Գևորգ Խատիսյան

	Գևորգ Խատիսյան
	ՀՀ Խորհրդարանի 2-րդ գումարման պատգամավոր
1919 հունիսի 4 - 1920 դեկտեմբերի 2
Կրթություն՝	Մոսկվայի պետական համալսարան
Մասնագիտություն՝	փաստաբան
Ծննդյան օր	1876
Ծննդավայր	Թիֆլիս, Կովկասի փոխարքայություն, Ռուսական կայսրություն
Վախճանի օր	1932
Վախճանի վայր	Մոսկվա, ԽՍՀՄ
Թաղված	Թիֆլիս
Քաղաքացիություն	Ռուսական կայսրություն և Հայաստան
Ամուսին	Աշխեն Թումանյան

Գևորգ Խատիսյան (հայտնի է նաև որպես՝ Գիգա Խատիսյան, 1876, Թիֆլիս, Կովկասի փոխարքայություն, Ռուսական կայսրություն - 1932, Մոսկվա, ԽՍՀՄ), հայ իրավաբան, փաստաբան, քաղաքական և պետական գործիչ, Հայաստանի Հանրապետության Խորհրդարանի 2-րդ գումարման պատգամավոր^[1]։

Ալեքսանդր Խատիսյանի և Կոստանդին Խատիսյանի կրտսեր եղբայրը^[2]։

Կենսագրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ծնվել է 1876 (որոշ տվյալներով՝ 1879) թվականին Թիֆլիսում^[2]։

Կրթություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ավարտել է Մոսկվայի համալսարանը^[2]։

Աշխատանքային գործունեություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Լուսանկարում՝ ձախից աջ նստած են Գևորգ Խատիսյան, զորավար Գաբրիել Ղորղանյան, Ավետիս Ահարոնյան, Մուխթար բեյ, Ալեքսանդր Խատիսյան, Հակոբ Քոչարյան, Մենտոր Բունիաթյան։ Ձախից աջ կանգնած են թուրք պաշտոնյաներ՝ հավանաբար Նուրի բեյ և Ահմեդ բեյ, ապա՝ Դ․ Շահբաղով, Ա․ Աղաբաբյան, Տ․ Միրզոյան, Լևոն Լիսիցյան, 1918 հունիսի 19, Կոստանդնուպոլիս

Թիֆլիսում աշխատել է որպես փաստաբան, զբաղվել հասարակական-քաղաքական գործունեությամբ։

Դաշնակցականների գործ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

«Դաշնակցության գործը» Ս.Պետերբուրգի սենատում լսելու ժամանակ Գևորգ Խատիսյանը 1911 թվականի դեկտեմբերի 9-ին նշանակվել է այդ գործով մեղադրյալ, կալանքի տակ գնտվող Հովհաննես Թումանյանի պաշտոնական դատապաշտպան^[2]^[3]։ Հովհաննես Թումանյանը դստերը` 1912 թվականի փետրվարի 23-ին Նվարդին ուղղված նամակում գրում է.

Գիգան այնպես լավ պաշտպանեց Ղարաբաղի Համազասպի (Սրվանձտյան) և հաշտարխանցիների գործը — որ բոլորը զարմացան — միանգամայն հրաշալի ամենաառաջնակարգների նման։ Բոլոր փաստաբանները շատ գովեցին^[3]։

1912-1913 թվականների ընթացքում Հովհաննես Թումանյանն ու Գևորգ Խատիսյանը քանիցս դիմել են Թիֆլիսի նահանգի Գյուղատնտեսության և Պետական գույքերի վարչությանը` Բորչալուի գավառի Խաչիգեղ բնակավայրի մերձակայքում հողամաս ձեռք բերելու նպատակով, որտեղ նրանք մտադիր էին օխրայի հանքանյութի հայտնաբերման հետախուզական աշխատանքներ ծավալել։ Ի վերջո նրանց խնդրանքը մերժվել է^[3]։

