Գավառի տարածքում հայտնաբերվել են նախամարդու հետքեր՝ կացնի և գործիքների նմանվող իրերի տեսքով։ Ամենահետաքրքիր հայտնաբերությունը, սակայն, եղել է Տոտավելի մոտ Անրի դը Լյումլեի գտած գանգը[1] Սա ևրոպայում հայտնի ամենահին գանգն է և թվագրվում է մեզնից 450 000 տարի առաջվա թվականով։ Հավանական է, որ տոտավելցի մարդն ապրել է այս ամբողջ տարածաշրջանում։
Հռոմեացիները Դոմիցիոս Ահենոբարբոսի գլխավորությամբ մ.թ. 118 թվականին հիմնավորվեցին այստեղ։ Տեղանքն ուներ կարևոր ռազմավարական նշանակություն, քանի որ գտնվում էր Հին Հռովմի երկու՝ աքվիտանական և դոմիցիանական ճանապարհների հատման տեղում, ինչպես նաև, կարևոր էր ծովին մոտ և Օդ գետի ակունքում գտնվելը։
Համարյա երկու հարյուրամյակների ընթացքում այստեղ տիրում էր խաղաղությունը և տնտեսական վերելքը։
435 թ. երկիր ներխուժեցին վեստգոթերը, այն ժամանակ, երբ Փլավիոս Էցիոսն զբաղված էր Գալիայից ներս թափանցած ավազակ բագաուդներին ճնշելով։ 507 թ. Քլոդվիգ I-ի հաղթանակը թույլ տվեց, որ նվաճի Թուլուզը և Աքվիտանիան։ Սակայն նա չկարողացավ վերանվաճել Օդի տարածքը, որը մնացել էր վեստգոթերի ձեռքերին, շնորհիվ օստգոթերի թագավորի օգնության, ում զորքերը 508 թ. ջախջախեցին Քլոդվիգի որդուն։