Վարդվան Վարժապետյան

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Վարդվան Վարժապետյան
Ծնվել էսեպտեմբերի 21, 1941(1941-09-21) (82 տարեկան)
ԾննդավայրՈւֆա, Բաշկիրական Խորհրդային Սոցիալիստական Ինքնավար Մարզ, ՌԽՖՍՀ, ԽՍՀՄ
Մասնագիտությունգրող, հրապարակախոս և թարգմանիչ
Լեզուռուսերեն
ԿրթությունՄՊՀ ժուռնալիստիկայի ֆակուլտետ
ԱնդամակցությունԽՍՀՄ ժուռնալիստների միություն, ԽՍՀՄ Գրողների միություն և Մոսկվայի գրողների միություն

Վարժապետյան Վարդվան Վարդգեսի (ռուս.՝ Вардван Варткесович Варжапетян, սեպտեմբերի 21, 1941(1941-09-21), Ուֆա, Բաշկիրական Խորհրդային Սոցիալիստական Ինքնավար Մարզ, ՌԽՖՍՀ, ԽՍՀՄ), հայազգի ռուսական արձակագիր, թարգմանիչ, հրապարակախոս։ ԽՍՀՄ լրագրողների միության (1974), ԽՍՀՄ գրողների միության (1987), Մոսկվայի գրողների միության և Ռուսաստանի ՊԵՆ ակումբի անդամ։ Կինը արձակագիր Մարգարիտա Խելմինն է։

Ավարտել է Մոսկվայի պետական համալսարանի լրագրության ֆակուլտետը։ 1992-1997 թվականներին հիմնադրել և խմբագրել է հայ-հրեական «Նոյ» պարբերականը։ Առաջին պատմվածքը տպագրվել է 1962 թվականին։ Ռուսերեն է թարգմանել «Թորա»-ն։ Գրել է վիպակներ տարբեր նշանավոր մարդկանց մասին՝ «Մասրենու բույրը» (Օմար Խայամ), «Մոմով ճանապարհորդը» (Լի Բո), «Ճակատագրի բալլադ» (Ֆրանսուա Վիյոն), «Վիտակ վաճառականի, պեգասի և խոսող թռչնի մասին» (Աֆանասի Նիկիտին), «13-րդ կիրքը» (Ֆեոդոր Գաազե)։ Գրել է նաև գրքեր՝ նվիրված Օվիդիուսին, Գրիգոր Նարեկացուն, հայոց գրերի ստեղծմանը և այլն։

Մատենագիտություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  • Восхождение к Хайяму (Морис Симашко. «Искупление дабира») // Дружба народов — М.։ Художественная литература, 1980 г., № VIII, с. 258—263.
  • Баллада судьбы։ повести. — М.։ Советский писатель, 1983. — 224 с.
  • Путник со свечой։ повести о Ли Бо, Омаре Хайяме, Франсуа Вийоне. — М.։ Книга, 1987. — 304 с.
  • Тринадцатая страсть։ Повести. Рассказы. — М.։ Современник, 1988. — 366 с. ISBN 5-270-00029-6.
  • Дорога из Рима։ повести. — М.։ Юридическая литература, 1989. — 488 с. ISBN 5-7260-0261-X.
  • Повесть о купце, пегом коне и говорящей птице. — М.։ Детская литература, 1990. — 96 с. ISBN 5-08-000860-1.
  • Сад цветущих букв։ рассказ о том, как Месроп Маштоц создал армянский алфавит, а народ сберег его. — М.։ Малыш, 1991. — 40 с. ISBN 5-213-00650-7.
  • Книга начал. Составитель Вардван Варжапетян. — М.։ Ной, 1993. — 256 с.
  • Баллада судьбы. — М.։ Ной, РИЦ «Столица», 1994. — 304 с. ISBN 5-7270-0018-1.
  • Армяне и евреи։ Цифры. Даты. Имена. Составитель Вардван Варжапетян.- М.։ Ной, РИЦ «Столица», 1995. — 268 с. ISBN 5-7270-0013-0.
  • Омар Хайям. Рубаи. Перевод Вардвана Варжапетяна. — М.։ Полина, 1998. — 288 с. ISBN 5-88117-102-0.
  • Число бездны. — М.։ Ной, Новое время, 1998. — 848 с.
  • Возвращение Ноя. — М.։ Ной, Новое время, 2000. — 512 с. ISBN 5-72700-084-X.
  • Тот, кто построил ковчег։ повесть. — М.։ Ной, Новое время, 2001. — 96 с. ISBN 5-72700-081-5.
  • Похороны колоколов. Составитель Вардван Варжапетян. — М.։ Пик, 2001. — 288 с. ISBN 5-7358-0224-0.
  • Год красного вина. — Журнал «Дружба Народов», 2001. № 2.
  • Баллада судьбы. — М.։ Олимп, АСТ, 2002. — 380 с. ISBN 5-17-011823-6, ISBN 5-8195-0676-6.
  • Музей человека. Составитель Вардван Варжапетян. — М.։ Пик, 2002. — 328 c. ISBN 5-7358-0232-1.
  • Тора (Пятикнижие Моисея). Перевод Вардвана Варжапетяна. 2003—2005.
  • Ванские сны. — М.։ Проект, 2004. — 272 с. ISBN 5-88860-056-3.
  • Пазл-мазл. Записки гроссмейстера. — М.։ Время, 2010. — 208 с., 2 000 экз. ISBN 978-5-9691-0550-8.
  • Тот, кто построил ковчег. — М.։ Ной, Новое время, 2011. — 96 с.