Վիկտոր Ցոյ
| Վիկտոր Ցոյ | |
|---|---|
 | |
| Ծնվել է | հունիսի 21, 1962[1][2] Լենինգրադ, ՌԽՖՍՀ, ԽՍՀՄ |
| Երկիր |  ԽՍՀՄ |
| Մահացել է | օգոստոսի 15, 1990[1][2] (28 տարեկան) Tukums District, ԽՍՀՄ |
| Գերեզման | Բոգոսլովսկոե գերեզմանատուն |
| Ժանրեր | ռոք, նոր ալիք և Պոստ փանկ |
| Մասնագիտություն | բանաստեղծ, դերասան, երգիչ, կիթառահար, կոմպոզիտոր, երգերի հեղինակ, կինոդերասան, նկարիչ, հեղինակ-կատարող, երգերի հեղինակ, fireman և ռոք երաժիշտ |
| Երգչաձայն | բարիտոն |
| Գործիքներ | կիթառ, վոկալ և բաս կիթառ |
| Լեյբլ | AnTrop? և Մելոդիա |
| Կրթություն | Սանկտ Պետերբուրգի Սերովի անվան գեղարվեստի ուսումնարան |
| Անդամակցություն | Կինո |
| Ամուսին | Marianna Tsoy? |
| Ստորագրություն | |
 | |
 Viktor Tsoi Վիքիպահեստում | |
Վիկտոր Ռոբերտի Ցոյ (հունիսի 21, 1962[1][2], Լենինգրադ, ՌԽՖՍՀ, ԽՍՀՄ - օգոստոսի 15, 1990[1][2], Tukums District, ԽՍՀՄ), խորհրդային ռոք-երաժիշտ, երգերի հեղինակ, դերասան և նկարիչ։ «Կինո» հռչակավոր ռոք-խմբի հիմնադիր։ Բազմաթիվ համերգներ է տվել արտասահմանում՝ այդ թվում Սպիտակի երկրաշարժի տուժածների օգտին։ Նկարվել է «ԱՍՍԱ», «Ասեղ» ֆիլմերում։ Զոհվել է 28 տարեկան հասակում ավտովթարից։
Կենսագրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Վիկտոր Ցոյը ծնվել է Լենինգրադի Մոսկովյան թաղամասի ծննդատանը, Ֆիզկուլտուրայի ուսուցչուհու՝ Վալենտինա Վասիլևնա Գուսեևնայի և կորեական ծագում ունեցող ինժեներ՝ Ռոբերտ Մաքսիմովիչ Ցոյի ընտանիքում։ Նա ընտանիքի միակ զավակն էր։
Կարիերա[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
1981 թվականի ամռանը ընկերների՝ Ալեքսեյ Ռիբինի և Օլեգ Վալինսկու հետ հիմնում է «Гарин и гиперболоиды» խումբը, որն արդեն աշնանը դառնում է Լենինգրադյան ռոք ակումբի անդամ։ Վալինսկին շուտով բանակ է զորակոչվում, իսկ խումբն էլ, որի անվանումը արդեն «Кино» էր, սկսում է առաջին ալբոմի ձայնագրությունները։ 1982 թվականին ավարտվում են խմբի առաջին ալբոմի ձայնագրությունները, որի անվանումն էր պարզապես «45»: Ալբոմը տարածվում է երկրով մեկ, սկսվում են համերգային շրջագայությունները։
«Կինո» խումբը Ցոյի գլխավորությամբ բազմաթիվ հաջողակ ալբոմներ է ձայնագրել՝ «45», «46», «Это не любовь», «Последний герой», «Группа крови», «Звезда по имени Солнце»: 1990 թվականի օգոստոսի 15-ին Վիկտոր Ցոյը դառնում է ավտովթարի զոհ. նրա վարած մոսկվիչ մակնիշի մեքենան բախվում է ավտոբուսին, ինչի հետևանքով նա մահանում է։ Ինչն է պատճառ հանդիսացել մեքենայի հանդիպակաց գոտի դուրս գալուն հայտնի չէ։
«Կինո» խմբի վերջին ալբոմը վերջնական տեսքի է բերվել և հնչունավորվել Յուրի Կասպարյանի կողմից։
Ցոյը համարվում է ռուսական ռոքի մեծագույն լեգենդներից մեկը։
Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 German National Library, Berlin State Library, Bavarian State Library, Austrian National Library Record #119297396 // Gemeinsame Normdatei — 2012—2016.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 Find A Grave — 1995.
Արտաքին հղումներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- Վիկտոր Ցոյ. «Շնորհակալություն, որ եկաք ու օգնեցիք Հայաստանին», Աշոտ Գրիգորյան, Art-Collage, 18/08/20
|
Վիքիպահեստ նախագծում կարող եք այս նյութի վերաբերյալ հավելյալ պատկերազարդում գտնել Վիկտոր Ցոյ կատեգորիայում։ |
- Հունիսի 21 ծնունդներ
- 1962 ծնունդներ
- Սանկտ Պետերբուրգ քաղաքում ծնվածներ
- Օգոստոսի 15 մահեր
- 1990 մահեր
- Բոգոսլովսկոե գերեզմանատանը թաղվածներ
- Բարիտոններ
- Անձինք այբբենական կարգով
- Երաժիշտներ այբբենական կարգով
- ԽՍՀՄ երաժիշտներ
- 20-րդ դարի դերասաններ
- Ավտոճանապարհային վթարներից զոհվածներ
- 20-րդ դարի բանաստեղծներ
- Խորհրդային բանաստեղծներ
- Խորհրդային դերասաններ
- Խորհրդային կիթառահարներ
- Խորհրդային կոմպոզիտորներ
- Խորհրդային երաժիշտներ