Լևան Ակին
| Լևան Ակին | |
|---|---|
| Ծննդյան թիվ՝ | դեկտեմբերի 14, 1979[1] (43 տարեկան) |
| Ծննդավայր՝ | Tumba, Ստոկհոլմի լեն, Շվեդիա |
| Քաղաքացիություն՝ |  Շվեդիա |
| Մասնագիտություն՝ | կինոռեժիսոր, սցենարիստ, կինոպրոդյուսեր և դերասան |
| IMDb։ | ID 2172605 |
Լևան Ակին (դեկտեմբերի 14, 1979[1], Tumba, Ստոկհոլմի լեն, Շվեդիա[2][3]), վրացական ծագմամբ շվեդ ռեժիսոր և սցենարիստ։
Կենսագրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Ծնվել է 1960 թվականներին Վրացական ԽՍՀ-ից Շվեդիա տեղափոխված վրացիների ընտանիքում[4]։ Ամեն տարի իր քրոջ հետ ամառային արձակուրդներին վերադառնալով Վրաստան՝ [5] սովորել է վրացական մշակույթն ու վրացերենը[6]։
Իր կարիերան սկսել է որպես ռեժիսորի օգնական շվեդական «Sveriges Television» հեռուստաընկերությունում։ 2007 թվականին աշխատել է «Studio 24»֊ում՝ Ռոյ Անդերսոնի «դու ապրում ես» ֆիլմի բեմադրության վրա։
2008 թվականին կայացել է նրա առաջին «Վերջին առարկաները» ֆիլմի պրեմիերան (պրոդյուսեր Էրիկա Սթարքի հետ համատեղ)[7], 2007-2012 թվականներին եղել է մի քանի հեռուստասերիալների պրեմիերան, 2011 թվականին՝ «Կատինկաս Կալաս» առաջին լիամետրաժ ֆիլմի պրեմիերան։ Ֆիլմը պատմում է մի խումբ ընկերների մասին, որոնք նշում են նրանցից մեկի ծննդյան օրը։ Այդ ֆիլմի երեք դերասանները առաջադրվել են «L'Oreal Paris Rising Star» մրցանակի»[4], դերասանուհիներից մեկն էլ «Ոսկե բզեզ» մրցանակի՝ «Երկրորդ պլանի լավագույն կանացի դեր» անվանակարգում[5]։
2019 թվականին Կաննի կինոփառատոնի «Ռեժիսորների երկշաբաթյակների» ժամանակ[8][9] տեղի ունեցել Ակինի «Իսկ հետո մենք պարեցինք» երրորդ ֆիլմի պրեմիերան[6][10], որտեղ նա արժանացել է տասնհինգ րոպեանոց օվացիայի[11]։ Ֆիլմը պատմում է վրացի երիտասարդ պարուհի Մերաբեի մասին, ով սիրահարվում է իր խմբից մեկ այլ պարողի։ Ֆիլմը Վրաստանում բողոքի ակցիաներ է առաջացրել և միաժամանակ բազմաթիվ պարգևներ ստացել[12][13][14][15]։
Ֆիլմագրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Լիամետրաժ ֆիլմեր[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- 2011 — «Կատինկաս կալաս»
- 2015 — «Շրջան»
- 2019 — «Իսկ հետո մենք պարեցինք»
Կարճամետրաժ ֆիլմեր[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- 2008 — «Վերջին առարկաներ»
Հեռուստատեսային նախագծեր[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- 2007 — «Բջջային էպիզոդի լաբիրինթ»
- 2008—2010 — «Երկրորդ պողոտա» (10 դրվագներ)
- 2009 — «Կյանքը Ֆագերվիկում» (3 դրվագ)
- 2011 — «1790 թվական» (3 դրվագ)
- 2012 — «Իրական մարդիկ» (20 դրվագներ)
Ճանաչում[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- 2008 — Համբուրգի կինոփառատոնի մրցանակ կարճամետրաժ «Վերջին առարկաներ» ֆիլմի համար (պրոդյուսեր Էրիկա Սթարքի հետ համատեղ)[7]։
- 2008 — Համբուրգի կինոփառատոնի մրցանակ կարճամետրաժ «Վերջին առարկաներ» ֆիլմի համար(պրոդյուսեր Էրիկա Սթարքի հետ համատեղ)[7]։
- 2019 — «Լավագույն ֆիլմ» մրցանակը, ինչպես նաև Օդեսայի կինոփառատոնի «Իսկ հետո մենք պարեցինք» ֆիլմի համար[16]։
- 2019 — «Iris Prize» փառատոնի «Լավագույն գեղարվեստական ֆիլմ» մրցանակ «Իսկ հետո մենք պարեցինք» ֆիլմի համար»[17][18]։
- 2020 — Սանդենս կինոփառատոնի «Ուշադրության կենտրոնում» բաժնում «Իսկ հետո մենք պարեցինք» ֆիլմի ցուցադրություն[19]։
- 2020 — «Ոսկե բզեզ» մրցանակ «Լավագույն ֆիլմ» և «Լավագույն սցենար» անվանակարգերում[20][21][22]։
- 2020 — «Իսկ հետո մենք պարեցինք» — Լավագույն օտարալեզու ֆիլմի համար «Օսկար» մրցանակի հավակնորդը Շվեդիայից՝ մրցանակների հանձնման 92-րդ արարողության ժամանակ[23][24]։
Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- ↑ 1,0 1,1 ČSFD (չեխերեն) — 2001.
