Ծնվել է լեհահայ ազնվականի ընտանիքում. հայրը՝ Ավգուստ (Ավգուստին) Մինասովիչը, մեծահարուստ առևտրական էր, համեմունքի խանութ և վարձով տրվող շենք ուներ Վարշավայի կենտրոնական թաղամասում[3]։ Ավարտել է Լայպցիգի համալսարանի իրավաբանական ֆակուլտետը (1814)։ 1817 թվականին եղել է Լեհական թագավորության դատախազության գլխավոր թարգմանիչը, 1819 թվականին նշանակվել է դատախազի տեղակալ, 1820-1821 թվականներին խմբագրել է Վարշավայի «Երաժշտական շաբաթաթերթը»։ Եղել է Վարշավայի համալսարանի պրոֆեսոր, 1828 թվականից՝ Լեհական թագավորության ֆինանսների նախարարref>Nowy kalendarzyk polityczny na rok 1834, Warszawa, s. 134.</ref>։ Ճանաչվել է «Մարդը» (1816) քերթվածով։ Գրել է նաև հոգևոր երգերի տեքստեր, որոնք առանձին գրքով լույս են տեսել 1825 թվականին։ 1844 թվականին հրատարակվել է Մինասովիչի սեփական և թարգմանական «Երկերի» 4-րդ հատորը։ Շիլլերի և Գյոթեի առաջին թարգմանիչներից է լեհական իրականության մեջ։ Թարգմանել է նաև Հորացիոսի, Շեքսպիրի, Էժեն Սկրիբի, Ժերմեն Դելավինի ստեղծագործություններից։
Պարգևատրվել է Սուրբ Ստանիսլավի 3-րդ աստիճանի շքանշանով[4]։
↑| rozdział = T. 5: Oświecenie | tytuł = Bibliografia Literatury Polskiej – Nowy Korbut | wydawca = Państwowy Instytut Wydawniczy | miejsce = Warszawa | rok = 1967 | strony = 317}}
↑Obraz polityczny i statystyczny Królestwa Polskiego iaki był w roku 1830 przed dniem 29 listopada, Warszawa 1830, s. 22.
Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից (հ․ 7, էջ 556)։