Դմիտրի Աստրախան

Դմիտրի Աստրախան
Ծնվել է	մարտի 17, 1957 (67 տարեկան)
Ծննդավայր	Լենինգրադ, ՌԽՖՍՀ, ԽՍՀՄ
Կրթություն	Սանկտ Պետերբուրգի պետական թատերական արվեստի ակադեմիա
Քաղաքացիություն	ԽՍՀՄ և Ռուսաստան
Մասնագիտացում	դերասան, կինոռեժիսոր, թատերական ռեժիսոր, հաղորդավար, հեռուստահաղորդավար և հեռուստատեսային դերասան
Պարգևներ	և Նիկա
IMDb	ID ID 0040125

Դմիտրի Խանանովիչ Աստրախան (ռուս.՝ Дмитрий Хананович Астрахан, մարտի 17, 1957(1957-03-17)^[1], Լենինգրադ, ՌԽՖՍՀ, ԽՍՀՄ), խորհրդային և ռուսական թատրոնի և կինոյի ռեժիսոր, պրոդյուսեր, հեռուստահաղորդավար, կինոդերասան, ՌԴ արվեստի վաստակավոր գործիչ (2009)^[2]։ Բելառուսի Հանրապետության հատուկ մրցանակի դափնեկիր (2014)^[3], Ռուսաստանի հրեական կոնգրեսի հանրային խորհրդի անդամ։

Կենսագրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Դմիտրի Աստրախանը ծնվել է 1957 թվականի մարտի 17-ին լենինգրադցի պատմաբաններ Խանան Մարկովիչ Աստրախանի և Սուսաննա Մարկովնա Մանևիչի (ծագումով Բելառուսից) ընտանիքում^[4]։ Եղել է ընտանիքի ամենափոքր՝ հինգերորդ երեխան։ Դպրոցում սիրել է ընթերցանությունը, մաթեմատիկան և սպորտը։ Ութերորդ դասարանն ավարտելուց հետո ընդունվել է Վասիլևսկի կղզու թիվ 30 ֆիզիկամաթեմատիկական դպրոց և միաժամանակ շարունակել զբաղվել դասական ըմբշամարտով։ Դպրոցն ավարտելուց հետո ընդունվել Է Լենինգրադի Ուլյանովի (Լենինի) անվան էլեկտրատեխնիկական ինստիտուտ։ Մի քանի տարվա ընթացքում Դմիտրին փոխել է մի քանի ինստիտուտներ, մինչև ընդունվել է Լենինգրադի թատրոնի, երաժշտության և կինեմատոգրաֆիայի պետական ինստիտուտ (Ա. Մուզիլի դասարան, ավարտել է 1982 թվականին)։ Որպես դիպլոմային աշխատանք Աստրախանը պետք է ներկայացում բեմադրեր Պուշկինի թատրոնում, սակայն, հենց Աստրախանի պնդմամբ, այն բանից հետո, երբ թատրոնի գեղարվեստական ղեկավարն իմացել է, որ Աստրախանը հրեա է, ներկայացումը բեմադրել թույլ չեն տվել^[5]։

1981-1987 թվականներին եղել է Սվերդլովսկի պատանի հանդիսատեսի թատրոնի ռեժիսոր։ Այնուհետև ծառայել է ԽՍՀՄ զինված ուժերում (ծովային ավիացիա)։ Բեմադրել է ներկայացումներ Ռուսաստանի տարբեր թատրոններում և արտերկրում, վերապատրաստվել է Լենինգրադում Գեորգի Տովստոնոգովի մոտ։

1991-1995 թվականներին ղեկավարել է Սանկտ Պետերբուրգի Ն. Պ. Ակիմովի անվան կոմեդիայի թատրոնը։

1993 թվականից ղեկավարել է Սանկտ Պետերբուրգի թատերական արվեստի պետական ակադեմիայի դերասանական արվեստանոց։ Նրա աշակերտների թվում են եղել Աննա Բանշչիկովան, Ալեքսեյ Շևչենկովը, Դենիս Կիրիլովը, Գենադի Սվիրը, Մարկ Գորոնոկը, Իվան Պարշինը, Անդրեյ Ֆեդորցովը և այլք։

Ակտիվ աշխատանք է ծավալել թատրոնում և կինոյում, մասնագիտացել հոգեբանական դրամայի բնագավառում։ Դասավանդում է «Օստանկինո» հեռուստատեսության բարձրագույն դպրոցում և TheOneFilm կինոդպրոցում^[6]։

