Միխայլո Միլովանովիչ

Միխայլո Միլովանովիչ
Ծնվել է	փետրվարի 24, 1879
Ծննդավայր	Gostinica, Սերբիա
Վախճանվել է	նոյեմբերի 28, 1941 (62 տարեկան)
Մահվան վայր	Ուժիցե, Սերբիա
Քաղաքացիություն	Սերբիա
Մասնագիտություն	նկարիչ, քանդակագործ և գրող
Թեմաներ	գեղանկարչություն, քանդակագործություն և Ստեղծագործական և մասնագիտական գրություն
Անդամակցություն	Association of Fine Artists of Serbia?
	Mihailo Milovanović Վիքիպահեստում

Միխայլո Միլովանովիչ (սերբերեն՝ Михаило Миловановић․ փետրվարի 24, 1879(1879-02-24)^[1], Gostinica, Սերբիա - նոյեմբերի 28, 1941(1941-11-28), Ուժիցե, Սերբիա), սերբ նկարիչ, քանդակագործ, գրող։ Համարվում է 20-րդ դարի առաջին կեսի սերբ մեծագույն նկարիչներից մեկը^[3]։ Եղել է Սերբիայի նկարիչների ընկերակցության (Udruženja likovnih umetnika Srbije) հիմնադիրներից։ Առաջին համաշխարհային պատերազմի տարիներին, լինելով սերբական բանակի գերագույն հրամանատարության մարտանկարիչ, մասնակցել է ռազմական գործողությունների, ստեղծել վոյեվոդներ Ռադոմիր Պուտնիկի, Ժիվոյին Միշիչի, Պետար Բոյովիչի, Ստեպա Ստեպանովիչի, Սերբիայի թագավոր Պետար Առաջինի, ռեգենտ Ալեքսանդր Կարաջորջևիչի, գեներալ Պավլե Յուրիշիչ Շտուրմի դիմանկարները^[4]։

Կենսագրություն

1905 թվականին Միխայլոն ընդունվել է Մյունխենի գեղարվեստի ակադեմիա, որտեղ աշակերտել է Լյուդվիգ ֆոն Հերտերիխին, անվանի դիմանկարիչ Հուգո ֆոն Հաբերմանին։ Ակադեմիան ավարտել է 1909 թվականին^[5]։ Այնուհետև ուսումնառությունը շարունակել է Պրահայի գեղարվեստի ակադեմիայում, որտեղ ծանոթացել է իր մի քանի հայրենակիցների հետ^[6]։

1912 թվականին վերադարձել է Սերբիա, և երբ սկսվել է բալկանյան առաջին պատերազմը, որպես կամավոր՝ միացել է սերբական բանակին, եղել առաջին գծում, նկարներ արել՝ իր մի քանի գործընկերների նման^[6]։ 1915 թվականին մասնակցել է Ալբանիայով սերբական բանակի ծանր նահանջին։

Միխայլո Միլովանովիչը սպանվել է 1941 թվականի նոյեմբերի վերջերին Ուժիցեում^[7], Իոսիպ Բրոզ Տիտոյի հրամանատարությամբ կռվող կոմունիստ պարտիզանների կողմից․ ենթադրվում է, որ վերջիններս նրան անգլիական լրտեսի տեղ էին դրել^[8]։ Երկրորդ համաշխարհային պատերազմից հետո և Հարավսլավիայում սոցիալիստական կարգերի օրոք նկարչի անունը մոռացության է մատնվել, այն տարիներին արվեստի ասպարեզի հեղինակությունները նրա բազմաթիվ ստեղծագործություններ վերագրել են մեկ այլ նկարչի՝ Միլան Միլովանովիչին^[9]։

Ուժիցեի ազգային թանգարանում պահվում են Միխայլո Միլովանովիչի մի շարք աշխատանքներ և արխիվային փաստաթղթերի կրկնօրինակներ, որոնք նվիրվել են թանգարանին^[10]։

Միլովանովիչն իր ուժերը փորձել է նաև քանդակագործության և գրականության ասպարեզներում․ նա ստեղծել է մի շարք հուշարձաններ, գրել է «Լենդինայի ջրաղացը» (Lendina vodenica) վեպը, որը լույս է տեսել հեղինակի մահից ավելի քան հիսուն տարի անց։

Պարգևներ

Միխայլո Միլովանովիչը պարգևատրվել էր ալբանական Հիշատակի շքանշանով, Սուրբ Սավայի թագավորական շքանշանով, Հարավսլավական թագի շքանշանով^[11]։

Պատկերասրահ

Ռադոմիր Պուտնիկի դիմանկարը, 1915.
Գեներալ Պավլե Շտուրմի դիմանկարը
Հրետանավորները
Թուրքերը Կումանովոյում, 1913-14
Խաղաղություն․ 1917
Հուշարձաններ․ Զադուշնիցե․ 1932-1938.
Նախաճաշ․ 1910.
Պրալիե

