Մասնակցել է քաղաքացիական կռիվներին, Դենիկինի զորքերի դեմ մղվող մարտերին։ Վերադառնալով խաղաղ կյանքի՝ ուսանել է Մոսկվայի համալսարանի տնտեսագիտական բաժանմունքում[4]։ Գրական առաջին գործերը լույս են տեսել 1921 թվականին; 1926-1932 թթ. ղեկավարել է «Պերեվալի» գրական խմբակը, որի անդամներից էին Էդուարդ Բագրիցկին, Միխայիլ Պրիշվինը և այլք[4]։ Ուղևորություններ է կատարել Կուբանում, Ալթայի հանրապետությունում, Հայաստանում, Կոլա թերակղզում և տպավորություններն արտացոլել իր ժուռնալիստական ու գրական երկերում[4]։ 1930-ական թվականների կեսերին Կատաևի «Կաթ» վիպակը և այլ ստեղծագործություններ սուր քննադատության են ենթարկվել «կրոնին տուրք տալու, գաղափարական այլ սայթաքումների» պատճառով։ 1937 թվականին 35-ամյա գրողը ձերբակալվել է և գնդակահարվել որպես «ժողովրդի թշնամի»։ 1956 թվականին նա արդարացվել է[4]։
Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից (հ․ 5, էջ 282)։