Էմիլ Աշար

Էմիլ Աշար; ֆր.՝ Emile Charles Achard
Ծնվել է	հուլիսի 24, 1860
Ծննդավայր	Փարիզ, Ֆրանսիա
Մահացել է	օգոստոսի 8, 1944 (84 տարեկան) կամ օգոստոսի 7, 1944 (84 տարեկան)
Մահվան վայր	Վերսալ
Քաղաքացիություն	Ֆրանսիա
Կրթություն	Փարիզի համալսարան
Մասնագիտություն	բժիշկ, համալսարանի դասախոս, ախտաբան և գիտնական
Աշխատավայր	Փարիզի համալսարան
Պաշտոն	մշտական քարտուղար և նախագահ
Անդամակցություն	Ֆրանսիական գիտությունների ակադեմիա, Բելգիայի թագավորական բժշկական ակադեմիա, Comité des travaux historiques et scientifiques, Société anatomique de Paris?, Society of Biology?, French Society for History of Medicine?, Société Internationale d’Urologie? և Société médicale des hôpitaux de Paris?
Պարգևներ	և

Էմիլ Շարլ Աշար (ֆր.՝ Emile Charles Achard, հուլիսի 24, 1860(1860-07-24)^[1]^[2]^[3], Փարիզ, Ֆրանսիա^[4] - օգոստոսի 8, 1944(1944-08-08)^[1]^[3] կամ օգոստոսի 7, 1944(1944-08-07), Վերսալ), ֆրանսիացի բժիշկ և թերապևտ, բժշկության դոկտոր, պրոֆեսոր, հայտնի է մի քանի կլինիկական սինդրոմների նկարագրությամբ, ինչպես նաև՝ պարատիֆների առաջին կլինիկական նկարագրությամբ։

Կենսագրություն

Կրթություն և կարիերա

Սովորել է Փարիզում, բժշկության դոկտոր է դարձել 1887 թվականին։ 1893 թվականին ստացել է հոսպիտալային բժշկի որակավորում, իսկ 1895 թվականինին՝ լիակատար բժշկի։ 1908 թվականին դարձել է պետական կրթության աշխատակից (ֆր.՝ Officier à l'Instruction publique)։ Հետագայում նշանակվել է ընդհանուր պաթոլոգիայի և թերապիայի պրոֆեսոր, 1910 թվականից աշխատել է որպես Փարիզի համալսարանի ներքին բժշկության պրոֆեսոր՝ Բիժոնի հիվանդանոցում։ Նաև աշխատել է Կոչինի հիվանդանոցում։ 1911 թվականին ընտրվել է Ֆրանսիայի բժշկական ակադեմիայում։

Ձեռքբերումներ

1896 թվականին Ռաուլ Բենսաուդի հետ միասին նկարագրել է պարատիֆները և առանձնացրել հարուցիչը, որն այսօր դասակարգվում է որպես «Salmonella paratyphi B»: Կլինիկական պրակտիկայում ստեղծել և ներդրել է «պարատիֆոզային տենդ» և «պարատիֆ» տերմինները, ներկայացրել է երիկամների ֆունկցիայի առաջին անալիզներից մեկը, ինչը հիմնվել է մեզի ներքին շրջանառության մեջ գունանյութերի հայտնման ժամանակ (Աշարի թեստ)։

Նրա բազմաթիվ գիտական գրական թեմաներից են եղել լեթարգիական էնցեֆալիտ Էկոնոմոյի և քրոնիկ նեֆրիտի ուսումնասիրությունը (Բրայթի հիվանդություններ)։ Կլինիկական սինդրոմներն անվանվել են նրա անունով՝ Աշարի համախտանիշ և Աշար-Թիերի համախտանիշ։

Ջորջ Մորիս Վերժիի և Ժոզեֆ Կաստանիեի հետ գրել է «Ստամոքս-աղիքային հիվանդությունների ուղեցույց» (Փարիզ, 1907 թվական)։

Աշարը կյանքի ընթացքում եղել է Ֆրանսիայի գիտությունների ակադեմիայի անդամ, գլխավոր քարտուղար, Փարիզի բժշկության և նյարդաբանների միության նախագահ, կենսաբանության և անատոմիական միության փոխնախագահ, Լավալ քաղաքի Քվեբեկ և Աթենք քաղաքներում գործող Լավալի համալսարանների պատվավոր ադոկտոր, Էդինբուրգի թագավորական բժշկական համալսարանի պատվավոր անդամ, Հռոմի թագավորական բժշկության ակադեմիայի և Ռիո դե Ժանեյրոյի բժշկության ազգային ակադեմիայի պատվավոր անդամ, Իրանի գիտությունների և արվեստի ակադեմիայի անդամ և մի շարք այլ գիտական ընկերությունների անդամ։

