Jump to content

Բիլլի Բրեմներ

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Բիլլի Բրեմներ
անգլ.՝ Billy Bremner
Քաղաքացիությունը  Միացյալ Թագավորություն
Ծննդյան ամսաթիվ դեկտեմբերի 9, 1942(1942-12-09)[1][2]
Ծննդավայր Ստերլինգ, Շոտլանդիա, Միացյալ Թագավորություն
Մահվան ամսաթիվ դեկտեմբերի 7, 1997(1997-12-07) (54 տարեկան)
Մահվան վայր Դոնկաստեր, Հարավային Յորքշիր, Յորքշիր և Համբեր, Անգլիա, Միացյալ Թագավորություն
Դիրք կիսապաշտպան

Ուիլյամ Ջոն Բիլլի Բրեմներ (անգլ.՝ William John "Billy" Bremner, դեկտեմբերի 9, 1942(1942-12-09)[1][2], Ստերլինգ, Շոտլանդիա, Միացյալ Թագավորություն - դեկտեմբերի 7, 1997(1997-12-07), Դոնկաստեր, Հարավային Յորքշիր, Յորքշիր և Համբեր, Անգլիա, Միացյալ Թագավորություն), շոտլանդացի ֆուտբոլիստ և ֆուտբոլային մարզիչ, ով առավել հայտնի է անգլիական «Լիդս Յունայթեդում» իր ելույթներով։ 2000 թվականին այդ ակումբի երկրպագուների քվեարկությամբ Բրեմները ճանաչվեց «Լիդսի» պատմության մեծագույն խաղացող, նրա համար հուշարձան կանգնեցվեց ակումբի տնային մարզադաշտի դիմաց։ Բրեմներն ընդգրկված է անգլիական և շոտլանդական ֆուտբոլի Փառքի սրահներում։

Շոտլանդիայի ազգային հավաքականի կազմում Բրեմները մասնակցել է 54 հանդիպման, դարձել 3 գոլի հեղինակ։

Կենսագրություն

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ակումբային կարիերա

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Բիլլի Բրեմները պայմանագիր է կնքել «Լիդս Յունայթեդի» հետ 17 տարեկանում։ Ավելի վաղ նա ցածր հասակի (166 սմ) պատճառով մերժվել էր «Չելսիի» և «Արսենալի» կողմից[3]։ Հիմնական կազմում իր նորամուտը նշել է 1960 թվականի հունվարին, մի մրցաշրջանում, երբ Լիդսը միայն 21-րդն էր առաջին դիվիզիոնում և նահանջեց երկրորդ տեղ։ Հաջորդ երկու մրցաշրջանները թիմը դժվարությամբ հետ մնաց երրորդ դիվիզիոն մեկնելուց, բայց Դոն Ռեվիի՝ Լիդսի նախկին հարձակվողի գլխավորությամբ, ով 1961 թվականին դարձավ մարզիչ, թիմը սկսեց արագ բարձրանալ.1964 թվականին հաղթեց երկրորդ դիվիզիոնը, 1965 թվականին թիմը երկրորդ տեղը գրավեց առաջին դիվիզիոնում և հասավ Անգլիայի գավաթի եզրափակիչ, 1966 թվականին կրկին երկրորդն էր Անգլիայի առաջնությունում։

