Տատյանա Միխալկովա

Տատյանա Միխալկովա; ռուս.՝ Татьяна Евгеньевна Михалкова
Ծնվել է	փետրվարի 14, 1947 (77 տարեկան)
Ծննդավայր	Զալֆելդ, Kreis Saalfeld, Թյուրինգիա, Գերմանիայի խորհրդային օկուպացիոն գոտի, Գերմանիան 1945-1949 թվականներին, Գերմանիա
Կրթություն	Մոսկվայի պետական լեզվաբանական համալսարան
Քաղաքացիություն	ԽՍՀՄ և Ռուսաստան
Մասնագիտություն	թարգմանչուհի, նորաձևության դիզայներ, մոդել, մեկենաս, դասախոս, ձեռնարկատեր, հասարակական գործիչ, dressmaker, ֆոտոմոդել և դերասանուհի
Ամուսին(ներ)	Նիկիտա Միխալկով
Երեխա(ներ)	Աննա Միխալկովա, Արտյոմ Միխալկով և Նադեժդա Միխալկովա
Պարգևներ և մրցանակներ	Լև Նիկոլաևի անվան ոսկե մեդալ և «Օլիմպիա» մրցանակ
	tmihalkova.ru; russian-siluet.ru

Տատյանա Եվգենևնա Միխալկովա (ռուս.՝ Татья́на Евгеньевна Михалко́ва, փետրվարի 14, 1947(1947-02-14), Զալֆելդ, Kreis Saalfeld, Թյուրինգիա, Գերմանիայի խորհրդային օկուպացիոն գոտի, Գերմանիան 1945-1949 թվականներին, Գերմանիա), խորհրդային և ռուս հասարակական գործիչ, Ռուսաստանի գեղարվեստի ակադեմիայի թղթակից անդամ։ «Ռուսական սիլուետ» բարեգործական հիմնադրամի նախագահ, մոդել, թարգմանիչ, դերասանուհի։

Կենսագրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ծնվել է Գերմանիայում։ Հայրը՝ Եվգենի Սոլովյովը, եղել է զինվորական, մայրը՝ Տաիսյա Գեորգիևնա Մալիխինան, պատմական գիտությունների թեկնածու։ Մանկությունն անցկացրել է Վորոնեժում, որտեղ սովորել է անգլիական հատուկ դպրոցում։ Ավարտել է Մորիս Թորեսի Մոսկվայի օտար լեզուների պետական ինստիտուտը, ավարտելուց հետո որոշ ժամանակ աշխատել է որպես թարգմանչուհի։

Տատյանան դարձել է Կուզնեցկի մոստում գտնվող Նորաձևության մոդելների համամիութենական տան առաջատար մոդելը և երկիրը ներկայացրել արտասահմանյան ցուցադրություններում, մասնակցել ԱՄՆ առաջին տիկին Փեթ Նիքսոնի և ԽՄԿԿ Կենտկոմի գլխավոր քարտուղարի կնոջ Վիկտորյա Բրեժնևայի նորաձևության ցուցադրությանը, ԽՍՀՄ-ում միակ նորաձևության ամսագրի նկարահանումներին։

1970-ականների սկզբին Նիկիտա Միխալկովի հետ հանդիպելուց հետո ամուսնացել է նրա հետ։ Հարսանիքը տեղի է ունեցել հենց «Յուրայինների մեջ օտար, օտարների մեջ յուրային» ֆիլմի նկարահանումների ժամանակ։ 1975 թվականին երկու երեխաների ծննդյան կապակցությամբ թողել է մոդելի մասնագիտությունը, սկսել ռուսերենով մանկական գրականության թարգմանություններ կատարել, անգլերեն դասավանդել Մոսկվայի Ս. Գ. Ստրոգանովի անվան գեղարվեստա-արդյունաբերական պետական ակադեմիայում։

1997 թվականին հիմնադրել և ղեկավարել է «Ռուսական սիլուետ» բարեգործական հիմնադրամը։