Մրցանակներ

Բրիտանական կայսրության կոմանդորի շքանշան (1920)
Լեհաստանի Վերածննդի կոմանդորի շքանշանի (1921)
Փառքի շքանշան (Թունիս), կոմանդորի աստիճան (1923)
Իտալիայի Թագի կոմանդորի շքանշան (1924)
Ծագող Արևի շքանշան (1926)
Վիշապի Աննամի կայսերական շքանշան (Վիետնամ, 1926)
Պատվո լեգեոնի կոմանդորի շքանշան (1931)

Ընտրված աշխատանքններ

Traité des kystes congénitaux, Paris, Asselin et Houzeau, 1886.
De l’Apoplexie hystérique, Paris, Asselin et Houzeau, 1887.
Exposé des travaux de Mr le Dr Ch. Ашар, [Concours pour l’agrégation, section de pathologie interne et médecine légale], Paris, G. Steinheil, 1892.
Exposé des travaux de Ch. Ашар, Paris, Rueff et Cie, 1895.
Notice sur les titres et travaux скьентификес, Paris, Masson et Cie, 1904.
Notice sur les titres et travaux скьентификес, février 1910, Paris, Masson et Cie, 1910.
Manuel des maladies du foie et des воис де bilaires, Paris, Masson, 1910
L’encéphalite léthargique. Paris, Baillière, 1921.
Examen fonctionnel du poumon, Paris, Masson et cie, 1922.
Autour du monde: impressions d’un médecin. Paris: Masson, 1927.
L’oedème brightique. Paris, G. Doin et cie, 1929.
Les maladies typhoïdes; исследований cliniques, pathologiques & thérapeutiques. Paris, Masson, 1929.

Ծանոթագրություններ

↑ ^1,0 ^1,1 ^1,2 ^1,3 ^1,4 Bibliothèque nationale de France data.bnf.fr (ֆր.): տվյալների բաց շտեմարան — 2011.
↑ ^2,0 ^2,1 Base Léonore (ֆր.) — ministère de la Culture.
↑ ^3,0 ^3,1 ^3,2 ^3,3 ^3,4 Académie nationale de médecine (ֆր.)
↑ ^4,0 ^4,1 ^4,2 Deutsche Nationalbibliothek Record #1055367497 // Gemeinsame Normdatei (գերմ.) — 2012—2016.

Գրականություն

«Emile Charles Achard» (անգլերեն). Whonamedit?. Վերցված է 2017 թ․ նոյեմբերի 17-ին.
Bénard H. Nécrologie. Charles Achard (1860—1944) // Paris médical. — 1944. — № 128. — P. 125—127.(ֆր.)
Cabanel P.^[fr] Charles Émile Achard(ֆր.) // Dictionnaire biographique des protestants français de 1787 à nos jours / Patrick Cabanel et André Encrevé (dir.). — Paris: Les Éditions de Paris Max Chaleil, 2015. — T. 1 : A-C. — P. 8-9 ISBN 978-2846211901
«Achard Emile Charles» (ֆրանսերեն). CTHS-La France savante. 2006 թ․ հունիսի 2. Վերցված է 2017 թ․ նոյեմբերի 17-ին.
«Charles Achard» (ֆրանսերեն). Académie royale de Médecine de Belgique. Վերցված է 2017 թ․ նոյեմբերի 17-ին.

Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Էմիլ Աշար» հոդվածին։

[_11488cb1c0230ebd-1] 1,0 ^1,1 ^1,2 ^1,3 ^1,4 Bibliothèque nationale de France data.bnf.fr (ֆր.): տվյալների բաց շտեմարան — 2011.

[_8ab4e14068f54fa2-2] 2,0 ^2,1 Base Léonore (ֆր.) — ministère de la Culture.

[_eff2fe41806061c8-3] 3,0 ^3,1 ^3,2 ^3,3 ^3,4 Académie nationale de médecine (ֆր.)

[_3444f6a575f0c91f-4] 4,0 ^4,1 ^4,2 Deutsche Nationalbibliothek Record #1055367497 // Gemeinsame Normdatei (գերմ.) — 2012—2016.

[1]

[2]

[3]

[4]