Ծանոթագրություններ

↑ ^1,0 ^1,1 Artists of the World Online, Allgemeines Künstlerlexikon Online, AKL Online (գերմ.) / Hrsg.: A. Beyer, B. Savoy — B: K. G. Saur Verlag, Verlag Walter de Gruyter, 2009. — ISSN 2750-6088 — doi:10.1515/AKL
↑ ^2,0 ^2,1 ^2,2 Չեխիայի ազգային գրադարանի կատալոգ
↑ Կաղապար:Sr Branko Pejović (30 octobre 2009). Politika (ed.). «Zadah nebrige za spomenik kulture». www.politika.rs. Վերցված է 11 juin 2011-ին.
↑ Hirszfeld, Ludwik (2010). Ludwik Hirszfeld: The Story of One Life. էջ 390. ISBN 9781580463386.
↑ Keleč, Dragana (2013 թ․ մարտի 11). «Mihailo Milovanović, zaboravljeni autor portreta srpskih vojvoda». Glas Srpske. Արխիվացված է օրիգինալից 2019 թ․ փետրվարի 13-ին. Վերցված է 2018 թ․ հոկտեմբերի 2-ին.
↑ ^6,0 ^6,1 Jovanović, Miodrag; Milovanović, Mihailo (2001). Михаило Миловановић : [Албум]. Народни музеj у Беогрáду. էջեր 98–100, 109. ISBN 978-8-67269-055-2.
↑ Љубомир Симовић, Ужице са вранама, Београд: Стубови културе, 2002.
↑ Jovanović, Miodrag (2001). Mihailo Milovanović. ISBN 9788672690552.
↑ «Legacy of painter Mihailo Milovanovic». Արխիվացված է օրիգինալից 2018 թ․ սեպտեմբերի 21-ին. Վերցված է 2018 թ․ հոկտեմբերի 2-ին.
↑ Կաղապար:Sr Site du Musée d'Užice (ed.). «Legat Mihailo Milovanović». nmuzice.com. Վերցված է 13 mai 2011-ին.
↑ „Политика“, 18. април 1938

Գրականություն

Đorđe Pilčević, Akademski slikar Mihailo Milovanović, Užice, 1998.
Miodrag Jovanović, Mihailo Milovanović, Musée national de Belgrade, ART d.p. Užice, 2001.

Արտաքին հղումներ

Gallery of Paintings by Mihailo Milovanović on YouTube

Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Միխայլո Միլովանովիչ» հոդվածին։

[_8cbdd8b0953d36f3-1] 1,0 ^1,1 Artists of the World Online, Allgemeines Künstlerlexikon Online, AKL Online (գերմ.) / Hrsg.: A. Beyer, B. Savoy — B: K. G. Saur Verlag, Verlag Walter de Gruyter, 2009. — ISSN 2750-6088 — doi:10.1515/AKL

[_72c8cf374b12175e-2] 2,0 ^2,1 ^2,2 Չեխիայի ազգային գրադարանի կատալոգ

[3] Կաղապար:Sr Branko Pejović (30 octobre 2009). Politika (ed.). «Zadah nebrige za spomenik kulture». www.politika.rs. Վերցված է 11 juin 2011-ին.

[4] Hirszfeld, Ludwik (2010). Ludwik Hirszfeld: The Story of One Life. էջ 390. ISBN 9781580463386.

[Glassrpske-5] Keleč, Dragana (2013 թ․ մարտի 11). «Mihailo Milovanović, zaboravljeni autor portreta srpskih vojvoda». Glas Srpske. Արխիվացված է օրիգինալից 2019 թ․ փետրվարի 13-ին. Վերցված է 2018 թ․ հոկտեմբերի 2-ին.

[Milovanovic-6] 6,0 ^6,1 Jovanović, Miodrag; Milovanović, Mihailo (2001). Михаило Миловановић : [Албум]. Народни музеj у Беогрáду. էջեր 98–100, 109. ISBN 978-8-67269-055-2.

[7] Љубомир Симовић, Ужице са вранама, Београд: Стубови културе, 2002.

[8] Jovanović, Miodrag (2001). Mihailo Milovanović. ISBN 9788672690552.

[9] «Legacy of painter Mihailo Milovanovic». Արխիվացված է օրիգինալից 2018 թ․ սեպտեմբերի 21-ին. Վերցված է 2018 թ․ հոկտեմբերի 2-ին.

[10] Կաղապար:Sr Site du Musée d'Užice (ed.). «Legat Mihailo Milovanović». nmuzice.com. Վերցված է 13 mai 2011-ին.

[11] „Политика“, 18. април 1938

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]