Պարաշկև Հաջիև

Պարաշկև Հաջիև
Բնօրինակ անուն	բուլղար․՝ Парашкев Хаджиев
Ծնվել է	ապրիլի 27, 1912; Սոֆիա, Բուլղարիայի թագավորություն
Երկիր	Բուլղարիա
Մահացել է	ապրիլի 28, 1992 (80 տարեկան); Սոֆիա, Բուլղարիա
Մասնագիտություն	կոմպոզիտոր
Կրթություն	Երաժշտության պետական ակադեմիա
Պարգևներ	; և

Պարաշկև Տոդորով Հաջիև (բուլղար․՝ Парашкев Тодоров Хаджиев, ապրիլի 27, 1912(1912-04-27)^[1]^[2], Սոֆիա, Բուլղարիայի թագավորություն^[3] - ապրիլի 28, 1992(1992-04-28)^[1]^[4]^[5], Սոֆիա, Բուլղարիա), բուլղար կոմպոզիտոր, երաժշտական տեսաբան և մանակվարժ։ Արվեստագիտության դոկտոր (1982):

Կենսագրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Պարաշկև Հաջիևը ծնվել է 1912 թվականի ապրիլի 14-ին Սոֆիայում` կոմպոզիտոր և դիրիժոր Տոդոր Հաջիևի (1881-1956) և օպերային երգիչ Դոչինա Կոլարովայի ընտանիքում։ 1936 թվականին ավարտել է Բուլղարիայի կոնսերվաստորիան, որտեղ նրա ուսուցիչներն են եղել Անդրեյ Ստոյանովը և Պանչո Վլադիգերովը։ 1938-1940 թվականներին կատարելագործվել է Վիեննայում՝ Յոսեֆ Մարքսի մոտ, Բեռլինում՝ Հայնց Տիսենի մոտ և Պրահայում՝ Յոսեֆ Սուկի մոտ։ 1940 թվականից դասավանդել է Սոֆիայի կոնսերվատորիայում, որտեղ 1947 թվականին դարձել է պրոֆեսոր։ Նրա աշակերտներից են եղել Ալեքսնադր Ռայչևը, Վիկտոր Ռայչևը, Կոնստանտին Իլիևը, Իվան Մարինովը, Պենչո Ստոյանովը, Զդրավկո Մանոլովը, Բենցիոն Ելիեզերը, Սիմեոն Պիրոնկովը, Եմիլ Գեորգիևը, Ա. Վլադիգերովը, Գեորգի Մինչևը, Դիմիտր Խրիստովը և այլք։ Հարմոնիայի դասագրքերի հեղինակ է։ 1990-1992 թվականներին եղել է Բուլղարիայի կոմպոզիտորների միության նախագահ։

Պարաշկև Հաջիևը մահացել է 1992 թվականի ապրիլի 28-ին Սոֆիայում՝ 80 տարեկան հասակում։

Имало едно време (1957, София)
Луд гидия (1959, София)^[6]
опера «Албена» (1962, Варна)
Юлска нощ (1964, Варна)
ет миллиона и нещо от горе (1965, София)
Майстори (1966, София)
Рицарят (1968, Пловдив)
Златната ябълка (1972)
опера «Лето 893» (1973, Русе)
Цар Мидас има кози уши (1976, София)
(1978, Русе)
Звезда без име (1985)
Парадокси (1982, Русе)
- «Развод»
- «Крадецът»
- «Подаръците»
оперетта «Деляна» (1952, София)
оперетта «Айка» (1955, София)
оперетта «Мадам Сан-Жен» (1958, София)
Службогонци (1972, София)
мюзикл «Сирано де Бержерак» (1974, София)
Сребърните пантофки (1961, Варна)
Кратък практически курс по хармония. - София, 1947. (բուլղ.)
Хармония. Учебник за IV и V курс на средните музыкални училища. - София, 1959; 2-е издание: Учебник по хармония. София, 1962. (բուլղ.)

↑ ^1,0 ^1,1 ^1,2 ^1,3 ^1,4 Discogs — 2000.
↑ ^2,0 ^2,1 https://ubc-bg.com/en/parashkev-hadjiev/
↑ ^3,0 ^3,1 ^3,2 Carnegie Hall linked open data — 2017.
↑ ^4,0 ^4,1 ^4,2 Bibliothèque nationale de France data.bnf.fr (ֆր.): տվյալների բաց շտեմարան — 2011.
↑ ^5,0 ^5,1 ^5,2 Երաժշտություն (ֆր.)
↑ ставилась в Воронежском музыкальном театре под названием «Чёртова скрипка»

Музыкальный энциклопедический словарь / Гл. ред. Г. В. Келдыш. - М.: Советская энциклопедия, 1990. - с. 594 - ISBN 5-85270-033-9
Грошева Е., Голоса новой жизни, «|Советская музыка», 1962 №
Бикс Р., Парашкев Хаджиев, поглед към личността и делото му, по случай неговата 60-годишнина. - София, 1974. (բուլղ.)
Цибулка К., Имало едно време, «Българска музика», 1957, № 5 - 6. (բուլղ.)
Майкова Д., Юлска нощ, «Българска музика», 1964, № 8. (բուլղ.)
Съветско мнение за «Луд гидия», «Българска музика», 1965, № 3. (բուլղ.)