Դմիտրի Աստրախանը պահանջված դերասան է դարձել «Վիսոցկի։ Շնորհակալություն, որ ողջ եմ» ֆիլմում ադմինիստրատոր Լեոնիդ Ֆրիդմանի դերից հետո։

2022 թվականի հունիսի 30-ին նշանակվել է Մոսկվայի «Ժամանակակից պիեսի դպրոց» թատրոնի գեղարվեստական ղեկավար^[7] Իոսիֆ Ռայխելհաուսի փոխարեն։

Անձնական կյանք[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Առաջին կինը՝ Օլգա Բելյաևա (1964-2000), դերասանուհի։ 2000 թվականին Բելյաևան մահացել է բնակարանում հրդեհի ժամանակ,
- Որդին՝ Պավել,
Երկրորդ կինը՝ Ելենա Վալերևնա Աստրախան, Մարիինյան թատրոնի բալետի պարուհի,
Երեխաներ՝ Մարիա, Նատալյա, Աննա, Վիկտոր և Ելիզավետա^[8].

Արվեստ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Թատրոն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

1981 թվականից ի վեր բեմադրել է 40-ից ավելի ներկայացում տարբեր թատրոններում^[9].

Մոսկվայի Ա. Ս. Պուշկինի անվան դրամատիկական թատրոն
- «Լեդի մեկ օրով» (ռուս.՝ «Леди на день»)
- «Ճանապարհորդները գիշերը» (ռուս.՝ «Путники в ночи»)^[10]
Սվերդլովսկի պատանի հանդիսատեսի թատրոն
- «Բադի որս» (ռուս.՝ «Утиная охота»), Ալեքսանդր Վամպիլով
- «Եկամտաբեր պաշտոն» (ռուս.՝ «Доходное место»), Ալեքսանդր Օստրովսկի
- «Տհասը» (ռուս.՝ «Недоросль»), Դենիս Ֆոնվիզին
- «Կարմիր գլխարկը» (ռուս.՝ «Красная шапочка»), Եվգենի Շվարց
- «Ո՞վ, եթե ոչ դու...» (ռուս.՝ «Кто, если не ты?..»), Վ. Սուգլոբով
Գ․ Տովստոնոգովի անվան դրամատիկական մեծ թատրոն
- «Բալզամինովի ամուսնությունը» (ռուս.՝ «Женитьба Бальзаминова»), Ալեքսանդր Օստրովսկի
Վ․ Կոմիսարժևսկայայի անվան ակադեմիական դրամատիկական թատրոն
- «Այս ազատ թիթեռները» (ռուս.՝ «Эти свободные бабочки»)
Ալեքսանդր Աբդուլովի անտրեպրիզա
- «Ամեն ինչ անցնում է» (ռուս.՝ «Всё проходит»)
- «Ընտանեկան հովվերգություն» (ռուս.՝ «Семейная идиллия»)
Անհայտ
- «Չորսը Պետերբուրգում» (ռուս.՝ «Четверо в Петербурге»)
Ռիգայի Միխայիլ Չեխովի անվան ռուսական թատրոն
- «Լեդի մեկ օրով» (ռուս.՝ «Леди на день») – 2006
- «Տոմս մեկ ուղղությամբ» (ռուս.՝ «Билет в один конец») – 2009
Խաբարովսկի դրամայի երկրամասային թատրոն
- «Լեդի մեկ օրով» – 2015
- «Ընտանեկան հովվերգություն» – 2015
Չելյաբինսկի Նաում Օռլովի անվան դրամայի թատրոն
- «Լեդի մեկ օրով» – 2017
Ռուսական բանակի թատրոն
- «Լեդի մեկ օրով» – 2020

Ռեժիսորը բազմիցս բեմադրել է իռլանդացի դրամատուրգ Ջոն Սինգի «Անվեհեր կտրիճը՝ Արևմուտքի պարծանքը» (ռուս.՝ «Удалой молодец — гордость Запада») պիեսը տարբեր թատրոններում^[11].

