Գեորգի Զլատարսկի
Գեորգի Զլատարսկի բուլղար․՝ Георги Златарски | |
|---|---|
 | |
| Ծնվել է | հունվարի 25 (փետրվարի 6), 1854 Վելիկո Տիռնովո, Օսմանյան կայսրություն |
| Մահացել է | օգոստոսի 9 (22), 1909 (55 տարեկան) Վելիկո Տիռնովո, Բուլղարիայի թագավորություն |
| Գերեզման | Սոֆիայի կենտրոնական գերեզմանատուն |
| Քաղաքացիություն |  Բուլղարիա |
| Մասնագիտություն | երկրաբան և համալսարանի դասախոս |
| Հաստատություն(ներ) | Սոֆիայի համալսարան |
| Գործունեության ոլորտ | երկրաբանություն[1] |
| Պաշտոն(ներ) | Սոֆիայի համալսարանի ռեկտոր, Սոֆիայի համալսարանի ռեկտոր և Սոֆիայի համալսարանի ռեկտոր |
| Անդամակցություն | Բուլղարիայի գիտությունների ակադեմիա, Սերբիայի գիտության և արվեստի ակադեմիա և Սերբական գիտությունների և արվեստների ակադեմիա |
| Ալմա մատեր | Զագրեբի համալսարան |
| Գիտական աստիճան | պրոֆեսոր և Բուլղարիայի գիտությունների ակադեմիայի ակադեմիկոս |
| Տիրապետում է լեզուներին | բուլղարերեն[1], գերմաներեն և անգլերեն |
| Եղել է գիտական ղեկավար | Պետր Բակալով |
| Հայր | Q12288398? |
 Georgi Zlatarski Վիքիպահեստում | |
Գեորգի Նիկոլով Զլատարսկի (բուլղար․՝ Георги Николов Златарски, 25 հունվարի, 1854, Տիռնովո - 9 օգոստոսի, 1909, Տիռնովո) բուլղարացի երկրաբան, առաջին գիտնականը, որ երկրաբանությամբ է զբաղվել Բուլղարիայում, Բուլղարիայի գրական միության (ներկայում՝ Բուլղարիայի գիտությունների ակադեմիա) և արտասահմանյան գիտությունների ակադեմիաների անդամ[2][3][4]։
Կենսագրություն
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]Գեորգի Զլատարսկին ծնվել է 1854 թվականի հունվարի 25-ին Տիռնովո քաղաքում (ներկայում՝ Վելիկո Տիռնովո, Բուլղարիա)՝ Նիկոլա Զլատարսկու ընտանիքում, ով եղել է լուսավորական ու եկեղեցական ազգային շարժման գործիչ։ Գեորգի Զլատարսկին ուներ երեք եղբայր՝ Ալեքսանդր (տնտեսագետ), Վասիլ (պատմաբան) և Ստեֆան (սպա)։
Գեորգի Զլատարսկին Տիռնովոյում ավարտել է գիմնազիան, ապա ուսումը շարունակել է Զագրեբի Կայսերական լիցեյում և Ստամբուլում[5]։ 1880 թվականին նա ավարտել է Զագրեբի համալսարանը (մասնագիտավումը՝ բնական գիտություններ) և նույն թվականի հունիսից որպես հանքաբան-երկարաբան աշխատանքի է անցել Բուլղարիայի ֆինանսների նախարարությունում։ 1890 թվականին դարձել է լեռնային ու երկրաբանական լուսանկարահանումների աշխատանքների ղեկավար, իսկ 1893 թվականին՝ Առևտրի և հողագործության նախարարության երկրաբանության բաժնի տնօրեն։ Աշխատել է Ավստրիայում և Անգլիայում, մտերիմ հարաբերություններ է պահպանել Ֆրանց Տուլայի ու Կոնստանտին Իրեչեկի հետ[6]։
Գեորգի Զլատարսկին դասավանդել է Սոֆիայի համալսարանում և 1903-1904 թվականներին եղել է նույն համալսարանի ֆիզիկա-մաթեմատիկական ֆակուլտետի դեկանը։ Դրանից առաջ նա երկու անգամ ընտրվել էր համալսարանի ռեկտոր (1897-1898 և 1901-1902 թվականներին)։ Նա դասավանդել է ընդհանուր երկրաբանություն, անողնաշար կենդանիների հնէաբանություն, ֆիզիոգրաֆիկ և դինամիկ երկրաբանություն, գեոտեկտոնիկա և ստրատիգրաֆիկ երկրաբանություն, հնակենդանաբանություն և այլն[7]։
Մատենագրություն[8]
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]- Геологията на България (под редакцията на П. Бакалов), Университетска библиотека № 65, София: 1927.
- Юрската система в България, Годишник на Софийския университет № 3 и № 4, София: 1908.
- Еокретацейската или долнокредната серия в България, Периодическо списание на Българското книжовно дружество, № 68, София: 1907, 35-115.
- Рудите в България (Материали по геологията и минералогията на България), Периодическо списание на Българското книжовно дружество, № 2, 1-2, № 3, 84-132, Средец: 1882.
- Геологическа карта на България в 20 листа 28 х 40 см в мащаб 1:300 000 (в сътрудничество с Г. Бончев), София: 1905-1910.
Ծանոթագրություններ
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]- ↑ 1,0 1,1 Չեխիայի ազգային գրադարանի կատալոգ
- ↑ Chisholm, Hugh, ed. (1911). "Bulgaria/Language". Encyclopædia Britannica (11th ed.). Cambridge University Press.
- ↑ Златарски, Георги Николов в Кратка българска енциклопедия, том 1, издателство на БАН, София, 1964, стр. 420
- ↑ Ц. Цанков, "Първият", Списание на Българското геологическо дружество, год. 55, кн. 3, 1994, стр. 1-8.
- ↑ Иречек, Конст. (1899). Княжество България: Негова повърхнина, природа, население, духовна култура, управление и нова история. Translated by Екатерина Каравелова. Пловдив: Хр. Г. Данов. էջ 305. Վերցված է 21 июня 2014-ին.
- ↑ Иречек, Конст. (1899). Княжество България: Негова повърхнина, природа, население, духовна култура, управление и нова история. Translated by Екатерина Каравелова. Пловдив: Хр. Г. Данов. էջ 308-9. Վերցված է 25 июня 2014-ին.
- ↑ Тодор Николов, "Ами Буе и Георги Златарски - две звезди в зората на българската геология", Списание на Българското геологическо дружество, год. 65, кн. 1-3, 2004, стр. 5-18.
- ↑ Алманах на Софийския университет 1888-1928, Кратка история на университета с животописни и книгописни сведения за преподавателите и асистентите от основаването на висшето училище насам, София: Университетска библиотека № 91, 1929, էջեր стр. 253-255
Գրականություն
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]- Еким Бончев, Георги Златарски, Университетско издателство "Климент Охридски", София: 1988.
- Петър Бакалов, Спомени за професор Георги Н. Златарски, Известия на Геологическия институт на Българската академия на науките, № 3, София: 1955, стр. 241-244.
- Иван Борисов, Бележити български геолози, Народна просвета, София: 1981, стр. 7-19.
- A. Lacroix, La vie de Georges Zlatarski, Bull Soc. geol France, Ser. 4, vol. 10, 1910, 338.
Արտաքին հղումներ
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]- Գեորգի Զլատարսկու հեղինակած գրքերը Արխիվացված 2017-01-13 Wayback Machine (բուլղ.)
 | Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Գեորգի Զլատարսկի» հոդվածին։ |
|