Եղել է Թիֆլիսի քաղաքային դումայի պատգամավոր (1912)։ Մասնակցել է Անդրկովկասի վարչական վերաբաժանման հանձնաժողովի աշխատանքներին (1916 — 1918), հեղինակ` առաջարկվող մի նախագծի ու քարտեզի, կամավորական շարժման գործուն կազմակերպիչներից։ Հայաստանի Առաջին հանրապետության պաշտոնյա՝ Կառավարության գործերի կառավարիչ (1919 — 1920), Կարսի մարզի Պետական գույքերի վարչության լիազոր (1920), Խորհրդարանի պատգամավոր (1919)^[3]։

Առաջին համաշխարհային պատերազմի (1914-1918) ժամանակ գործուն կերպով մասնակցել է կամավոր շարժմանը։ 1917 թվականի սեպտեմբեր-հոկտեմբերին մասնակցել է Արևելահայերի ազգային համախորհրդակցությանը։ 1919 թվականին նշանակվել է Հայաստանի Հանրապետության (1918-1920) Նախարարների խորհրդի գործերի կառավարիչ, ընտրվել Հայաստանի Հանրապետության Խորհրդարանի 2-րդ գումարման պատգամավոր, 1920 թվականի դեկտեմբերից՝ խորհրդային կարգերի հաստատումից հետո եղել է Թիֆլիսի համալսարանի դոցենտ^[2]։

Զոհվել է երկաթուղու վթարից 1932 թվականին Մոսկվայում։ Թաղված է Թիֆլիսում^[2]։

Ընտանիք[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ամուսնացած է եղել Հովհաննես Թումանյանի Աշխեն դստեր հետ, ունեցել են մի որդի, որը կրել է բանաստեղծ պապի ազգանունը՝ Հովիկ Թումանյան (1914 — 1945)^[2]^[3]:

Հետաքրքիր փաստեր[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Հովհաննես Թումանյանը Գևորգ Խատիսյանին ընտանեվարի անվանել է Գիգա^[3]։

Տես նաև[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Հայաստանի Հանրապետության Խորհրդարանի (1918-1920) 2-րդ գումարման պատգամավորների ցանկ

Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

↑ Հայաստանի Հանրապետության նիստերի արձանագրություններ։ 191-1920թթ. (խմբ. Գլխավոր խմբագիր և կազմող՝ Ա. Վիրաբյան), Երևան, «Հայաստանի ազգային արխիվ», 2009 — 593-597, էջեր 593-597 — 616 էջ. — 1000 հատ, ISBN 978-99941-878-3-6։
↑ ^2,0 ^2,1 ^2,2 ^2,3 ^2,4 ^2,5 ^2,6 "Ով ով է. Հայեր", կենս. հանրագիտ., հատոր Ա., Երևան, 2005
↑ ^3,0 ^3,1 ^3,2 ^3,3 ^3,4 ^3,5 Հովհաննես Թումանյանը և Խատիսյան ընտանիքը

[ՀՀՆԱ593_597-1] Հայաստանի Հանրապետության նիստերի արձանագրություններ։ 191-1920թթ. (խմբ. Գլխավոր խմբագիր և կազմող՝ Ա. Վիրաբյան), Երևան, «Հայաստանի ազգային արխիվ», 2009 — 593-597, էջեր 593-597 — 616 էջ. — 1000 հատ, ISBN 978-99941-878-3-6։

[Ովովէ-2] 2,0 ^2,1 ^2,2 ^2,3 ^2,4 ^2,5 ^2,6 "Ով ով է. Հայեր", կենս. հանրագիտ., հատոր Ա., Երևան, 2005

[ԹումանյանԽատիսյաններ-3] 3,0 ^3,1 ^3,2 ^3,3 ^3,4 ^3,5 Հովհաննես Թումանյանը և Խատիսյան ընտանիքը

[1]

[2]

[3]