Վերջին վկաները
Վերջին վկաները | |
|---|---|
| Ենթավերնագիր | Соло для детского голоса և Книга недетских рассказов |
| Հեղինակ | Սվետլանա Ալեքսիևիչ |
| Տեսակ | գրական ստեղծագործություն |
| Ժանր | նոնֆիքշն |
| Բնօրինակ լեզու | ռուսերեն |
| Էջեր | 175 |
| Շարք | Voices of Utopia? |
| Նախորդ | Պատերազմը կանացի դեմք չունի |
| Հաջորդ | Չեռնոբիլյան աղոթք |
| Երկիր | .svg){kind=small} Բելառուս |
| Հրատարակման վայր | Մոսկվա |
| Հրատարակիչ | Մոլոդայա գվարդիա |
| Հրատարակման տարեթիվ | 1985 |
| Թվային տարբերակ | alexievich.info/knigi/posledniyeSwideteli.pdf |
«Վերջին վկաները», բելառուս գրող, 2015 թվականի գրականության Նոբելյան մրցանակի դափնեկիր Սվետլանա Ալեքսիևիչի գեղարվեստական և վավերագրական գիրքը։ Գիրքն առաջին անգամ հրատարակվել է 1985 թվականին՝ «Ոչ մանկական պատմվածքների գիրք» ենթավերնագրով (իսկ ավելի ուշ հրատարակություններում՝ «Սոլո՝ մանկական ձայնի համար» ենթավերնագրով)[1], կազմվել է Հայրենական մեծ պատերազմը վերապրած մարդկանց հիշողություններից՝ շարունակելով «Պատերազմը կնոջ դեմք չունի» գրքով սկսված թեման։ Կազմում է «Ուտոպիայի ձայներ» գեղարվեստական-վավերագրական շարքի երկրորդ մասը։
Ստեղծագործություններ ըստ գրքի[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Գրքի հիման վրա նկարահանվել է «Պատերազմի երեխաները։ Վերջին վկաները» վավերագրական ֆիլմը, որի ռեժիսորն է Ալեքսեյ Կիտայցևը, իսկ սցենարը գրել է Լյուդմիլա Ռոմանենկոն։ Ֆիլմի ստեղծմանը մասնակցել է նաև Սվետլանա Ալեքսիևիչը (Ստուդիա ՄԲ Գրուպ, Մոսկվա, 2009, 45 րոպե)[2]։ Ֆիլմն արժանացել է «Մարդը և պատերազմը» վավերագրական կինոյի բաց մրցույթի հատուկ մրցանակի (Եկատերինբուրգ, 2011)[3]։
Կոմպոզիտոր Վլադիմիր Մագդալիցը գրել է «Վերջին վկաները» սիմֆոնիա-ռեքվիեմ՝ ստեղծագործություն ասմունքողի, բասի, դաշնամուրի, երգեհոնի, խառը ու մանկական երգչախմբերի և սիմֆոնիկ նվագախմբի համար[4][5]։
Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- ↑ Алексиевич, Светлана Александровна — Последние свидетели — каталог РГБ
- ↑ «Дети войны. Последние свидетели». ВГТРК. Արխիվացված է օրիգինալից 2015 թ․ դեկտեմբերի 5-ին. Վերցված է 2015 թ․ հոկտեմբերի 20-ին.
- ↑ «Итоги 5 открытого конкурса документального кино «Человек и война»». Центр военных и военно-исторических исследований Гуманитарного университета г. Екатеринбурга. Արխիվացված է օրիգինալից 2015 թ․ դեկտեմբերի 8-ին. Վերցված է 2015 թ․ հոկտեմբերի 20-ին.
- ↑ Магдалиц, Владимир Васильевич. «Последние свидетели» (по прочтении Светланы Алексиевич) [Ноты] : симфония-реквием : для чтеца, баса, фортепиано, органа, смешанного и детского хоров и симфонического оркестра : партитура — Краснодар : Эоловы струны, 1999.
- ↑ «Композитор Владимир Магдалиц: Некоторые из нас не умрут». Արխիվացված է օրիգինալից 2016 թ․ մարտի 5-ին. Վերցված է 2015 թ․ հոկտեմբերի 28-ին.
Արտաքին հղումներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- «Последние свидетели (сто недетских рассказов)» (1978—2004) — полный текст книги на персональном сайте Светланы Алексиевич
- Сергей Ушакин. Осколки военной памяти: «Все, что осталось от такого ужаса?» : Рец. на кн.: Алексиевич С. Последние свидетели: соло для детского голоса. М., 2007 // Новое литературное обозрение. — 2008. — № 93.
|
