Ծնվել է 1792 թվականի հոկտեմբերի 14-ին ԳերմանիայիԿարլսրուե քաղաքում։ Սովորել է Դորպատի համալսարանի բնագիտական բաժնում, որն ավարտել է ոսկե մեդալով։ 1811 թվականին դեռևս ուսանող լինելով մեկնում է ճանապարհորդության։ Ավարտելով իր աշխատանքը, նորից սկսում է զբաղվել բժշկությամբ։ 1814 թվականին ստանում է բժկության դոկտորի աստիճան և մեկնում է Գերմանիա բժշկությունը հետազոտելու նպատակով։ 1815 թվականից սկսում է աշխատել ռուսական բանակում որպես դաշտային բժիշկ, իսկ զորքերի Ֆրանսիայից վերադառնալուց հետո նորից սկսում է զբաղվել գիտական աշխատանաքներով Բեռլինում, Փարիզում, Վիեննայում, Միլանում և այլն։
1829 թվականի սեպտեմբերի 1-ին Ֆրիդրիխ Պարրոտի արշավախումբը եկել է Էջմիածին՝ Արարատ բարձրանալու նպատակով։ Քաղաքում նրանց միացել է Խաչատուր Աբովյանը՝ որպես ուղեկից-թարգմանիչ։ Սեպտեմբերի 10-ին նրանք Էջմիածնից ճանապարհ են ընկնում դեպի Արարատի ստորոտը, սեպտեմբերի 11-ին հանգրվանում սուրբ Հակոբի վանքում։ Սեպտեմբերի 12-ին և 18-ին կատարվում է երկու անհաջող փորձ։ Սեպտեմբերի 27-ին արշավախումբը արդեն գագաթին էր։ Աբովյանը այդտեղ փայտե խաչ կանգնեցրեց, որը բերել էր Էջմիածնից։ Արարատը նվաճել էին վեց հոգի՝ Ֆրիդրիխ Պարրոտը, Խաչատուր Աբովյանը, 41-րդ հրաձգային գնդից Ալեքսեյ Զդորովենկոն և Մատվեյ Շալպանովը, հայ գյուղացիներ Հովհաննես Այվազյանն ու Մուրադ Պողոսյանը[6]։
Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից (հ․ 9, էջ 216)։