Արդեն երկրորդ մրցաշրջանում Բրեմները դարձել է «Լիդս Յունայթեդի» առաջատար խաղացողներից մեկը։ Նա առանձնանում էր մարտարվեստում անզիջումությամբ, հակառակորդների դեմ պայքարում կոշտությամբ, որում նա հեշտությամբ կարող էր խախտել կանոնները և վնասվածք պատճառել։ The Sunday Times-ը մի անգամ Բրեմներին անվանել է «Փշալարերի 10 Սթոուններ»։ Ընդհանուր առմամբ, այն ժամանակվա Լիդսը համարվում էր Անգլիայի ամենակոպիտ թիմը, իսկ Բիլլի Բրեմները, Ջոնի Ջայլսը, Նորման Հանթերը և Փոլ Ռինին կոստոլոմների համբավ ունեին[4]։ Ընդ որում, Բրեմները հսկայական ծավալի աշխատանք էր կատարում խաղադաշտում՝ միշտ աշխատում էր պաշտպանությունում և պարբերաբար միանում թիմի հարձակումներին, շատ գոլեր էր խփում։ 1966 թվականին նա դարձավ Լիդսի ավագը՝ այդ դերում փոխարինելով մեկ այլ շոտլանդացու՝ Բոբի Քոլինզին։ Բրեմները միշտ հարգում և աջակցում էր մարզիչ Ռևիին, որի հետ նա դեռ հասցրել էր խաղալ իր կարիերայի սկզբում, և Ռևին փոխադարձաբար պատասխանեց իր ավագին։ Երբ Լիդսի ղեկավարությունը դիտարկում էր Բրեմների վաճառքի հնարավորությունը, Ռևին վերջնագիր էր ներկայացրել. «Եթե նա հեռանա, ես էլ կհեռանամ»[5]։

Դոն Ռեվիի հետ որպես մարզիչ և Բիլլի Բրեմների հետ որպես Լիդս Յունայթեդի ավագ, նա 1960-ականների վերջի և 1970-ականների սկզբի Եվրոպայի ուժեղագույն թիմերից մեկն էր։ Երկու անգամ՝ 1969 և 1974 թվականներին, թիմը հաղթել է Անգլիայի առաջնության բարձրագույն դիվիզիոնում, երկու անգամ՝ 1968 և 1971 թվականներին, նվաճել է տոնավաճառների գավաթը, 1972 թվականին՝ Անգլիայի գավաթը։ 1970 թվականին «Լիդսը» շատ մոտ էր հաղթանակին միանգամից երեք մրցաշարերում՝ առաջին դիվիզիոնում և Անգլիայի գավաթում, ինչպես նաև եվրոպական Չեմպիոնների Գավաթում, սակայն արդյունքում չհաղթեց ոչ մեկը. առաջնությունում պարտվեց «Էվերթոնին», Անգլիայի գավաթի եզրափակչում՝ «Չելսիին», իսկ եվրոպական չեմպիոնների գավաթի կիսաեզրափակչում՝ շոտլանդական «Սելտիկին»։ Ինքը՝ Բրեմները, 1970 թվականին Ֆուտբոլային լրագրողների ասոցիացիայի կողմից ճանաչվել է Անգլիայի տարվա ֆուտբոլիստ։

Դոն Ռեվիի՝ «Լիդսից» Անգլիայի ազգային հավաքական տեղափոխվելուց հետո Բրեմները նոր մարզիչ Բրայան Քլաֆին ընդդիմության առաջնորդն էր, ով նախկինում բազմիցս քննադատել էր «Լիդսին» և Բրեմներին կոպիտ խաղի համար։ Կլաֆն ի վերջո ակումբում մնաց ընդամենը 44 օր։ Կլաֆին մարզչական պաշտոնում փոխարինել է Անգլիայի հավաքականի նախկին ավագ Ջիմի Արմֆիլդը, որին հաջողվել է գերազանցապես տարիքային ֆուտբոլիստներից կայացած թիմին դուրս բերել Չեմպիոնների գավաթի եզրափակիչ, որտեղ «Լիդսը» պարտվել է Մյունխենի «Բավարիային»։ 1976 թվականի սեպտեմբերին Բրեմները տեղափոխվեց «Հալլ Սիթի», որը հանդես էր գալիս երկրորդ դիվիզիոնում, ընդամենը «Լիդս Յունայթեդում» նա անցկացրեց 772 հանդիպում, այդ ակումբի կազմում ավելի շատ խաղ անցկացրեց միայն Ջեք Չարլթոնը։

