Մուխթար Օմարխանովիչ Աուզեով (ղազ.՝ Мұхтар Омарханұлы Әуезов, սեպտեմբերի 28, 1897(1897-09-28)[1], Ռուսական կայսրություն - հունիսի 27, 1961(1961-06-27)[2][3][1], Մոսկվա, ԽՍՀՄ), ղազախ սովետական գրող և գիտնական։ ՂԽՍՀ ԳԱ ակադեմիկոս (1946), գիտության վաստակավոր գործիչ (1957)։ Լենինյան (1961) և Ստալինյան առաջին աստիճանի (1949) մրցանակների դափնեկիր[4]: Եղել է Ղազախստանի գրողների միության նախագահ։ Նրա «Աբայի ուղի» վեպն ընդգրկել է «Համաշխարհային գրականության գրադարանում»[5]:
Մուխթար Օմարխանովիչ Աուզեովը ծնվել է 1897 թվականին հոկտեմբեր 16-ին Ղազախական ՍՍՀ Սեմիպալատինսկի մարզի Չինգիսթաու բնակավայրում[5]: 1928 թվականին ավարտել է Լենինգրադի համալսարանը, հետագայում՝ Տաշքենդի միջինասիական համալսարանին կից ասպիրանտուրան։ Գրական ասպարեզ է մտել 1917 թվականիին, ֆեոդալական ցեղային կարգերի դեմ ուղղված «Էնլիք–Քեբեք» պիեսով։ Գրել է պիեսներ, կոլտնտեսային կյանքն ու սոցիալիստական շինարարությունը պատկերող պատմվածքներ։ Սովետական գրականության աչքի ընկնող սաեղծագործություններից է ղազախ մեծ բանաստեղծ–լուսավորիչ Աբայ Կունանբաևի կյանքին նվիրված «Աբայի ուղին» վեպ–էպոպեան, որը կազմված է «Աբայ» և «Աբայի ուղին» մասերից[6].։ Նա եղել է ականավոր գիտնական, աբայագիտության հիմնադիրը, ղազախական և կիրգիզական գրականությանը և բանահյուսությանը նվիրված ուսումնասիրությունների հեղինակ։ Մուխթար Աուզեովը մահացել է 1961 թվականին հուլիսի 27-ին Մոսկվայում:
Ղազախական ակադեմիական թատրոնը կրում է Աուզեովի անունը։ Ալմա–Աթայում է գտնվում նրա տուն-թանգարանը։
Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից։
.svg){kind=small}
ԽՍՀՄ