Ընտանիք[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Առաջին ամուսինը՝ Ալեքսանդր Սերգեևիչ Շիգաևը, մանկավարժական գիտությունների թեկնածու է, սպորտային հոգեբանության մասնագետ։ Երկրորդ ամուսինը (1973 թվականից)՝ Նիկիտա Սերգեևիչ Միխալկովը՝ կինոռեժիսոր։ Ունի երեք երեխա՝ Աննան (ծնված 1974 թվականին), դերասանուհի, հեռուստահաղորդավարուհի, Արտյոմը (ծն. 1975 թվականին), ռեժիսոր, դերասան, հեռուստահաղորդավար, Նադեժդան (ծնված 1986 թվականին), դերասանուհի, հեռուստահաղորդավարուհի։

Պարգևներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

«Ռուսաստանի գեղարվեստի ակադեմիայի պատվավոր անդամի» կոչում՝ կենցաղային դիզայնի զարգացման գործում մեծ ավանդի համար, 2001,
Ռուսաստանի բիզնեսի և ձեռներեցության ակադեմիայի «Օլիմպիա» կանանց նվաճումների հանրային ճանաչման ազգային մրցանակի դափնեկիր, 2001^[1],
Միջազգային ակադեմիական հավատարմագրման և ատեստավորման կոմիտեն (ՄԱՀԱԿ) Տատյանա Միխալկովային շնորհեց «Ստեղծագործական արվեստի դոկտորի մասնագիտական աստիճան», 2003,
Պատվո վկայական «OrdinediS. GiovannidiGerusalemme»-ից «Ռուսական սիլուետ» բարեգործական հիմնադրամի նախագահ Տատյանա Միխալկովային, 2003,
ՅՈՒՆԵՍԿՕ-ի վեհ իդեալների և ծրագրերի իրականացման և հումանիտար համագործակցության զարգացման գործում անձնական մեծ ներդրման համար՝ ՅՈՒՆԵՍԿՕ-ի աջակցության Մոսկվայի միջազգային հիմնադրամի կողմից, 2006,
«Գթասրտություն հանուն Ռուսաստանի» շքանշան՝ ռուսական պետության վերածննդի ակտիվ ստեղծագործական աշխատանքի համար, անունը ներառելով «Ռուսաստանի պատվո և մեծարանքի գրքում», 2007,
«Նախատպագրիչ Իվան Ֆեդորովի» շքանշան, 2008,
Նորաձևության ինդուստրիայի ազգային ակադեմիայի (НАИМ) ակադեմիկոսի կոչում, 2009,
Ռուսաստանի գեղարվեստի ակադեմիայի թղթակից անդամ, 2009,
Նորաձևության ինդուստրիայի Ռուսաստանի ազգային ակադեմիայի (НАИМ) փոխնախագահ, 2011,
Ռուսաստանի արվեստի ակադեմիան Տատյանա Եվգենիևնա Միխալկովային շնորհել է թղթակից անդամի կոչում՝ ռուսական դիզայնի զարգացման գործում ունեցած նշանակալի ավանդի համար, 2011,
ՌԴ արդյունաբերության և առևտրի նախարարության պատվավոր դիպլոմ՝ ռուսական արդյունաբերության զարգացման գործում ունեցած առանձնահատուկ ավանդի համար, 2015,
Լև Նիկոլաևի ոսկե մեդալ^[2] կրթության, գիտության և մշակույթի նվաճումների հանրահռչակման գործում նշանակալի ավանդի համար, 2016,
«Հայրենիքին մատուցած ծառայությունների համար» II աստիճանի շքանշան,ազգային մշակույթի, արվեստի, լրատվամիջոցների զարգացման գործում մեծ ավանդի և երկարամյա բեղմնավոր գործունեության համար, 2017^[3]^[4],
«Հայրենիքի աստղ» շքանշան մշակույթի և արվեստի զարգացման գործում մեծ ավանդի համար, 2021 թվականի հունիսի 11^[5],
Ռուսաստանի Դաշնության մշակույթի նախարարության կրծքանշան «Ռուսական մշակույթում ներդրման համար», 2022 թվականի ապրիլի 27^[6]։

Դերասանական գործունեություն / նախագծեր[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