«Լիդս Յունայթեդում» ելույթների վիճակագրություն

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Ակումբ Մրցաշրջան Անգլիայի առաջնություն Անգլիայի գավաթ Լիգայի գավաթ Եվրոգավաթներ[6] Ընդհանուր
Խաղեր Գոլեր Խաղեր Գոլեր Խաղեր Գոլեր Խաղեր Գոլեր Խաղեր Գոլեր
Լիդս Յունայթեդ 1959-60 11 2 0 0 0 0 0 0 11 2
1960-61 31 9 1 0 2 1 0 0 34 10
1961-62 39 11 2 0 4 1 0 0 45 12
1962-63 24 10 0 0 0 0 0 0 24 10
1963-64 39 2 3 1 1 0 0 0 43 3
1964-65 40 6 8 2 1 0 0 0 49 8
1965-66 41 8 2 0 0 0 11 3 54 11
1966-67 37 2 6 0 4 0 10 1 57 3
1967-68 36 2 5 0 6 1 11 1 58 4
1968-69 42 6 2 0 2 0 8 1 54 7
1969-70 35 4 9 1 2 0 8 3 54 8
1970-71 26 3 2 0 1 0 10 4 39 7
1971-72 41 5 7 0 4 0 2 0 54 5
1972-73 38 4 7 1 5 0 7 0 57 5
1973-74 42 10 5 1 1 0 4 0 52 11
1974-75 27 1 8 0 2 0 6 3 43 4
1975-76 34 5 2 0 2 0 0 0 38 5
1976-77 4 0 0 0 1 0 0 0 5 0
Ընդհանուր 587 90 69 6 38 3 77 16 771 115

Կարիերան հավաքականում

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Բիլլի Բրեմները 1974 թվականի Աշխարհի առաջնության ժամանակ Զաիրի հավաքականի դեմ խաղում, որը Շոտլանդիայի հավաքականը հաղթեց 2-0 հաշվով

Շոտլանդիայի հավաքականում Բրեմները նորամուտը նշել է 1965 թվականին իսպանացիների հետ խաղում, 1967 թվականին խաղացել է աշխարհի չեմպիոն Անգլիայի հավաքականի հետ հայտնի խաղում, որը շոտլանդացիները հաղթել են «Ուեմբլիում» 3:2 հաշվով։ 1974 թվականին Գերմանիայում կայացած աշխարհի առաջնությունում Բրեմները Շոտլանդիայի հավաքականի ավագն էր։ 1975 թվականի սեպտեմբերին Բրեմները իր վերջին խաղն անցկացրեց ազգային հավաքականում՝ Դանիայի հավաքականի դեմ։ Այդ խաղից հետո նա և չորս այլ խաղացողներ՝ Ուիլի Յանգը, Ջո Հարփերը, Պատ Մաքքլասկին և Արթուր Գրեհեմը, Կոպենհագենի գիշերային ակումբներից մեկում խմեցին և այնտեղից վտարվեցին խուլիգանական վարքի համար։ Դրա համար Շոտլանդական ֆուտբոլային ասոցիացիան արգելել է բոլոր 5 ֆուտբոլիստներին հանդես գալ ազգային հավաքականում։ Արգելքը հանվել է 1976 թվականին, սակայն Բրեմները չի վերադարձել հավաքական։ Շոտլանդիայի հավաքականի կազմում նա մասնակցել է 54 հանդիպման և դարձել 3 գոլի հեղինակ։

Մարզչական կարիերա

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

1978 թվականին Բրեմները դարձավ անգլիական չորրորդ դիվիզիոնի «Դոնկասթեր Ռովերս» ակումբի խաղացող մարզիչը։ Այդ ժամանակ նա հազվադեպ էր խաղադաշտ դուրս գալիս՝ ընդամենը 5 խաղ անցկացնելով «Ռովերսի» կազմում։ 1981 թվականին Բրեմներին հաջողվեց թիմին տանել երրորդ դիվիզիոն, որտեղ այն տևեց երկու մրցաշրջան և կրկնեց այդ նվաճումը 1984 թվականին։

