Jump to content

Սուրբ Եկատերինայի առեղծվածային նշանադրությունը (Վերոնեզե)

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Սուրբ Եկատերինայի առեղծվածային նշանադրությունը
տեսակգեղանկար
նկարիչՊաոլո Վերոնեզե
տարի1575
բարձրություն337 սանտիմետր
լայնություն241 սանտիմետր
ուղղությունմաներիզմ
ժանրհոգևոր արվեստ
նյություղաներկ և կտավ
գտնվում էԱկադեմիայի պատկերասրահ
հավաքածուԱկադեմիայի պատկերասրահ
հիմնական թեմաmystic marriage of Saint Catherine of Alexandria?
https://www.gallerieaccademia.it/en/mystic-marriage-saint-catherine, https://www.gallerieaccademia.it/matrimonio-mistico-di-santa-caterina կայք
Ծանոթագրություններ
 The Mystic Marriage of St. Catherine by Paolo Veronese (Venice) Վիքիպահեստում

«Սուրբ Եկատերինայի առեղծվածային նշանադրությունը» (իտալ.՝ Matrimonio mistico di santa Caterina d'Alessandria), Վենետիկի դպրոցի ներկայացուցիչ, իտալացի գեղանկարիչ Պաոլո Վերոնեզեի (1528-1588) նկարը։ Ստեղծվել է շուրջ 1575 թվականին։ Պահվում է Վենետիկի հավաքածուի ակադեմիայի պատկերասրահում։

Կտավը վրձնել է Վենետիկի Սուրբ Եկատերինա եկեղեցու գլխավոր խորանի համար։ 1918 թվականին Վենետիկի հավաքածուի ակադեմիայի պատկերասրահում։ Եղել է նկարչի գործերի շարքում, որոնք ամենից շատ հիացրել են ժամանակակիցներին՝ քանդակագործ Յակոպո Սանսովինոյից սկսած, լայն ճանաչում են ձեռք բերել 1582 թվականին՝ Ագոստինո Կարաչիի փորագյուրեի շնորհիվ։ Այս մասին են վկայում նաև Մարկո Բոսկինիի բանաստեղծությունները՝ «Վենետիկի գեղանկարչության հարուստ գանձերը» գրքի հեղինակի գովաբանական պոեմից, որը տպագրվել է 1660 թվականին։

1980-ական թվականներին կատարված վերականգնողական աշխատանքների ժամանակ բացվել է հիանալի քրոմատիզմ, որն այնքան էին գովում տարբեր աղբյուրներում, բայց ոսկեզօծ շերտով թաքնվել էր XIX դարի վերջին նախորդ վերականգնման ժամանակ։

Նկարագրություն

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Դետալ

Վերոնեզեի կտավը առավել ամբողջական ստեղծագործություններից մեկն է, որտեղ ներդաշնակորեն համադրվում են նրա ոճին բնորոշ բոլոր տարրերը։ Կտավի վրա պատկերված է Սուրբ Եկատերինայի առեղծվածային նշանադրության սյուժեն։ Նկարիչը Սուրբ դրվագը վերածեց XVI դար դար փարթամ տոնակատարության, որտեղ Սուրբ Եկատերինան՝ նշանավոր շքախմբի և թանգարանային հրեշտակների խմբի ուղեկցությամբ ընդունում է արիստոկրատուհու կերպարը, այն պատկերված է ոչ այնքան կրոնական միջավայրում, որքան տիպիկ վենետիկյան անթուրաժում։ Նկարչի գույնի հարստության հակումը՝ վառ լուսային շողերով, հանգեցնում է հանդիսավոր ճոխության, որը բավական հեռու է կրոնական գեղանկարչության զսպվածությունից, որը կոչված է խոնարհ զգացմունքներ առաջացնելու, ինչպես պահանջում էին Հակառեֆորմացիայի պահանջը։

Իր կառուցվածքով Պեզարոյի (1519-1526) ամենահաջողակ խորանի փոփոխություններից մեկն է՝ Տիցիան Սանտա-Մարիա-Գլորիոզա-դեի-Ֆրարի եկեղեցին, որը գտնվում է Վենետիկում. նույն անկյունագծային, ասիմետրիկ կոմպոզիցիան շնորհիվ աստիճանների տանող գահին՝ Տիրամայրը պատկերված է ձախ կողմում։ Կորնթոսի մի քանի սյուներ, ինչպես հավատքի սյուները, աջակցում են տաճարի գավիթների գահին։ Վերոնեզեի կոլորիտի պայծառությունն ու հագեցվածությունն այստեղ հասնում է իր գագաթնակետին, հարուստ կարմիր, կապույտ, դեղին և ոսկե գույները կարծես ներսից փայլում են։

Գրականություն

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
  • «Галерея Академии. Венеция». Под ред. Лучии Импеллузо. = Gallerie Dell'accademia: Venezia. — /Пер. с ит. — М.: БММ, 2006. — 160 с. — (Великие музеи мира). — 3000 экз. — ISBN 5-88353-246-2
  • Н. Неташвілі, Л. Чечик. ТОМ 14. // «Галерея Академії. Венеція». — К.: ПрАТ «Комсомольська правда - Україна», 2012. — P. 10. — 96 p. — («Великі музеї світу»). — 7000 экз. — ISBN 978-966-2492-95-8