Ատլանտյան անտառ, կամ բրազիլական Ատլանտյան անտառ (պորտ.՝ Mata Atlântica do Brasil), գլոբալ էկոմարզ Հարավային Ամերիկայում, որն իրենից ներկայացնում է հարյուր կիլոմետրանոց շերտ, որն ընկած է Հարավ-Արևելյան Բրազիլիայի Ատլանտյան ափերի երկայնքով՝ հյուսիսում գտնվող Ռիու Գրանդի դու-Նորտի նահանգից մինչև Ռիու Գրանդի դու-Սուլը՝ հարավում։ Մայրցամաքի խորքում՝ հարավային մասում, գրավում է Պարագվայի և արգենտինական Միսիոնես նահանգի տարածքը։ Բուսականության հիմնական տեսակներն են լայնատարած խոնավ արևադարձային և մերձարևադարձային անտառները, ներառյալ մանգլները և լեռնային անտառները։ Էկոմարզի տարածքում հանդիպում են նաև սավաննաներ և չոր արևադարձային անտառներ։ Ամազոնյան սելվայից Ատլանտյան անտառը առանձնացված է Սերադոյի չոր էկոմարզով, ինչը նպաստել է բույսերի և կենդանիների յուրօրինակ համայնքների ձևավորմանը[1]։
Չնայած նրան, որ էկոմարզը խիստ տուժել է գյուղատնտեսական կարիքների և ուրբանիզացիայի համար նախատեսված անտառներից (մեկ միլիոն քառակուսի կիլոմետր անտառից մնացել է շուրջ 7%-ը ), ֆլորան և ֆաունան այստեղ շատ հարուստ են, մեկ հեկտարի վրա կարող էր աճել 450 տեսակի ծառ։ Կան շատ էնդեմիկներ, օրինակ՝ տեղական երկկենցաղներից 92% - ը այլևս ոչ մի տեղ չի հանդիպել։ Պրիմատների օրինակ կարող է ծառայել առյուծյալ խաղունկները (Leontopithecus)։ Ծույլ մանյակ տեսակը (Bradypus torquatus) պահպանվել է միայն բրազիլական Ատլանտյան անտառում։ Թռչունները ներկայացնում են սինխրոն տանգրայի (Tangara cyanocephala), կարմիր քրաքս (Crax blumenbachii), սինեբրյուխի թութակի (Triclaria malachitacea), եռապալ յակամարի (Jacamaralcyon tridactyla) և այլ տեսակներ[1]։