1989 – Ռուսաստանի բեմական արվեստների պետական ինստիտուտ
1990 – Օմսկի պատանի հանդիսատեսի թատրոն
1991 – Տովստոնոգովի անվան մեծ դրամատիկական թատրոն
2004 – Եկատերինբուրգի դրամայի պետական ակադեմիական թատրոն
Մոսկվայի Լենկոմ պետական թատրոն
- «Եկամտաբեր պաշտոն» – 2021^[12]

Ֆիլմագրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Տարի	Ֆիլմ	Բնօրինակ անվանում
Տարի	Ֆիլմ	Բնօրինակ անվանում	Ռեժիսոր	Պրոդյուսեր	Դերասան	Դեր
1991		Изыди!	Y		Y
1993	Դու իմ միակն ես	Ты у меня одна	Y		Y	մրցավար բռնցքամարտի ռինգում
1995	Ամեն ինչ լավ կլինի	Всё будет хорошо	Y		Y	մաթեմատիկայի պրոֆեսոր ինստիտուտում
1995	Չորրորդ մոլորակը	Четвёртая планета	Y	Y	Y	երաժիշտ ռեստորանում
1996	Դժոխքից դժոխք	Из ада в ад	Y		Y	«Ջոյնթի» աշխատակից Նյու Յորքում
1998	Սպասասրահ	Зал ожидания	Y
1998	Պայմանագիր մահվան հետ	Контракт со смертью	Y
1998	Խաչմերուկ	Перекресток	Y
2000	Ալքիմիկոսները	Алхимики	Y		Y	շերիֆ
2000	Լեդի Ղազախստան	Леди Казахстан	Y
2001	Դեղին թզուկը	Жёлтый карлик	Y
2001	Փախուստ Գուլագից	Побег из Гулага	Y
2001	Նվիրիր ինձ լուսնի լույս	Подари мне лунный свет	Y
2001	Ճանապարհորդները գիշերը	Путники в ночи	Y
2002	Սատանան, որ իրեն կոչում էր աստված	Дьявол, называющий себя богом	Y
2002	Լեդի մեկ օրով	Леди на день	Y		Y	օդաչու
2003	Տարտարենը Տարասկոնից	Тартарен из Тараскона	Y
2003	Չորրորդ ցանկությունը	Четвёртое желание			Y	ռեժիսոր
2004	Մութ գիշեր	Тёмная ночь	Y	Y
2004	Երազանքների ֆաբրիկա	Фабрика грез	Y	Y
2005	Կիրակին կանաց բաղնիքում	Воскресенье в женской бане	Y	Y
2005	Կարապների դրախտ	Лебединый рай		Y
2007	Ամեն ինչ ազնվորեն է	Всё по-честному	Y	Y
2007	Դեպքը եղել է Գավրիլովկայում	Дело было в Гавриловке		Y
2008	Աշխարհում ապրում են բարի ու լավ մարդիկ	На свете живут добрые и хорошие люди	Y	Y
2009	Ոսկի երկիր	Золотая страна	Y
2009	Դրախտային անկյուն	Райский уголок		Y
2010	Գիշերային պանդոկի լույսը	Ночной таверны огонёк	Y	Y
2011	Վիսոցկի։ Շնորհակալություն, որ ողջ եմ	Высоцкий. Спасибо, что живой			Y	Լեոնիդ Ֆրիդման, Ուզբեկական ԽՍՀ-ում Վիսոցկու համերգի կազմակերպիչը
2012	Ամուսնալուծություն	Развод			Y	Իգոր Իվանովիչ Միխեև, հայտնի ամսագրի գլխավոր խմբագիր
2012	Աստված իր պլաններն ունի	У Бога свои планы			Y	Օլեգ Ռոմանովիչ Նազարով, արհեստական բեղմնավորման հիվանդանոցի սեփականատոր, բժիշկ, մանկաբարձ-գինեկոլոգ
2013		Деточки	Y	Y
2013	Ավագ քույրը	Старшая сестра		Y
2013	Անտեսանելիները	Невидимки			Y
2013	Մի անգամ	Однажды			Y
2013	Ճակատագրական ժառանգություն	Роковое наследство			Y
2013	Սոտուդիա 17	Студия 17			Y
2014	Ֆորտ Ռոս։ Արկածներ որոնելով	Форт Росс: В поисках приключений			Y
2014	Շագալ - Մալևիչ	Шагал — Малевич			Y	ռեբեր Այզիկ, ռաբբի
2014	Անքնություն	Бессонница			Y
2014	Մոսկվայում միշտ արև է	В Москве всегда солнечно			Y
2014	Հավատաքննիչը	Инквизитор			Y	Իսաակ Ռոյզման, մասնավոր խուզարկուական գործալակության սեփականատեր Սանկտ Պետերբուրգում
2014	Երկնաքար	Метеорит			Y
2015	Կանաչ կառքը	Зелёная карета			Y
2015	Գեղեցիկ դարաշրջանի ավարտը	Конец прекрасной эпохи			Y
2015	Սարդ	Паук			Y	Ռոդնիկով («ՄԱեստրո»)
2015	Թարգմանիչը	Переводчик			Y
2016	Սեր առանց կանոնների	Любовь без правил	Y	Y
2016	Ավտոդպրոց	Автошкола			Y
2016	Հավերժական արձակուրդ	Вечный отпуск			Y
2017	Խեղջ աղջիկ	Бедная девочка			Y
2017	Քաղաքացիական ամուսնություն	Гражданский брак			Y
2017	Ձկնկիթ	Икра			Y
2017	Գլխատել չի կարելի ներել	Казнить нельзя помиловать			Y
2017	Էլեոն հյուրանոց	Отель Элеон			Y
2017		Серебряный бор			Y
2018	Տնային կալանք	Домашний арест			Y
2018	Ինչի մասին են խոսում տղամարդիկ։ Շարունակություն	О чём говорят мужчины. Продолжение			Y
2018	Կորուսյալ կղզի	Потерянный остров			Y
2018	Հավանականության տեսություն	Теория вероятности			Y	Դմիտրի Խանանովիչ, մաթեմատիկայի պրոֆեսոր
2018	Խաղ	Игра	Y	Y
2019	Հարսնացուների քաղաքը	Город невест		Y
2019	Միլիարդ	Миллиард			Y
2019	Վրեժ բանաձևը	Формула мести			Y	Ռուդնիկով («Մաեստրո»)
2019	Սիրավեպ անցյալի հետ	Роман с прошлым		Y
2020	Անդրեևյան դրոշ	Андреевский флаг			Y
2020	Սեր առանց չափի	Любовь без размера			Y	պլաստիկ վիրաբույժ
2020	Հին կադրեր	Старые кадры			Y	Բորիս Լեյն
2020		Комета Галлея			Y
2021	Կյանքը կյանքից հետո	Жизнь после жизни	Y
2021	Դիվերսանտի ճակատագիրը	Судьба диверсанта	Y
2021		Каспий 24			Y
2021	Գաղտնի դրդապատճառներ	Скрытые мотивы			Y
2021	Երգչախումբ	Хор			Y
2021	Սքանչելագործ	Чудотворная			Y
2022	Սիրիական սոնատ	Сирийская соната			Y	Հենրիխ Մանևիչ

Հեռուստատեսություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

2011-2014 թվականներ – ՕՆՏ ալիքի «Я пою» հեռուստանախագծի վարող (Բելառուս)
2016 թվական – «Դերասանական վարպետության դպրոցի» ղեկավար Дом-2 հաղորդումում

Այլ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

2017 թվականին դարձել Է Մոսկվայի 3-րդ հրեական կինոփառատոնի ժյուրիի անդամ^[13]։

Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

↑ ^1,0 ^1,1 Internet Movie Database — 1990.
↑ Награждён указом президента РФ Д. А. Медведева 6 февраля 2009 г. Արխիվացված 2013-05-10 Wayback Machine
↑ «Аб прысуджэнні спецыяльнай прэміі Прэзідэнта Рэспублікі Беларусь дзеячам культуры і мастацтва 2013 года». Արխիվացված օրիգինալից 2022 թ․ սեպտեմբերի 8-ին. Վերցված է 2022 թ․ սեպտեմբերի 8-ին.
↑ «Степуро С. Дмитрий Астрахан: Самое привлекательное в сегодняшнем Голливуде — зарплата // TUT.BY. 2009.09.12». Արխիվացված է օրիգինալից 2009 թ․ սեպտեմբերի 15-ին. Վերցված է 2009 թ․ սեպտեմբերի 14-ին.
↑ «Дмитрий Астрахан: Легко — о серьёзном». www.lechaim.ru. Արխիվացված օրիգինալից 2018 թ․ հունիսի 24-ին. Վերցված է 2016 թ․ օգոստոսի 23-ին.
↑ «Высшая школа телевидения «Останкино». Преподаватели». Արխիվացված օրիգինալից 2021 թ․ ապրիլի 18-ին. Վերցված է 2021 թ․ մարտի 24-ին.
↑ «Худруком «Школы современной пьесы» назначен Дмитрий Астрахан». govoritmoskva.ru. Արխիվացված օրիգինալից 2022 թ․ օգոստոսի 26-ին. Վերցված է 2022 թ․ հունիսի 30-ին.
↑ «Дмитрий Астрахан: «Сын Паша не погиб чудом»». 7 дней. ru. Արխիվացված օրիգինալից 2014 թ․ հուլիսի 23-ին. Վերցված է 2013 թ․ նոյեմբերի 24-ին.
↑ «Свердловский Академический Театр Драмы — Астрахан Дмитрий Хананович». Արխիվացված օրիգինալից 2017 թ․ հոկտեմբերի 27-ին. Վերցված է 2011 թ․ դեկտեմբերի 20-ին.
↑ ««Путники в ночи» в Театре имени Пушкина». Արխիվացված օրիգինալից 2020 թ․ փետրվարի 26-ին. Վերցված է 2013 թ․ ապրիլի 5-ին.
↑ Шитенбург Л. февраль 1991 Главным режиссёром Театра Комедии им. Акимова становится Дмитрий Астрахан Արխիվացված 2007-05-16 Wayback Machine // Новейшая история отечественного кино: 1986—2000. — СПб.: Сеанс, 2004 Т. V: Кино и контекст.
↑ «В "Ленкоме Марка Захарова" покажут новую версию пьесы Островского "Доходное место"». ТАСС. Արխիվացված օրիգինալից 2021 թ․ հունիսի 22-ին. Վերցված է 2021 թ․ հունիսի 22-ին.
↑ «Жюри 3- го Московского Еврейского Кинофестиваля возглавит Павел Лунгин. МК Израиль». Արխիվացված օրիգինալից 2020 թ․ սեպտեմբերի 17-ին. Վերցված է 2018 թ․ փետրվարի 27-ին.

