Վլադիմիր Պոլյանով
| Վլադիմիր Պոլյանով | |
|---|---|
.jpeg) | |
| Ծնվել է | մայիսի 6, 1899 |
| Ծննդավայր | Ռուսե, Բուլղարիա |
| Մահացել է | դեկտեմբերի 4, 1988 (89 տարեկան) |
| Մահվան վայր | Սոֆիա, Բուլղարիա |
| Քաղաքացիություն | .svg){kind=small} Բուլղարիա |
| Կրթություն | Ազգային և համաշխարհային տնտեսագիտության համալսարան |
| Մասնագիտություն | գրող և թատերական ռեժիսոր |
 Vladimir Polyanov Վիքիպահեստում | |
Վլադիմիր Պոլյանով (իրական անունը և ազգանունը՝ Գեորգի Իվանով Տոդորով, բուլղար․՝ Георги Иванов Тодоров, մայիսի 6, 1899, Ռուսե, Բուլղարիա - դեկտեմբերի 4, 1988, Սոֆիա, Բուլղարիա), բուլղարացի գրող, ռեժիսոր, թատերական գործիչ։
Կենսագրություն
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]Վլադիմիր Պոլյանովը ծնվել է 1899 թվականի մայիսի 6-ին Ռուսեում։ Ավարտել է Սոֆիայի գիմնազիան, որից հետո, 1919-1921 թվականներին, բժշկագիտություն է սովորել Սոֆիայի, Գրացի (Ավստրիա) (1921) և Մյունխենի (1922-1923) համալսարաններում։ 1922 թվականին փիլիսոփայության կուրս է հաճախել Վիեննայում։ 1928 թվականին ավարտել է Սոֆիայի Ազգային և համաշխարհային տնտեսության համալսարանի դիվանագիտական-հյուպատոսային բաժանմունքը, ինչպես նաև 1939 թվականին ռեժիսորական կուրսեր է հաճախել Վարշավայում։
Աշխատել է Սոֆիայի ժողովրդական գրադարանում, Բուլղարիայի երկաթուղիների գլխավոր վարչությունում (քարտուղար, 1924-1934), Ժողովրդական կրթության նախարարությունում (պետական պաշտոնյա, 1937, 1939-1941), Սոֆիայի ժողովրդական թատրոնում (տնօրեն, 1941-1944) և պետական թատերական դպրոցում (1942-1945)։
Որպես կամավոր մասնակցել է Երկրորդ համաշխարհային պատերազմին։
Եղել է Բուրգասի (1946-1947) և Ռուսեի թատրոնների (1947), Սոֆիայի ժողովրդական երիտասարդական թատրոնի, (1947-1951), Պլովդիվի (1951-1957) և Պերնիկի (1957-1960) թատրոնների ռեժիսոր։
Սլիվենի (1961-1963) և Ռազգրադի (1963-1965) թատրոնների տնօրեն-ռեժիսոր, Սմոլյանի թատրոնի գլխավոր ռեժիսոր (1965-1970)։
Բուլղարական PEN-ակումբի հիմնադիրներից և քարտուղարներից մեկը (1926-1932)։
Վլադիմիր Պոլյանովը մահացել է 1988 թվականի դեկտեմբերի 4-ին Սոֆիայում՝ 89 տարեկան հասակում։
Ընտրյալ մատենագրություն
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]Պատմվածքների, վեպերի, կատակերգությունների, դրամաների հավաքածուների հեղինակ։
- Смърт. Разкази. 1922.
- Комедия на куклите. Разкази. 1923.
- Момичето и тримата. Разкази. 1927.
- Рицари. Разкази. 1927.
- Човекът в огледалото. Драм. ескиз. 1927 (1931).
- Двете страни на медала. Комедия. 1928 (1934).
- Слънцето угаснало. Роман. 1928 (2. изд. С.: Кралица Маб, 1995). ISBN 954-533-003-15
- Четири разказа. 1928 (1933).
- Вик. Роман. (1933).
- Черните не стават бели. Роман. 1932.
- Звезди в прозореца. Разкази. 1935.
- Гладният вълк. Роман. 1936.
- Бащи и синове. Драма. 1937 (1938, 1948, 1962).
- Крали Марко. Очерк по народни мотиви. 1937.
- От крилатия змей до самолета. Кратка история на въздухоплаването. 1938 (1948).
- Ероика. Драма. 1940.
- Веднъж тъй, после тъй. Комедия. 1948.
- Случаят Иван Андреев. Повести и разкази. 1978.
- Хроника на узряването. Роман. 1979.
- Срещи по дългия път. Мемоарни импресии.
- Пътеки през неуловимото. Разкази, миниатюри. 1988.
- Вик. Повести и новели. Ранни диаболистични разкази. 1989.
- Диаболични повести и разкази. 1990.
- Зад завесата на театъра, литературата и обществения живот. Спомени за събития и личности. 1905-1945. С.: Университетско изд. Св. Климент Охридски и Кралица Маб, 1997. ISBN 954-07-1061-8
Աղբյուրներ
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]- Александър Пиндиков, Владимир Полянов. Лит. Анкета. С.: БАН, 1988
- Величков, Петър. Импулсът да пиша. При писателя Владимир Полянов. Интервю. В: в. "АБВ", год. 9, 4.08.1987, бр. 31, с. 3
- Николай Аретов, Българският диаболизъм в европейски контекст. Ранните разкази на Вл. Полянов в светлината на спомените на писателя. – Езиците на европейската модерност. Български и словашки прочити. С.: Институт за литература, Издателски център Б. Пенев, С.: 2000, с. 70-81
- Николай Аретов. След заник слънце. Първите “постдиаболистични” романи на Владимир Полянов. – Критика, № 2-4, 2000, с. 48-53
- Николай Аретов. Георги Цанев и спора за романа “Слънцето угаснало” от Владимир Полянов. – Критика, 2006, № 1-2