]։

1991-1993 թվականներին կոնսերվատորիան Լիլիթ Եփրեմյանին նպատակային տեղ է հատկացվել ՌԴ Արվեստաբանության ինստիտուտի ասպիրանտուրայում (Մոսկվա, ղեկավար՝ արվեստանաբության դոկտոր Ի. Յոլյան)։ 2001 թվականին ավարտել է Երևանի պետական համալսարանի Պրակտիկ հոգեբանության կենտրոնը։ Դիպլոմային աշխատանքի թեման է եղել «Ցեղասպանության տրանսգեներացիոն տրավման», որտեղ անդրադարձել է Եղեռնի հոգեբանական ուսումնասիրման խնդրին՝ դիտարկելով սերնդեսերունդ փոխանցվող հոգեբանական խեղումը, այդ թվում նաև արվեստագետների օրինակով (Վիլյամ Սարոյան, Արամ Խաչատրյան[3], Դավիթ Հալաջյան)։ 2006 թվականին ավարտել է Լրատվամիջոցների Կովկասյան ինստիտուտի տարածքագիտության բաժինը՝ որպես դիպլոմային աշխատանք ներկայացնելով ղարաբաղյան կոնֆլիկտի վերաբերյալ Թոմաս դե Վաալի «Սև այգի» աշխատության քննադատական վերլուծությունը[2]։

Աշխատանքային գործունեությունը սկսել է Երևանի Կոմիտասի անվան պետական կոնսերվատորիայում՝ 1987 թվականին ուսումնական լաբորատորիայում աշխատելով որպես լաբորանտ։ 1989 թվականին նշանակվել է կոնսերվատորիայի գրադարանի տնօրենի գիտական գծով տեղակալ։ 1993 թվականին մասնակցել է Իվանովոյում կայացած Կոմպոզիտորների ստեղծագործական տան երաժշտագետների վերապատրաստման սեմինարին՝ արվեստագիտության դոկտոր Մ. Արանովսկու ղեկավարությամբ։ 1995 թվականին Մոսկվայում պաշտպանել է թեկնածուական ատենախոսություն՝ ”К проблеме этнической традиции в музыкальной культуре Армении” (на материале городского фольклора Еревана 1980-х годов) (Հայաստանի երաժշտական մշակույթում ազգային ավանդույթի խնդրի շուրջ) թեմայով, ուր նորովի է բացահայտվում քաղաքային երաժշտության մեջ «ազգայինի» խնդիրը (առաջարկվում է ֆունկցիոնալ մոտեցման գաղափարը), ինչպես նաև առաջին անգամ անդրադարձ է կատարվում, երաժշտական ռաբիզ երևույթի գիտական վերլուծությանը[2]։

1996-1998 թվականներին աշխատել է ՀՀ ԳԱԱ փիլիսոփայության ինստիտուտի սոցիոլոգիայի բաժնում՝ որպես ավագ գիտաշխատող, 1996-2006 թվականներին աշխատել է «Նովոյե Վրեմյա» թերթում, 1987 թվականից աշխատում է Երևանի Կոմիտասի անվան պետական կոնսերվատորիայում, 1996 թվականից՝ որպես դասախոս, 2002 թվականից՝ դոցենտ[2]։

Երկեր[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Հայաստանում երաժշտական սոցիոլոգիայի առաջին ուսումնական ձեռնարկի համահեղինակ է՝ ”Вопросы музыкальной социологии”/составитель А. Шамахян/, Ер.,1991:

  • «Էդուարդ Միրզոյանը նամակներում և երկխոսություններում» (“Эдвард Мирзоян в письмах и диалогах”), մենագրություն[4]։
  • Եփրեմյան, Լիլիթ (2014) Հ. Ի. Լիտինսկու դասարանում (դիտարկումներ «հետխաչատրյանական սերունդ» եզրույթի շուրջ). Կանթեղ. Գիտական հոդվածների ժողովածու, № 2-3. էջեր 372-382[3]։

Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  1. ↑ 1,0 1,1 https://composers.am/?p=6633
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 «Եփրեմյան Լիլիթ | ՀԿՄ». composers.am. Վերցված է 2019 թ․ ապրիլի 12-ին.
  3. ↑ 3,0 3,1 Եփրեմյան, Լիլիթ (2014 թ․ հունիսի 10). «Հ.Ի.Լիտինսկու դասարանում (դիտարկումներ «հետխաչատրյանական սերունդ» եզրույթի շուրջ)». Կանթեղ. Գիտական հոդվածների ժողովածու. № 2-3: 372–382. Արխիվացված է օրիգինալից 2019 թ․ ապրիլի 12-ին. Վերցված է 2019 թ․ ապրիլի 12-ին.
  4. ↑ «Կայացավ Լիլիթ Եփրեմյանի՝ Էդուարդ Միրզոյանի մասին գրքի շնորհանդեսը». PanARMENIAN.Net. Վերցված է 2019 թ․ ապրիլի 12-ին.

Արտաքին հղումներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ստացված է «https://hy.wikipedia.org/w/index.php?title=Լիլիթ_Եփրեմյան&oldid=9514467» էջից