Jump to content

Էդուարդ Արևշատյան

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Էդուարդ Արևշատյան
Ծնվել էմայիսի 8, 1926(1926-05-08)[1][2]
ԾննդավայրԵրևան, Հայկական ԽՍՀ, ԱԽՖՍՀ, ԽՍՀՄ[1][2]
Մահացել էմայիսի 6, 2007(2007-05-06) (80 տարեկան)
Ազգությունհայ
ԿրթությունՀԱՊՀ (1950)[1][2]
ԱշխատավայրՀԱՊՀ
Ուշագրավ աշխատանքներՀուշարձան Երկրորդ աշխարհամարտում զոհվածներին, Հուշարձան Երկրորդ աշխարհամարտում զոհվածներին, Խաչիկ և Հովհաննես Բաղրամյանի հուշարձան
Պարգևներ
ԱնդամությունՀայաստանի ճարտարապետների միություն
Էդուարդ Արևշատյան Վիքիդարանում
 Eduard Arevshatyan Վիքիպահեստում

Էդուարդ Սուրենի Արևշատյան (մայիսի 8, 1926(1926-05-08)[1][2], Երևան, Հայկական ԽՍՀ, ԱԽՖՍՀ, ԽՍՀՄ[1][2] - մայիսի 6, 2007(2007-05-06)), հայ ճարտարապետ, ՀԽՍՀ վաստակավոր ճարտարապետ (1971

Սուրեն Արևշատյանի որդին է, Սեն Արևշատյանի եղբայրը։

Կենսագրություն

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

1950 թվականին ավարտել է Երևանի պոլիտեխնիկական ինստիտուտը։

1956 թվականից՝ Երևանի պոլիտեխնիկական ինստիտուտի դասախոս (դոցենտ՝ 1970 թվականից)։ 1966-1974 թվականներին՝ Հայաստանի ճարտարապետների միության նախագահի տեղակալ, 1972-1994 թվականներին՝ Երևանի գլխավոր ճարտարապետի տեղակալ։

Էդուարդ Արևշատյանի նախագծերով Երևանում կառուցվել են՝

Ձևավորել է Բուենոս Այրեսի, Լոս Անջելեսի, Մոնրեալի միջազգային ցուցահանդեսներում Հայաստանի տաղավարները և այլն[3]։

Ծանոթագրություններ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
  1. 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 1,6 Հայկական սովետական հանրագիտարան (հայ.) / Վ. Համբարձումյան, Կ. ԽուդավերդյանՀայկական հանրագիտարան հրատարակչություն, 1974.
  2. 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 2,5 Ով ով է. հայեր (հայ.) / Հ. ԱյվազյանԵրևան: Հայկական հանրագիտարան հրատարակչություն, 2005. — հատոր 1. — էջ 157.
  3. Ով ով է. Հայեր. Կենսագրական հանրագիտարան, հատոր առաջին, Երևան, 2005.
Վիքիդարանն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Էդուարդ Արևշատյան» հոդվածին։
Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Էդուարդ Արևշատյան» հոդվածին։
Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից  (հ․ 2, էջ 45