1985 թվականին Բրեմները վերադարձել է «Լիդս Յունայթեդ»՝ որպես գլխավոր մարզիչ։ 1982-ին նա դուրս եկավ առաջին դիվիզիոնից և երկրորդի կեսն էր։ 1982-ին նա դուրս եկավ առաջին դիվիզիոնից և մնաց երկրորդ դիվիզիոնում։ Բրեմները «Լիդսում» աշխատել է երեք մրցաշրջան, այդպես էլ չկարողանալով թիմին վերադարձնել անգլիական ֆուտբոլի էլիտար դիվիզիոն, նրա լավագույն նվաճումը միայն 4-րդ տեղն էր երկրորդ դիվիզիոնում։ 1988 թվականին Բրեմներին մարզչական պաշտոնում փոխարինած Հովարդ Ուիլկինսոնը երկու մրցաշրջան անց «Լիդսի» հետ նվաճեց երկրորդ դիվիզիոնը, իսկ ևս երկու մրցաշրջան անց ակումբին վերադարձրեց չեմպիոնական կոչումը։

1989 թվականի հուլիսին Բրեմները վերադարձել է «Դոնքասթեր Ռովերս»-ի մարզչական պաշտոնին և այնտեղ աշխատել մինչև 1991 թվականի նոյեմբեր, որից հետո վերջնականապես հեռացել է ֆուտբոլից։

Մահ և ժառանգություն

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Բիլլի Բրեմների հուշարձանը «Լիդսի» տնային մարզադաշտի դիմաց՝ «Էլանդ Ռոադ»

1997 թվականի դեկտեմբերի սկզբին Բրեմները, ով ապրում էր Դոնկաստերում, սրտի կաթված ստացավ։ Նա տեղափոխվել է հիվանդանոց, որտեղ էլ մահացել է դեկտեմբերի 7-ին՝ իր 55-ամյակից երկու օր առաջ։ Էդլինգթոնում նրա հուղարկավորությանը ներկա են եղել շոտլանդական ֆուտբոլի գրեթե բոլոր կարևոր գործիչները, Լիդսում նույնպես տեղի է ունեցել հրաժեշտի արարողություն։

Լիդսի տնային մարզադաշտի՝ «Էլանդ Ռոադ»-ի դիմաց կանգնեցվել է Բիլլի Բրեմների հուշարձանը։ 2000 թվականին «Լիդս Յունայթեդի» երկրպագուները բրեմներին ճանաչեցին որպես ակումբի պատմության մեծագույն խաղացող։

1998 թվականին Անգլիայի ֆուտբոլային լիգան Բրեմներին ընդգրկեց լիգայի 100 լեգենդների ցանկում։ 2004 թվականին Բրեմները ընդգրկվել է անգլիական ֆուտբոլի Փառքի սրահում և նոր ստեղծված շոտլանդական ֆուտբոլի Փառքի սրահում։

Ձեռքբերումներ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ակումբային

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Շոտլանդիայի հավաքական
«Լիդս Յունայթեդ»

Անձնական

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
  • Ֆուտբոլային լրագրողների ասոցիացիայի վարկածով տարվա ֆուտբոլիստ՝ 1970
  • Ոսկե գնդակի հավակնորդ (3)՝ 1969, 1973, 1974
  • Շոտլանդիայի ֆուտբոլի ազգային հավաքականի ֆուտբոլիստների պատվավոր ցանկ՝ ընդգրկված է 1988 թվականին
  • Շոտլանդական ֆուտբոլի Փառքի սրահ՝ ընդգրկված է 2004 թվականին

Ծանոթագրություններ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
  1. ↑ 1,0 1,1 Transfermarkt.com(բազմ․) — 2000.
  2. ↑ 2,0 2,1 FBref.com(բազմ․)
  3. ↑ Profile: Billy Bremner Արխիվացված 2018-11-20 Wayback Machine. BBC Sport. 3 июля 2006
  4. ↑ Football’s 50 greatest hard men Արխիվացված 2011-10-12 Wayback Machine. Alex Murphy. Times Online. 7 августа 2007
  5. ↑ On that day: Billy Bremner, Leeds legend Արխիվացված 2012-07-14 archive.today. John Brewin. Soccernet. ESPN. 5 декабря 2008
  6. ↑ Кубок ярмарок, Кубок европейских чемпионов, Кубок УЕФА.

Արտաքին հղումներ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Ստացված է «https://hy.wikipedia.org/w/index.php?title=Բիլլի_Բրեմներ&oldid=10083283» էջից