Գագիկ Ղազարյան

Վիքիպեդիայում կան հոդվածներ Ղազարյան ազգանունով այլ մարդկանց մասին։

Գագիկ Ղազարյան
Ծնվել է	դեկտեմբերի 10, 1947(1947-12-10) (76 տարեկան)
Ծննդավայր	Երևան, Հայկական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ
Քաղաքացիություն	ԽՍՀՄ
Կրթություն	Փանոս Թերլեմեզյանի անվան գեղարվեստական ուսումնարան (1965) և Սանկտ Պետերբուրգի գեղարվեստի ակադեմիա (1972)
Մասնագիտություն	քանդակագործ և ուսուցիչ
Աշխատավայր	Երևանի պետական գեղարվեստա-թատերական ինստիտուտ
Պարգևներ և մրցանակներ	Հայաստանի մշակույթի նախարարության ոսկե մեդալ
Անդամություն	Հայաստանի նկարիչների միություն

Գագիկ Հովհաննեսի Ղազարյան (դեկտեմբերի 10, 1947(1947-12-10), Երևան, Հայկական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ), հայ քանդակագործ։

Արվեստաբան Վիգեն Ղազարյանի եղբայրն է։

Կենսագրություն

1965 թվականին ավարտել է Երևանի գեղարվեստի ուսումնարանը, 1972 թվականին՝ Լենինգրադի գեղանկարչության, քանդակագործության և ճարտարապետության ինստիտուտը։ 1977 թվականից դասավանդում է Երևանի գեղարվեստի ակադեմիայում, 1998 թվականից՝ պրոֆեսոր, 1990-1994 թվականներին՝ դեկան։ 1992-1998 թվականներին Հայաստանի նկարիչների միության քանդակագործության մասնաճյուղի նախագահ, 1998 թվականից՝ վարչության քարտուղար։

Ստեղծագործություններ

Ստեղծել է դեկորատիվ-մոնումենտալ գործեր։

• «Հիշողություններ Կոնդից», 1982, Հայաստանի նկարիչների միության տարվա լավագույն աշխատանքի մրցանակ (1983)
• «Պատմական Էրեբունի», 1987-1988, «Էրեբունի» հյուրանոց
• «93-ի ցուրտ ձմեռը», 1997
• «Սրբազանը», 2002

Գրաֆիկաներում և քանդակներում դոմինանտ է մարդը՝ որպես գաղափարական ու նյութականի միակ, ամենահիմնավոր ու եսակենտրոն առեղծված։ Գործերից տեղադրված են Մոսկվայում («Կոխ», 1979), Յալթայում («Անմահական խնձոր», 1981), Իջևանում («Իջևանյան հուշապատկերներ», 1986), Երևանում («Արքայադուստրը հավալուսնով», 1994), Արցախում («Արցախի վերածնունդը», 1996), Փոթիում («Հրեշտակներ», 1998)։

Պարգևներ

• ՀՀ մշակույթի նախարարության ոսկե մեդալ, 2017

Արտաքին հղումներ

• Գագիկ Ղազարյան Արխիվացված 2021-06-02 Wayback Machine