Եղևնի սիբիրական
Եղևնի սիբիրական | |
Եղևնի սիբիրական | |
Դասակարգում | |
Թագավորություն | Բույսեր (Plantae) |
Տիպ/Բաժին | Մերկասերմեր (Pinophyta) |
Դաս | Pinopsida |
Կարգ | Ասեղնատերևավորներ (Pinales) |
Ընտանիք | Սոճազգիներ (Pinaceae) |
Ենթաընտանիք | Piceoideae |
Ցեղ | Եղևնի (Picea) |
Տեսակ | Եղևնի սիբիրական (P. obovata) |
Միջազգային անվանում | |
Picea obovata | |
Կարգավիճակ | |
Հատուկ պահպանության կարգավիճակ՝ Քիչ մտահոգող տեսակ |
Եղևնի սիբիրական (լատին․՝ Picea obovata Ldb), սոճազգիների ընտանիքի, եղևնի ցեղի բույս։
Նկարագրություն
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]Մշտադալար ծառեր են՝ մինչև 30 մ բարձրությամբ։ Սաղարթով նման է սովորական եղևնուն։ Վերջինից տարբերվում է ավելի փոքր, ձվաձև-գլանաձև կոներով, 4-8 սմ երկարությամբ, լայն, ամբողջաեզր-կլորավուն թեփուկներով։ Փշատերևների երկարությունը կազմում է 7-20 մմ, մուգ կանաչ են, քառակող, ծակող։ Հայրենիքը Սիբիրն է, որտեղ աճում է ընդարձակ տարածության վրա, սոճու, կեչու, կաղամախու, եղևնի հետ և այլն։
Տարածվածություն
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]Հայաստանում հանդիպում է միայն «Սոճուտում», որտեղ 16 տարեկան հասակում ունեցել է 2,7-4,1 մ բարձրություն, 5,5-6,0 սմ բնի տրամագծով։ Ընթացիկ աճը կազմում է 25-63 սմ, տարեկան միջին աճը 17-26 սմ։ Տեսքը բավականին լավ է, իրեն ավելի լավ է զգում, քան սովորական եղևնին։ Չի արևահարվում, վնասատուներով և հիվանդություններով չի վարակվում։
Կիրառություն
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]Խորհուրդ է տրվում լայնորեն օգտագործել հյուսիսային Հայաստանի անտառապատ շրջանների կանաչապատման պրակտիկայում։ Կարելի է փորձարկել նաև հարավային Հայաստանի բարձրլեռնային, անտառապատ շրջաններում։ Էկոլոգիական խումբը XII ա, մշակության համար հեռանկարային շրջանները 1-17, 19-21, 29-30[1]։
Ծանոթագրություններ
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]- ↑ Հարությունյան Լ․ Վ․, Հարությունյան Ս․ Լ․, Հայաստանի դենդրոֆլորան, հ. 1, Երևան, «Լույս հրատարակչություն», 1985, էջ 40։
Վիքիցեղերն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Եղևնի սիբիրական» հոդվածին։ |
Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Եղևնի սիբիրական» հոդվածին։ |
|