Գևորգ Ալիխանյան

	Գևորգ Ալիխանյան
Կուսակցություն՝	ԽՄԿԿ
Կրթություն՝	Թբիլիսիի հոգևոր ճեմարան
Մասնագիտություն՝	քաղաքական գործիչ և հեղափոխական
Ազգություն	հայ
Ծննդյան օր	1897
Ծննդավայր	Թիֆլիս, Ռուսական կայսրություն
Վախճանի օր	փետրվարի 13, 1938
Վախճանի վայր	Կոմունարկա, Sosenskoye Settlement, Նովոմոսկովսկի վարչական շրջան, Մոսկվա, ԽՍՀՄ
Թաղված	Կոմմունարկայի կրակահրապարակ
Քաղաքացիություն	Ռուսական կայսրություն, Հայկական ԽՍՀ և ԽՍՀՄ
Ամուսին	Ruth Bonner?

Գևորգ Սարգսի Ալիխանյան (1897^[1], Թիֆլիս, Ռուսական կայսրություն^[1] - փետրվարի 13, 1938(1938-02-13), Կոմունարկա, Sosenskoye Settlement, Նովոմոսկովսկի վարչական շրջան, Մոսկվա, ԽՍՀՄ), հայ պետական գործիչ։

Կենսագրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Սովորել է Թբիլիսիի Ներսիսյան դպրոցում։ 1917-1918 թվականներին աշխատել է կուսակցության Թիֆլիսի կոմիտեում։ 1918 թվականին Կովկասյան երկրամասային կոմիտեն նրան գործուղում է Լոռի։ Հետո նա անցնում է Բաքու և այստեղ աշխատում որպես քաղաքի շրջաններից մեկի կուսկազմակերպիչ։ Բաքվի կոմունայի անկումից հետո նա մնում է քաղաքում՝ որպես պրոֆեսիոնալ-ընդհատակյա աշխատող։ Հետագայում փոխադրվում է Թիֆլիս և այստեղ 1919 թվականին ընտրվում Թիֆլիսի կոմիտեի անդամ ու քարտուղար։ Հենց այդ պաշտոնում էլ ձերբակալվում և բանտ է նետվում։

Բաքվում խորհրդային կարգերի վերահաստատումից հետո 1920 թվականի ապրիլից նորից աշխատում է այնտեղ որպես Բաքվի կոմիտեի ագիտպրոպբաժնի վարիչ, իսկ տարվա վերջից աշխատում է Հայաստանում որպես ՀԿ(բ)Պ Կենտրոնական կոմիտեի առաջին քարտուղար։ Փետրվարյան ապստամբությունից հետո տեղափոխվում են Մոսկվա, որտեղ աշխատում է որպես կուսակցության Բաումանի շրջկոմի ագիտպրոպբաժնի վարիչ։

1923-1925 թվականներին աշխատում է Լենինգրադում՝ որպես Վասիլեօստրովսկի շրջկոմի կազմբաժնի վարիչ։ Լենինգրադի կուսակցական կազմակերպությունից որպես պատգամավոր, նա մասնակցում է կուսակցության XII և XIII համագումարներին։

Լենինգրադում Ալիխանյանը ժողովներում և մամուլում սուր քննադատության է ենթարկում Զինովևին, որի համար վտարվում է մարզից և աշխատանքի ուղարկվում Սիբիր։ Այստեղ նա ընտրվում է Չիտա քաղաքի շրջկոմներից մեկի քարտուղար։

Կենտկոմի որոշումով Ալիխանյանը ետ է կանչվում 1926 թվականին և նորից աշխատանքի է անցնում Լենինգրադում՝ սկզբում որպես Վոլոդարսկու կուսշրջկոմի և ապա որպես Վիբորգյան կուսշրջկոմի կազմբաժնի վարիչ։ 1927 թվականին ընտրվում է կուսակցության XV համագումարի պատգամավոր։ Հենց այդ շրջանում լույս է տեսնում նրա «Ինքնաքննադատության և ներպարտիական դեմոկրատիայի մասին» գրքույկը։ 1929 թվականին Ալիխանյանը սովորում է ՀամԿ(բ)Կ Կենտկոմի մարքսիզմ-լենինիզմի դասընթացներում։ Այդ շրջանում լույս է տեսնում նրա «Պարտիայի սոցիալական կազմի կարգավորման հարցերը» գրքույկը՝ Գևորգ ստորագրությամբ։

Դասընթացներն ավարտելուց հետո 1930 թվականին աշխատում է Բաքվում՝ որպես Բայիլովյան շրջկոմի քարտուղար, որտեղից և ընտրվում է կուսակցության XVI համագումարի պատգամավոր։ Համագումարից հետո նա աշխատանքի է ուղարկվում Տաշքենդ, որտեղ մինչև 1931 թվականի հունիսը աշխատում է որպես ՀամԿ(բ)Կ Միջինասիական բյուրոյի կազմբաժնի վարիչ։ Այնուհետև ետ է կանչվում Մոսկվա և աշխատում Կոմինտերնի գործադիր կոմիտեում՝ որպես կադրերի բաժնի վարիչ։ 1935 թվականին մասնակցում է Կոմինտերնի VII կոնգրեսին։ Այստեղ նա աշխատում է մինչև իր ձերբակալումը՝ 1937 թվականի մայիսը։ Նա ուսումնասիրում է օտար լեզուներ և հոդվածներ է գրում^[2]^[3]։

Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

↑ ^1,0 ^1,1 ^1,2 ^1,3 ^1,4 Հայկական սովետական հանրագիտարան (հայ.) / Վ. Համբարձումյան, Կ. Խուդավերդյան — 1974. — հատոր 1. — էջ 173.
↑ «Советские правители Армении»։ Արխիվացված է օրիգինալից 2012-11-08-ին։ Վերցված է 2015-11-15
↑ Անմոռաց դեմքեր (Ներսիսյան դպրոցի սաներ), Ե., «Հայաստան», 1965, էջ 9-11։

Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից (հ․ 1, էջ 173)։

[_9cc585c1c522920f-1] 1,0 ^1,1 ^1,2 ^1,3 ^1,4 Հայկական սովետական հանրագիտարան (հայ.) / Վ. Համբարձումյան, Կ. Խուդավերդյան — 1974. — հատոր 1. — էջ 173.

[2] «Советские правители Армении»։ Արխիվացված է օրիգինալից 2012-11-08-ին։ Վերցված է 2015-11-15

[3] Անմոռաց դեմքեր (Ներսիսյան դպրոցի սաներ), Ե., «Հայաստան», 1965, էջ 9-11։

[1]

[2]

[3]