Բլոնե (լեհ.՝ Błonie, իդիշ՝ בלוינא - Bloyna, իվրիտ՝ בלוניה - Blonye[2]), քաղաքԼեհաստանում, Մազովեցյան վոևոդության Արևմտավարշավյան պովյատում։ Տարածվում է Ռոկիտնիցա գետի ափին, Լեհաստանի մայրաքաղաք Վարշավայից 18 կիլոմետր դեպի արևմուտք։ Ունի գյուղաքաղաքային գմինայի կարգավիճակ։ Զբաղեցնում է 9,12 քառակուսի կիլոմետր տարածք։ 2004 թվականի տվյալներով բնակիչների թվաքանակը եղել է 12.191[3]:
Լեհաստանի վիճակագրական գլխավոր ծառայության տվյալների համաձայն[4]՝ 2017 թվականի դեկտեմբերի 31-ին բնկչության թվաքանակը եղել է 12 354, դրանից ուղիղ մեկ տարի առաջ՝ 12 371, 2014 թվականին՝ 12 479[5]:
Բլոնեի ներկայիս տարածքում ու նրա շրջակայքում մարդիկ բնակություն են հաստատել դեռևս մեր թվականությունից առաջ։ Մ. թ. ա. 1-ին դարից մինչև մեր թվականության IV դարը այստեղ եղել է ծաղկող ու բարգավաճող մետաղաձուլական կենտրոն, որն իր տեսակի մեջ մեծությամբ երկրորդն էր Եվրոպայում[6]։ Տարածքում հայտնաբերվել են նաև 8-րդ դարի բնակավայրի հետքեր[7]։
Պատմական փաստաթղթերում Բլոնեն առաջին անգամ հիշատակվել է 11-րդ դարում։ 12-րդ դարում արդեն եղել է բավականին մեծ բնակավայր; 1257 թվականին Կոնրադ Երկրորդ Մազովիացի իշխանն այստեղ լեհական գոթիկայի ոճով կառուցել է եկեղեցի,որը պահպանվել է մինչև օրս, թեև բազմիցս վերակառուցվել է[8]։ Բնակավայրին քաղաքի կարգավիճակ շնորհել է իշխան Վլադիսլավ Կրակովցին, 1338 թվականիմայիսի 2-ին[3]։
1380 թվականին Բլոնեն ձեռք է բերել քաղաքային տարածք[9], դարձել Լեհական թագավորության քաղաքներից մեկը[10], 16-րդ դարի երկրորդ կեսից ներառվել Մազովեցյան վոևոդության Վարշավայի շրջանի մեջ[11][12]։ Ռուսական տիրապետության շրջանում, մինչև 1917 թվականը, եղել է Ռուսական կայսրության լեհական թագավորության Վարշավայի նահանգի Կուտնոյի գավառի կազմում։ 1892 թվականին այստեղ է ծնվել լեհ հայտնի գեներալՎլադիսլավ Անդերսը, որը եղել է Երկրորդ համաշխարհային պատերազմի տարիներին Եվրոպայում մարտնչած լեհական երկու բանակներից մեկի հրամանատարը։
Երկրորդ աշխարհամարտի հենց սկզբին, երբ նացիստական Գերմանիան ներխուժեց Լեհաստան, Leibstandarte SS Adolf Hitler-ի մի ջոկատ 1939 թվականիսեպտեմբերի 18-ին Բլոնեի արվարձաններում կոտորեց 50 քաղաքացիների (գլխավորապես հրեաների) (pl): Ֆաշիստական Գերմանիայի իշխանությունները 1940 թվականիդեկտեմբերին Բլոնեում հիմնեցին հրեական գետտո[13]՝ նպատակադրվելով այնտեղ բանտարկել քաղաքի հրեա բնակչությանը և ենթակել ահաբեկման ու շահագործման[14]։ Այդ գետտոն լուծարվեց 1941 թվականիփետրվարին, երբ այնտեղ դեռևս մնացած 2.100 հրեաներին հոլոքոստյան գնացքներով տեղափոխեցին Վարշավայի գետտո, որ ամենամեծն էր նացիստների գրաված Եվրոպայում (400,000 մարդ՝ ընդամենը 1,3 քառակուսի կիլոմետրի վրա կամ՝ 7,2 մարդ յուրաքանչյուր ոչ մեծ սենյակում)[15]։ Երբ Լեհաստանն ազատագրվեց ֆաշիստական լծից, այլևս ոչ մի հրեական գետտո չէր մնացել[16][17][18]։
↑Mazowsze w drugiej połowie XVI wieku ; Cz.1, Mapa, plany, Warszawa 1973, k. 4.
↑Tabella miast, wsi, osad Królestwa Polskiego, z wyrażeniem ich położenia i ludności, alfabetycznie ułożona w Biórze Kommissyi Rządowéy Spraw Wewnętrznych i Policyi. T. 1 : A-Ł, Warszawa 1827, s. 26.
↑Richard C. Lukas, Out of the Inferno: Poles Remember the Holocaust, University Press of Kentucky 1989 - 201 pages. Page 13; also in Richard C. Lukas, The Forgotten Holocaust: The Poles Under German Occupation, 1939-1944, University Press of Kentucky, 1986, Google Print, p.13.
↑Gunnar S. Paulsson, "The Rescue of Jews by Non-Jews in Nazi-Occupied Poland," Journal of Holocaust Education, Vol.7, Nos.1&2, 1998, pp.19-44. Published by Frank Cass, London.
Լեհաստան
Քաղաքի կենտրոնը թռչնաթռիչքի բարձրությունից
Շատրվան՝ շուկայի հրապարակում
Քաղաքապետարանի՝ կլասիցիստական ոճով կառուցված շենքը (ճարտարապետ՝ Հենրիկ Մարկոնի)
Բայկա զբոսայգու մի անկյունը
Մշակույթի կենտրոնը գիշերով
Հին կաթոլիկ եկեղեցին
Սբ. Երրորդության կոստյոլը