«Յուրայինների մեջ օտար, օտարների մեջ յուրային» - Ատաման Բրիլովի հուշերի աղջիկը, 1974,
«Ռուսական նախագիծ»՝ տիեզերագնացի կինը, 1996,
«Ռուսական սիլուետ» բարեգործական հիմնադրամ, 1997,
«Նիկիտա Միխալկովի կանայք», 2005,
«Ռեգինա Զբարսկայա համազգային նշանակության մարմին», 2005,
«Խորհրդային գեղեցկուհի։ Նորաձևության մոդելի ճակատագիրը», 2007,
«Նիկիտա Միխալկով։ Սիրո տարածք», 2010,
«Նիկիտա Միխալկով։ Իրենք բեղերով», 2010,
«Անհայտ Միխալկովներ», 2013,
«Դժվա՞ր է Միխալկով լինելը», 2016,
«Փառք և մենակություն», 2018։

Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

↑ «Официальный сайт Российской академии бизнеса и предпринимательства». Արխիվացված օրիգինալից 2021 թ․ հուլիսի 28-ին. Վերցված է 2022 թ․ հուլիսի 16-ին.
↑ «В Третьяковской галерее вручили Золотую медаль Льва Николаева». Общественное телевидение России — Новости. 2016 թ․ նոյեմբերի 14. Արխիվացված օրիգինալից 2020 թ․ հոկտեմբերի 27-ին. Վերցված է 2016 թ․ նոյեմբերի 14-ին.
↑ «Мединский вручил награды Суриковой, Никоненко, Бабкиной и Лепсу». РИА новости — Новости. 2017 թ․ սեպտեմբերի 22. Արխիվացված օրիգինալից 2018 թ․ հուլիսի 16-ին. Վերցված է 2017 թ․ սեպտեմբերի 22-ին.
↑ «Указ Президента Российской Федерации от 17 августа 2017 года № 373 «О награждении государственными наградами Российской Федерации»». Արխիվացված օրիգինալից 2020 թ․ հունիսի 7-ին. Վերցված է 2018 թ․ սեպտեմբերի 22-ին.
↑ «БФ «Русский Силуэт» и его президент Татьяна Михалкова награждены орденом «Звезда Отчества» / Новости, Российская мода, молодые дизайнеры, благотворительный фонд Татьяны Михалковой». russian-siluet.ru. Արխիվացված օրիգինալից 2021 թ․ օգոստոսի 10-ին. Վերցված է 2021 թ․ օգոստոսի 10-ին.
↑ «Татьяне Михалковой вручили нагрудный знак Министерства культуры Российской Федерации / Новости, Российская мода, молодые дизайнеры, благотворительный фонд Татьяны Михалковой». russian-siluet.ru. Վերցված է 2022 թ․ ապրիլի 28-ին.

Արտաքին հղումներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Տատյանա Միխալկովա» հոդվածին։

[1] «Официальный сайт Российской академии бизнеса и предпринимательства». Արխիվացված օրիգինալից 2021 թ․ հուլիսի 28-ին. Վերցված է 2022 թ․ հուլիսի 16-ին.

[2] «В Третьяковской галерее вручили Золотую медаль Льва Николаева». Общественное телевидение России — Новости. 2016 թ․ նոյեմբերի 14. Արխիվացված օրիգինալից 2020 թ․ հոկտեմբերի 27-ին. Վերցված է 2016 թ․ նոյեմբերի 14-ին.

[3] «Мединский вручил награды Суриковой, Никоненко, Бабкиной и Лепсу». РИА новости — Новости. 2017 թ․ սեպտեմբերի 22. Արխիվացված օրիգինալից 2018 թ․ հուլիսի 16-ին. Վերցված է 2017 թ․ սեպտեմբերի 22-ին.

[4] «Указ Президента Российской Федерации от 17 августа 2017 года № 373 «О награждении государственными наградами Российской Федерации»». Արխիվացված օրիգինալից 2020 թ․ հունիսի 7-ին. Վերցված է 2018 թ․ սեպտեմբերի 22-ին.

[5] «БФ «Русский Силуэт» и его президент Татьяна Михалкова награждены орденом «Звезда Отчества» / Новости, Российская мода, молодые дизайнеры, благотворительный фонд Татьяны Михалковой». russian-siluet.ru. Արխիվացված օրիգինալից 2021 թ․ օգոստոսի 10-ին. Վերցված է 2021 թ․ օգոստոսի 10-ին.

[6] «Татьяне Михалковой вручили нагрудный знак Министерства культуры Российской Федерации / Новости, Российская мода, молодые дизайнеры, благотворительный фонд Татьяны Михалковой». russian-siluet.ru. Վերցված է 2022 թ․ ապրիլի 28-ին.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]