Սարգիս Սարգսյանը ծնվել է 1932 թվականին ԲուլղարիայիՌուսե քաղաքում։ 1955 թվականին ավարտել է Սոֆիայի պետական համալսարանը։ 1996 թվականին համալսարանի արևելյան բանասիրության ֆակուլտետում հիմնադրել է հայկական բանասիրության բաժին և դասավանդել է հայկական մշակույթ, հայոց պատմություն, երկրագիտություն։ 1971-1973 թվականներին և 1986-1989 թվականներին, միաժամանակ՝ Սոֆիայի տեխնիկական համալսարանի պրոռեկտոր, 1976-1992 թվականներին՝ փիլիսոփայության ամբիոնի վարիչ, 1973-1978 թվականներին՝ բարձրագույն կրթության նախարարության հասարական գիտությունների բաժնի վարիչ, 1990-1999 թվականներին՝ Սոֆիայի սլավոնական համալսարանի պրոռեկտոր, 1999 թվականից՝ Վելիկոտռնովյան համալսարանի ուսանողների և ստաժորների ուսուցման կենտրոնի տնօրեն[1]։
Աշխատությունները (բուլղարերեն) վերաբերում են ժամանակակից հասարակագիտության, գաղափարախոսության մեջ փիլիսոփայության գրաված տեղին ու գործառույթին, իմացաբանությանը, մասնավորապես առաջնային ու երկրորդային որակների շուրջ ծավալած բանավեճերին[1][2]։
Բնագիտության փիլիսոփայություն, 1998 թ.
Հայաստան։ Հոգևոր և գիտական կյանքը դարերի ընթացքում, 2001 թ.
Անվան այլ կիրառումների համար տե՛ս՝ Սարգիս Սարգսյան (այլ կիրառումներ)
Բուլղարիա