Արտաքին հղումներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Դմիտրի Աստրախան» հոդվածին։

[_63c1af4eb50d2dcd-1] 1,0 ^1,1 Internet Movie Database — 1990.

[2] Награждён указом президента РФ Д. А. Медведева 6 февраля 2009 г. Արխիվացված 2013-05-10 Wayback Machine

[3] «Аб прысуджэнні спецыяльнай прэміі Прэзідэнта Рэспублікі Беларусь дзеячам культуры і мастацтва 2013 года». Արխիվացված օրիգինալից 2022 թ․ սեպտեմբերի 8-ին. Վերցված է 2022 թ․ սեպտեմբերի 8-ին.

[4] «Степуро С. Дмитрий Астрахан: Самое привлекательное в сегодняшнем Голливуде — зарплата // TUT.BY. 2009.09.12». Արխիվացված է օրիգինալից 2009 թ․ սեպտեմբերի 15-ին. Վերցված է 2009 թ․ սեպտեմբերի 14-ին.

[5] «Дмитрий Астрахан: Легко — о серьёзном». www.lechaim.ru. Արխիվացված օրիգինալից 2018 թ․ հունիսի 24-ին. Վերցված է 2016 թ․ օգոստոսի 23-ին.

[6] «Высшая школа телевидения «Останкино». Преподаватели». Արխիվացված օրիգինալից 2021 թ․ ապրիլի 18-ին. Վերցված է 2021 թ․ մարտի 24-ին.

[7] «Худруком «Школы современной пьесы» назначен Дмитрий Астрахан». govoritmoskva.ru. Արխիվացված օրիգինալից 2022 թ․ օգոստոսի 26-ին. Վերցված է 2022 թ․ հունիսի 30-ին.

[8] «Дмитрий Астрахан: «Сын Паша не погиб чудом»». 7 дней. ru. Արխիվացված օրիգինալից 2014 թ․ հուլիսի 23-ին. Վերցված է 2013 թ․ նոյեմբերի 24-ին.

[9] «Свердловский Академический Театр Драмы — Астрахан Дмитрий Хананович». Արխիվացված օրիգինալից 2017 թ․ հոկտեմբերի 27-ին. Վերցված է 2011 թ․ դեկտեմբերի 20-ին.

[10] ««Путники в ночи» в Театре имени Пушкина». Արխիվացված օրիգինալից 2020 թ․ փետրվարի 26-ին. Վերցված է 2013 թ․ ապրիլի 5-ին.

[11] Шитенбург Л. февраль 1991 Главным режиссёром Театра Комедии им. Акимова становится Дмитрий Астрахан Արխիվացված 2007-05-16 Wayback Machine // Новейшая история отечественного кино: 1986—2000. — СПб.: Сеанс, 2004 Т. V: Кино и контекст.

[12] «В "Ленкоме Марка Захарова" покажут новую версию пьесы Островского "Доходное место"». ТАСС. Արխիվացված օրիգինալից 2021 թ․ հունիսի 22-ին. Վերցված է 2021 թ․ հունիսի 22-ին.

[13] «Жюри 3- го Московского Еврейского Кинофестиваля возглавит Павел Лунгин. МК Израиль». Արխիվացված օրիգինալից 2020 թ․ սեպտեմբերի 17-ին. Վերցված է 2018 թ․ փետրվարի 27-ին.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]