Էդուարդ Եդիկիսելով
 |
Այս հոդվածն աղբյուրների կարիք ունի։ Դուք կարող եք բարելավել հոդվածը՝ գտնելով բերված տեղեկությունների հաստատումը վստահելի աղբյուրներում և ավելացնելով դրանց հղումները հոդվածին։ Անհիմն հղումները ենթակա են հեռացման։ |
 | |
|---|---|
| Ծնվել է | նոյեմբերի 18, 1932 (91 տարեկան) |
| Ծննդավայր | Թբիլիսի |
| Ազգություն | հայ |
| Մասնագիտացում | սցենարիստ և ռեժիսոր |
| Պարգևներ | «Պատվո Շքանշան» |
Էդուարդ Եդիկիսելով (նոյեմբերի 18, 1932, Թիֆլիս, ԱԽՖՍՀ, ԽՍՀՄ), հեռուստատեսային ֆիլմերի և հաղորդումների սցենարիստ, ռեժիսոր, երաժշտական կինոնկարների, վավերագրական և կարճամետրաժ խաղարկային ժապավենների հեղինակ։
Կենսագրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Ծնվել է 1932 թ. նոյեմբերի 18-ին՝ Թբիլիսիում։ Ավարտել է Թբիլիսիի թիվ 14 դպրոցը։ Դպրոցում սովորելու տարիներին զուգահեռաբար այցելում է երաժշտական դպրոցի ջութակի բաժինը, որոշ ժամանակ նվագում է Թբիլիսիի երաժշտական կոմեդիայի թատրոնում։ Այնուհետև տեղափոխվելով Մոսկվա՝ ընդունվում է Ֆինանսների ինստիտուտի հաշվիչ մեքենաների բաժինը, միևնույն ժամանակ աշխատում Գունավոր մետալուրգիայի ինստիտուտում։ Ավարտում է նաև Լենինգրադի թատերոնի, երաժշտության և կինեմատոգրաֆիայի ինստիտուտը։
Գործուղվում է Նորիլսկ և աշխատանքի անցնում Նորիլսկի լեռնամետալուրգիական կոմբինատում՝ որպես տնօրենի տեղակալ։ Մի խումբ ընկերների հետ ստեղծում է սիրողական հեռուստակենտրոն։ Առաջին հաղորդումը եթեր հեռարձակվեց 1960 թ. հունվարի 31-ին։ 1965 թ. Էդուարդ Եդիկիսելովը տեղափոխվում է Վոլգոգրադ և աշխատում տեղի հեռուստատեսությունում որպես երաժշտական ծրագրերի ռեժիսոր։ 1975-ականներին Հայաստանի պետական ռադիոընկերություն տնօրեն Ստեփան Պողոսյանի հրավերով գալիս է Երևան և աշխատում որպես երաժշտական հաղորդումների ռեժիսոր և խմբագիր, որտեղ աշխատել է մինչև 1991 թ.։ Եղել է Հայկական տեխնոլոգիական ակադեմիայի առաջին փոխտնօրենը։ Կենտրոն հեռուստաընկերությունում վարել է «Հայերը՝ մշակութային ազդարար» հաղորդումը, որը որոշ ժամանակ անց ընդհատվեց միջոցների բացակայության պատճառով։ Ներկայումս նախագահում է «Հայաստան-Վրաստան» մշակութային կապերի միությունը։
«Թբիլիսցիներ» միջազգային ակունբ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Ղեկավարում է նաև «Թբիլիսեցիներ» միջազգային ակումբը, որին կից գործում է «Աղջիկներ» անսամբլը և «Նաիրի» թատերական խմբակը։ Ակումբն ունի իր ամսաթերթը («Թբիլիսեցիներ») և ֆոնդը («Գթություն»)։
Ֆիլմեր[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Ավելի քան երկու տասնյակ երաժշտական, վավերագրական և կարճամետրաժ գեղարվեստական ֆիլմերի հեղինակ է։
Վավերագրական ֆիլմեր[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- «Ճերմակ լռություն»
- «Հյուսիսային բևեռ-12»
- «Ֆիլմ ֆիլմի մասին» ֆիլմաշար
- «Շաբաթ – 5 տարի անց»
- «Ստրադիվարիուսի ջութակը»
- «Սիրո երգեր»
- «Ապակյա դուռը»
- «Բալլադ»
- «Միայն սիրո մասին»
- «Հայաստանի առողջարանները»
- «Թբիլիսիի հայկական թատրոնը, երեկ, այսօր և միշտ»
- «Գթության խրոնիկա»
Երաժշտական ֆիլմեր[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- «Երգում է Սոֆյա Ռոտարուն»
- «Երեք մենախոսություն» (Ավետ Տերտերյանի հիշատակին)
- «Ալեքսանդր Հարությունյան»
- «Ալեքսեյ Հեքիմյան»
- «Էդուարդ Միրզոյան»
- «Հինգ հանդիպում Գեղամ Գրիգորյանի հետ»
Ֆիլմ-օպերաներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- «Անուշ» (Ա. Տիգրանյան)
- «Դավիթ-Բեկ» (Ա. Տիգրանյան)
- «Կարինե» (Տ. Չուխաջյան)
- «Խելագարված ամբոխները» (Վլադիլեն Բալյան)
- «Մանկական սիմֆոնիա» (Ժ. Բիզե)
- «Տրավիատա» (Ջ. Վերդի)
- «Ալեկո» (Ս. Ռախմանինով)