Ալեքսանդր Իվանի Յուժինը ծնվել է Տուլայի մարզում, որոշ տվյալների համաձայն՝ Կուկուևո (այժմ՝ Եֆրեմովսկի շրջան)[5] կամ Մուրավլյովկա գյուղում[6] (այժմ՝ Պլավսկի շրջանՏուլայի մարզ)[7][8][9][10][11]։ Հայրական կողմից տատիկը վրաց իշխանուհի Բագրատիոն-Մուխրանի Սոֆիան սերել է Բագրատիոնների մի ճյուղից[12]։
Սովորել է Պետերբուրգի Կայսերական համալսարանի իրավաբանական բաժնում։ Ուսման տարիներին մասնակցել է սիրողական ներկայացումների։ Պրոֆեսիոնալ բեմ է դուրս եկել 1876 թվականին Թիֆլիսում՝ Սոլցև բեմական անվամբ։ 1878-1879-ականներին հանդես է եկել Սանկտ Պետերբուրգի ակումբային բեմերում։ 1881 թվականին Մոսկվայում ընդունվել է Աննա Բրենկոյի թատրոն։ 1882- թվականից մինչև կյանքի վերջին օրերն աշխատել է Փոքր թատրոնում։
Փոքր թատրոնում Ալեքսանդր Յուժինը զբաղեցրել է նաև ադմինիստրատիվ պաշտոններ. 1909 թվականից եղել է խմբի ղեկավար, 1918 թվականից՝ Խորհրդի անդամ, 1919 թվականից՝ տնօրինության անդամ, 1923 թվականից՝ տնօրեն, 1926 թվականից պատվավոր տնօրեն։ Այս պաշտոններում նա իրեն դրսևորել է որպես մեծ կազմակերպիչ և ադմինիստրատոր[4]։
Յուժինը եղել է հաղթանդամ, թիկնեղ տղամարդ՝ կարճ պարանոցով, խոշոր գլխով և հզոր ձայնով։
1877 թվականից Յուժինը սկսել է դրամատուրգիական գործունեությունը։ Առաջինը գրել է«Կյանքի իրավունքները» պիեսը։ 1881 թվականին Փոքր թատրոնում բեմադրվել է նրա «Տերևները խշշում են», ապա «Բազեներ և ագռավներ» (գրված՝ Վ.Նեմիրովիչ-Դանչենկոյի հետ համատեղ, առաջին անգամ բեմադրվել է Կորշի թատրոնում 1885 թվականին), «Արկազանովներ» (1886) և «Շղթաներ» (1888), «Դավաճանություն» (1903) պիեսները[4]։
Գլխավորել է «Սրեդա» (Չորեքշաբթի) գրական-գեղարվեստական խմբակը[13]։ 1908 թվականի փետրվարի 17-ից Ֆրանսիայի Մեծ Արևելքի «Վերածնունդ» մասոնական օթյակի[14][15] անդամ է։ 1922 թվականից մինչև իր մահը եղել է Մոսկվայում Ա. Ն. Օստրովսկու հուշարձանի կառուցման կոմիտեի նախագահ։ Եղել է նաև Մոսկվայի գիտնականների տան ակումբի ավագանու խորհրդի անդամ (1924)[16]։
Ա. Ի. Յուժինը մահացել է 1927 թվականի սեպտեմբերի 17-ին, Ժյուան-Լե-Պեն առողջարանային քաղաքում (այժմ Անթիբ)՝ «Քրիզանթեմ» առանձնատանը, Նիսից ոչ հեռու։ Թաղված է Նովոդևիչյան գերեզմանատանը։
Այն տունը, որտեղ ապրել է Ա.Սումբատով-Յուժինը1929-1994-ականներին Մեծ Պալաշյոսկի անցուղին անվանվել է Յուժինի անցուղի։ Անցուղում է գտնվում նրա տուն-թանգարանը։
↑ 4,04,14,2Театральная энциклопедия. Гл. ред. П. А. Марков. Т. 5 — М.: Советская энциклопедия, 1967, 1136 стб. с илл., 8 л. илл.
↑Южин Александр Иванович // Экслибрис — Яя. — М. : Советская энциклопедия, 1978. — С. 365. — (Большая советская энциклопедия : [в 30 т.] / гл. ред. А. М. Прохоров ; 1969—1978, т. 30).
↑Южин-Сумбатов // Большая российская энциклопедия. Электронная версия. — 2017. Архивировано из первоисточника 21 Մարտի 2019.
«Дорогой друг и коллега по сладостям театрального управления…». Переписка В. А. Теляковского и А. И. Южина. 1917—1924. Публ. и вст. ст. М. Г. Светаевой, примеч. М. Г. Светаевой и Н. Э. Звенигородской \\ Документы и факты из истории отечественного театра XX века. Вып. 3 / Ред.-сост. В. В. Иванов. М.: «АРТ», 2004. С. 250—199; 520—537.
Айхенвальд, Юрий Александрович|Айхенвальд Ю. А. Александр Иванович Сумбатов-Южин. — М.: Искусство, 1987. — 303 с. — (Жизнь в искусстве).
Дурылин, Сергей Николаевич|Дурылин С.Сумбатов / отв. ред. В. М. Фриче // Литературная энциклопедия. — М. : Изд-во Коммунистической академии, 1939. — Т. 11. — Стб. 112—113.
Щуров И. А.Сумбатов / Глав. ред. А. А. Сурков // Краткая литературная энциклопедия. — М. : Советская энциклопедия, 1972. — Т. 7: "Советская Украина" - Флиаки. — Стб. 260—261.
Гоголева, Елена Николаевна|Гоголева Е.Н.На сцене и в жизни. — 2-е изд., испр. и доп. — М.: Искусство (издательство)|«Искусство», 1989. — 297 с. — (Театральные мемуары). — 30 000 экз. — ISBN 5210003736 Щепкина-Куперник, Татьяна Львовна|Щепкина-Куперник Т.Л. Из воспоминаний. — М.: Всероссийское театральное общество|ВТО, 1959. — С. 98—109. — 463 с.
Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից (հ․ 8, էջ 130)։