Ռոզա Կառվալյու
Ռոզա Կառվալյու | |
|---|---|
| Ծնվել է | 1952[1][2] |
| Ծննդավայր | Լիսաբոն, Պորտուգալիա |
| Քաղաքացիություն |  Պորտուգալիա |
| Կրթություն | Լիսաբոնի համալսարան |
| Մասնագիտություն | նկարչուհի |
Ռոզա Կառվալյու (պորտ.՝ Rosa Carvalho, 1952[1][2], Լիսաբոն, Պորտուգալիա), պորտուգալացի նկարչուհի։
Վաղ տարիներ և կրթություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Ռոզա Կառվալյուն ծնվել է 1952 թվականին Լիսաբոնում։ Նա կերպարվեստ է ուսումնասիրել Լիսաբոնի համալսարանում։
_-_Alte_Pinakothek_-_Munich_-_Germany_2017_(crop).jpg)
Գեղանկարչություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Կառվալյուն հատկապես հայտնի է այնպիսի նկարիչների ստեղծագործությունների մանրակրկիտ վերարտադրումներով, ինչպիսիք են Ֆրանսուա Բուշեն, Ֆրանցիսկո Գոյան, Ռեմբրանդը, Ժակ-Լուի Դավիդը և Դիեգո Վելասկեսը, որտեղ նա հեռացնում է բնօրինակ նկարներում առկա հաճախ մերկ կանացի կերպարները՝ դրանով իսկ ընդգծելով արվեստում կնոջ ներկայացվածությունը կամ պատմության մեջ նրա չափազանց մեծ ներկայությունը որպես մուսա, այլ ոչ թե ստեղծագործող։ Նկարների օրինակները, որոնք նա մեկնաբանել է այս կերպ, ներառում են Դավիդի «Մադամ Ռեկամյեի դիմանկարը» և Բուշեի «Հանգստացող աղջիկը»[3][4]։
_Bernard_-_Jacques-Louis_David_-_Mus%C3%A9e_duLouvre_Peintures_INV_3708.jpg)
Ցուցահանդեսներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Ռոզա Կառվալյուն առաջին անգամ ցուցադրվել է ժամանակակից արվեստի ցուցահանդեսներում Լագուշում, Պորտուգալիայում և Պորտուում 1982 թվականին։ Նրա առաջին անհատական ցուցահանդեսը կայացել է 1985 թվականին Լիսաբոնում։ Նա ցուցադրվել է հիմնականում Պորտուգալիայում, բայց երկու անհատական ցուցահանդես է ունեցել նաև Բելգիայում։ Նրա աշխատանքները ցուցադրվել են կոլեկտիվ ցուցահանդեսներում Բրազիլիայում, Գերմանիայում, Մոզամբիկում և Իսպանիայում։ Կառվալյու աշխատանքները ցուցադրվել են 2021 թվականին Գալուստ Գյուլբենկյանի թանգարանում պորտուգալացի կին արվեստագետների ցուցահանդեսի շրջանակներում՝ Tudo o que eu quero («Այն, ինչ ես ուզում եմ») խորագրով, որը Եվրոպական Միության Խորհրդում Պորտուգալիայի նախագահության մշակութային ծրագրի մի մասն էր[5][6][7][8]։
Հավաքածուներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Կառվալյուի աշխատանքները պահվում են բազմաթիվ հավաքածուներում, այդ թվում՝ Պորտուգալիայի արտաքին գործերի նախարարության և Մշակույթի պետական քարտուղարության, Energias de Portugal, Գալուստ Գյուլբենկյան հիմնադրամի և Գալպա հիմնադրամի[5][9] հավաքածուներում։
Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- ↑ 1,0 1,1 Delarge J. Le Delarge (ֆր.) — Paris: Gründ, Jean-Pierre Delarge, 2001. — ISBN 978-2-7000-3055-6
- ↑ 2,0 2,1 Պորտուգալիայի ազգային գրադարան — 1796.
- ↑ «Rosa Carvalho». Google arts and culture. Վերցված է 2022 թ․ մայիսի 28-ին.
- ↑ Raposo, Henrique. «Rosa Carvalho: uma pintora para o MeToo?». Expresso. Արխիվացված օրիգինալից 2022 թ․ մայիսի 28-ին. Վերցված է 2022 թ․ մայիսի 28-ին.
- ↑ 5,0 5,1 «Arte informado». Rosa Carvalho. Արխիվացված օրիգինալից 2022 թ․ մայիսի 28-ին. Վերցված է 2022 թ․ մայիսի 28-ին.
- ↑ «Tudo o que eu quero Artistas Portuguesas de 1900 a 2020». Gulbenkian Museum. Արխիվացված օրիգինալից 2022 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2022 թ․ մայիսի 27-ին.
- ↑ «Exposição "Tudo o que eu quero – Artistas portuguesas de 1900 a 2020" em visita virtual». EU2021PT (պորտուգալերեն). Արխիվացված օրիգինալից 2021 թ․ հուլիսի 16-ին. Վերցված է 2021 թ․ հուլիսի 16-ին.
- ↑ Lusa. «"Tudo o que eu quero": exposição com 40 mulheres artistas e portuguesas disponível no Google Arts». PÚBLICO (պորտուգալերեն). Արխիվացված օրիգինալից 2021 թ․ հուլիսի 16-ին. Վերցված է 2021 թ․ հուլիսի 16-ին.
- ↑ «Germinal O Núcleo Cabrita Reis na Coleção de Arte Fundação EDP». Agenda Cultural Lisboa. Արխիվացված օրիգինալից 2023 թ․ փետրվարի 7-ին. Վերցված է 2022 թ․ մայիսի 28-ին.