- ↑ Mattias Oscarsson (16 May 2019)։ «Levan Akin: Vi hade livvakter under inspelningen» (շվեդերեն)։ Sydsvenskan։ Վերցված է 12 November 2019
- ↑ «Als wir tanzten» (գերմաներեն)։ Queer Film Festival։ Արխիվացված է օրիգինալից 10 December 2019-ին։ Վերցված է 12 November 2019
- ↑ 4,0 4,1 «Svenska skådespelartalanger nominerade till L'Oréal Paris Rising Star» (շվեդերեն)։ News Powered by Cision։ Վերցված է 12 November 2019
- ↑ 5,0 5,1 Boyd Van Hoeij (6 May 2012)։ «Certain People»։ Variety
- ↑ 6,0 6,1 «And Then We Danced»։ Rotten Tomatoes։ Fandango Media։ Վերցված է 11 September 2020
- ↑ 7,0 7,1 7,2 Eriksson Karoline։ «Filmfest med kulturhipsters – SvD» (շվեդերեն)։ Filmfest med kulturhipsters – SvD։ Վերցված է 12 November 2019
- ↑ Elsa Keslassy (4 April 2019)։ «Cannes: «Deerskin» With Jean Dujardin to Open Directors' Fortnight»։ Variety (անգլերեն)։ Վերցված է 19 April 2019
- ↑ Melanie Goodfellow։ «Cannes Directors' Fortnight unveils genre-heavy 2019 selection»։ ScreenDaily։ Վերցված է 23 April 2019
- ↑ «And Then We Danced»։ Metacritic։ Վերցված է 4 April 2020
- ↑ George Fenwick (2020-03-06)։ «And Then We Danced is putting a spotlight on homophobia in Georgia»։ Evening Standard (անգլերեն)։ Վերցված է 2020-10-08
- ↑ «Police mobilized at Amirani Cinema»։ InterPressNews (անգլերեն)։ 8 November 2019։ Վերցված է 2020-10-08
- ↑ «Riot police mobilized at Amirani Cinema»։ InterPressNews (անգլերեն)։ 8 November 2019։ Վերցված է 2020-10-08
- ↑ «Georgian March members trying to forcibly enter Amirani Cinema»։ InterPressNews (անգլերեն)։ 8 November 2019։ Վերցված է 2020-10-08
- ↑ «Protesters clash with police officers at «Apollo» cinema in Batumi»։ InterPressNews (անգլերեն)։ 8 November 2019։ Վերցված է 2020-10-08
- ↑ Oleg Petrasiuk, Toma Istomina (22 July 2019)։ «10th Odesa International Film Festival celebrates cinematography, announces winners»։ Kyiv Post։ BusinessGroup, LLC.։ Վերցված է 23 July 2019
- ↑ «Iris Prize»։ Twitter։ 13 October 2019։ Վերցված է 13 October 2019
- ↑ «Iris Preview: And Then We Danced»։ Iris Prize (անգլերեն)։ Վերցված է 2020-10-08
- ↑ «And Then We Danced»։ Sundance Institute (անգլերեն)։ Արխիվացված է օրիգինալից 2020-10-08-ին։ Վերցված է 2020-10-08
- ↑ Tom Grater (21 January 2020)։ «Levan Akin's 'And Then We Danced' Triumphs At Sweden's Guldbagge Awards»։ MovieZine։ Վերցված է 21 January 2020
- ↑ «And Then We Danced»։ Guldbaggen (շվեդերեն)։ Վերցված է 2020-10-08
- ↑ «And Then We Danced (2019)»։ Svensk Filmdatabas (շվեդերեն)։ Վերցված է 2020-10-08
- ↑ Helena Lindblad (28 August 2019)։ «Oscarsbidraget And then we danced ligger helt rätt i tiden»։ Dagens Nyheter։ Վերցված է 28 August 2019
- ↑ Ben Dalton (28 August 2019)։ «Sweden submits Cannes title «And Then We Danced» for international feature Oscar»։ ScreenDaily։ Վերցված է 28 August 2019
| ||||||||||||
