Սահակ Հարությունյան
| Սահակ Հարությունյան | |
|---|---|
| Ծնվել է | 1916 |
| Ծննդավայր | Մրգավան, Հայաստան |
| Մահացել է | անհայտ |
| Քաղաքացիություն |  Ռուսական կայսրություն և  ԽՍՀՄ |
| Կրթություն | Հայկական պետական մանկավարժական համալսարան (1939) |
| Մասնագիտություն | մանկավարժ |
| Կուսակցություն | ԽՄԿԿ |
| Պարգևներ և մրցանակներ |  և  |
Սահակ Միսակի Հարությունյան (1916, Մրգավան, Հայաստան - անհայտ), հայ մանկավարժ։ ԽՄԿԿ անդամ (1942): Երկրորդ համաշխարհային պատերազմի Արևելյան ռազմաճակատի («Հայրենական մեծ պատերազմ», 1941-1945) մասնակից։
Կենսագրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Սահակ Հարությունյանը ծնվել է 1916 թվականին, Արտաշատի շրջանի Մրգավան գյուղում։ Ավարտել է գյուղի միջնակարգ դպրոցը, 1935 թվականին ընդունվել է Երևանի մանկավարժական ինստիտուտի պատմության ֆակուլտետը, այն ավարտել է 1939 թվականին ու անցել է մանկավարժական աշխատանքի։ Շրջկենտրոնի Կրուպսկայայի անվան միջնակարգ դպրոցում դասավանդել է պատմություն[1]։
1939 թվականի նոյեմբերին զորակոչվել է կարմիր բանակ։ 1941 թվականից մինչև 1942 թվականը ծառայել է 33-րդ տանկային բրիգադում, վաշտի քաղղեկի տեղակալ։ Մասնակցել է Մոսկվայի պաշտպանությանը, այնուհետև՝ Հյուսիս-արևմտյան ռազմաճակատում։ 1942 թվականին ընդունվել է կուսակցության շարքերը։ 1942 թվականին մարտերից մեկում վիրավորվել է և ուղարկվել հոսպիտալ։ Ապաքինվելուց հետո մեկնել է սովորելու հրամանատարական կազմի վերապատրաստման դասընթացներում։ 566-րդ առանձին գվարդիական ականանետային դիվիզիոնոմ մասնակցել է մարտերին Հյուսիս-արևմտյան ռազմաճակատում, իսկ 1943-1944 թվականներին՝ Առաջին և Երկրորդ մերձբալթյան ռազմաճակատներում։ 1944-1945 թվականներին՝ որպես մարտկոցի հրամանատար, 80-րդ կորպուսի 356-րդ հրաձգային դիվիզիայի կազմում մասնակցել է Վարշավայի ազատագրմանը, ապա՝ Բեռլինի գրավմանը[1]։
Ցուցաբերած խիզախության համար գնարդիայի ավագ լեյտենանտ Հարությունյանն արժանացել է Գերագույն գլխավոր հրամանատարի մի շարք շնորհակալագրերի, պարգևատրվել է «Հայրենական պատերազմի» առաջին և երկրորդ աստիճանի շքանշաններով և մի քանի մեդալներով։
1946 թվականին Հարությունյանը զորացրվել է բանակից և շարունակել մանկավարժական աշխատանքը։ Եղել է դպրոցի տնօրեն Արտաշատի շրջանի Մրգավան, Մխչյան, Դալար գյուղերում։ 1978 թվականին անցել է կենսաթոշակի, միաժամանակ Մրգավանի դպրոցում դասավանդել է պատմություն[1]։
1967 թվականին ՀԽՍՀ Գերագույն խորհրդի նախագահությունը նրան պարգևատրել է պատվոգրով «Հանրապետության աշխատավորության մեջ քաղաքական ու գիտական գիտելիքների պրոպագանդման գործին մատուցած ծառայությունների համար[1]։
Պարգևներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- «Հայրենական պատերազմի 1-ին աստիճանի շքանշան»
- «Հայրենական պատերազմի 2-րդ աստիճանի շքանշան»