Միշել Բարնիե
.jpg)
.svg){kind=small}
Միշել Բարնիե (ֆր.՝ Michel Barnier հունվարի 9, 1951[1][2][3][…], La Tronche), ֆրանսիացի պահպանողական քաղաքական և պետական գործիչ, Ֆրանսիայի վարչապետ։ 2004 թվականի մարտի 31-ից մինչև 2005 թվականի հունիսի 5-ը Բարնիեն եղել է Ֆրանսիայի արտաքին գործերի նախարար, 2010 թվականի փետրվարի 9-ից մինչև 2014 թվականի նոյեմբերի 1-ը՝ Ներքին առևտրի հարցերով եվրոպական հանձնակատար։
Կենսագրություն
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]Միշել Բարնիեն ծնվել է 1951 թվականի հունվարի 9-ին, Լա Տրոնշում, ընտանիքի երեք որդիներից մեկն է։ 1972 թվականին ավարտել է Փարիզի առևտրի բարձրագույն դպրոցը։ Ուսումնառության ընթացքումեղել է ապագա վարչապետ Ժան-Պիեռ Ռաֆարինի դասընկերը[8]։
Քաղաքական կարիերա
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]1973 թվականին նա դարձել է Սավոյայի դեպարտամենտի խորհրդի ամենաերիտասարդ անդամը և պահպանել է այդ մանդատը մինչև 1999 թվականը, 1982-1999 թվականներին եղել է խորհրդի նախագահը։ 1978-1993 թվականներին եղել է Ֆրանսիայի Ազգային ժողովի պատգամավոր[9]։
1992 թվականին Ալբերվիլում տեղի ունեցած ձմեռային օլիմպիական խաղերի կազմակերպիչներից է։ Միշել Բարնյեն 1993-ից 1995 թվականներին Էդուար Բալլադյուրի կաբինետում զբաղեցրել է շրջակա միջավայրի նախարարի պաշտոնը, 1995-1997 թվականներին՝ Ալեն Ժյուպեի կաբինետում՝ Եվրոպական հարցերով պետքարտուղարի պաշտոնը։
Միշել Բարնիեն եղել է Եվրոպական հանձնաժողովի տարածաշրջանային քաղաքականության եվրոպական հանձնակատարը, որը գլխավորել է Ռոմանո Պրոդին[10]։
1999 թվականից մինչև 2004 թվականի մարտի 31-ը եղել է Տարածաշրջանային քաղաքականության եվրոպական հանձնակատար։ 2004 թվականի մարտի 31-ից մինչև 2005 թվականի հունիսի 5-ը Ֆրանսիայի վարչապետ Ժան-Պիեռ Ռաֆարենի կաբինետում նա զբաղեցրել է Ֆրանսիայի արտաքին գործերի նախարարի պաշտոնը[11]։
2006 թվականի մարտին երեք տարի ժամկետով Միշել Բարնիեն ընտրվել է Եվրոպական ժողովրդական կուսակցության (ԵԺԿ) փոխնախագահ։ 2007 թվականի Խորհրդարանական ընտրություններից հետո հայտարարվել է, որ Բարնյեն կդառնա գյուղատնտեսության նախարար։ Եվրոպական խորհրդարանում պատգամավոր ընտրվելուց հետո 2009 թվականի հունիսի 23-ին նա լքել է Ֆրանսիայի գյուղատնտեսության նախարարի պաշտոնը։
2010 թվականի փետրվարի 9-ին Բարնիեն նշանակվել է Ներքին շուկայի եվրոպական հանձնակատարի պաշտոնում։
2016-2021 թվականներին Բարնիեն Եվրամիությունից Մեծ Բրիտանիայի դուրս գալու հարցի գլխավոր բանակցողն է եղել[12]։
2022 թվականի դեկտեմբերի 2-ին Բարնիեն պարտվել է 2022 թվականի նախագահական ընտրություններում Հանրապետական կուսակցության թեկնածու առաջադրվելու համար պայքարում։ Նա հավաքել է ձայների 23,93%-ը՝ զիջելով Էրիկ Սչիոտին (25,59%) և Վալերի Պեկրեսեին (25%)[13]։
Ֆրանսիայի վարչապետ
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]2024 թվականի սեպտեմբերի 5-ին Ֆրանսիայի նախագահ Էմանուել Մակրոնը 73-ամյա Միշել Բարնիեին նշանակվել է Ֆրանսիայի վարչապետ[14][15][16]։ Նա Ֆրանսիայի հինգերորդ Հանրապետության ամենատարեց վարչապետն է։ Նախկինում 70 տարեկանիցից բարձր վարչապետ չի եղել։
Մրցանակներ
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]- Ուկրաինայի պաշտպանության նախարարության մրցանակ՝ Պատվո նշան (2008)[17]
- Պատվո լեգեոնի սպա
- «Իտալիայի Հանրապետությանը մատուցած ծառայությունների համար» շքանշանի մեծ խաչի ասպետ
Ընտանիք
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]Միշել Բարնիեն ամուսնացել է 1982 թվականին, ունի երեք երեխա։ Նրա կինը՝ Իզաբել Ալթմայերը, իրավաբան է, նախկինում աշխատել է Նիկոլա Սարկոզիի կառավարությունում։ Իզաբել Ալթմայերի պապն ու նախապապը ֆրանսիական զինված ուժերի նշանավոր գեներալներ են[18]։
Ծանոթագրություններ
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]- ↑ 1,0 1,1 Sycomore (ֆր.) / Assemblée nationale
- ↑ 2,0 2,1 Բրոքհաուզի հանրագիտարան (գերմ.)
- ↑ 3,0 3,1 Roglo — 1997. — ed. size: 10000000
- ↑ 4,0 4,1 Bibliothèque nationale de France Record #12039409f // BnF catalogue général (ֆր.) — Paris: BnF.
- ↑ Média P. Isabelle Altmayer-Barnier (ֆր.)
- ↑ https://doc.rero.ch/record/71331/files/1992-02-24.pdf
- ↑ https://www.impo.com.uy/bases/resoluciones/939-1997
- ↑ «Michel Barnier» (ֆրանսերեն). Gala. Վերցված է 2024-09-06-ին.
- ↑ Jean-François Casanova (2024-09-06). «Les proches de Michel Barnier témoignent : « Il a toujours été tenté par Matignon »» (ֆրանսերեն). Le Progrès. Վերցված է 2024-09-06-ին.
- ↑ Jean Quatremer (2013-12-01). «Michel Barnier, le chou de Bruxelles» (ֆրանսերեն). Liberation. Արխիվացված է օրիգինալից 2019-07-12-ին. Վերցված է 2019-07-12-ին.
{{cite web}}: Unknown parameter|deadlink=ignored (|url-status=suggested) (օգնություն) - ↑ «Միշել Բարնիեն նշանակվել է Ֆրանսիայի նոր վարչապետ». www.1lurer.am. 2024-09-05. Վերցված է 2024-09-06-ին.
- ↑ Dalal Mawad, Stephanie Halasz, Sophie Tanno and Emmanuel Miculita (2024-09-05). «Michel Barnier named as new French prime minister» (անգլերեն). CNN. Վերցված է 2024-09-05-ին.
{{cite web}}: CS1 սպաս․ բազմաթիվ անուններ: authors list (link) - ↑ Le Figaro (2022-04-11). «Présidentielle 2022 : la biographie de Michel Barnier» (ֆրանսերեն). Le Figaro. Վերցված է 2024-09-06-ին.
- ↑ Владимир Воропаев (2024-09-05). «Во Франции назначили нового премьер-министра». Газета.ru. Վերցված է 2024-09-05-ին.
{{cite web}}: Unknown parameter|deadlink=ignored (|url-status=suggested) (օգնություն) - ↑ Ռ/Կ, «Ազատություն» (2024-09-05). «Մակրոնը վարչապետ նշանակեց». «Ազատ Եվրոպա/Ազատություն» ռադիոկայան. Վերցված է 2024-09-06-ին.
- ↑ Արմենիա, Sputnik (20240905T1612+0400). «Մակրոնը Միշել Բարնիեին նշանակել է Ֆրանսիայի նոր վարչապետ». Sputnik Արմենիա (ամհարերեն). Վերցված է 2024-09-06-ին.
- ↑ «ІнтерАГРО 2009» — ЕФЕКТИВНИЙ КРОК ДО УСПІХУ! Արխիվացված 2015-04-17 Wayback Machine.
- ↑ «Новый премьер Франции Мишель Барнье: кто он?». Украина.ру (ռուսերեն). 20240905T1803. Վերցված է 2024-09-06-ին.
Արտաքին հղումներ
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]- «BARNIER Michel» (ֆրանսերեն). Sénat. Վերցված է 2024-09-06-ին.
- «M. Michel Barnier» (ֆրանսերեն). Assemblée nationale. Վերցված է 2024-09-06-ին.
 | Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Միշել Բարնիե» հոդվածին։ |
| ||||||||||||||||||||
