Պիմեն Պանչենկո Եմելյանովիչ (բելառուս․՝ Пімен Емяльянавіч Панчанка, օգոստոսի 23, 1917({{padleft:1917|4|0}}-{{padleft:8|2|0}}-{{padleft:23|2|0}}), Տալլին, Estonia Governorate, Ռուսական կայսրություն[1] - ապրիլի 2, 1995({{padleft:1995|4|0}}-{{padleft:4|2|0}}-{{padleft:2|2|0}}), Մինսկ, Բելառուս) , բելառուս սովետական բանաստեղծ։ ԲԱՍՀ-ի ժողովրդական բանաստեղծ (1973)։ ՍՄԿԿ անդամ 1943 թվականից։ Հայրենական Մեծ պատերազմի (1941-1945) մասնակից։ Պանչենոյի առաջին գրքերը «Վստահություն» (1938) և «Սեպտեմբերյան դրոշներ» (1940) ժողովածուներն են։ Պատերազմի տարիների բանաստեղծությունները ամփոփված են «Պատերազմի ճանապարհ» (1942) և «Հեռավոր կայաններ» (1945) գրքերում։ Սրանց հաջորդել են «Երդում» (1949), «Ընդարձակ աշխարհ» (1955), «ճանապարհորդությունների ու սիրո գիրք» (1959), «Նյու Ցորքյան պատկերներ» (1960), «Հազար երկնակամար» (1962), «Կայծակի լույսի տակ» (1966, ԲՍՍՀ-ի 6ա. Կուպալայի անվան պետական մրցանակ, 1967), «Դեկտեմբեր» (1972) գրքերը։ Պանչենկոյի պոեզիային բնորոշ է քնարականության և հրապարակախոսության, պաթոսի և հեգնանքի, հրատապության և բարոյականության խնդիրների միասնությունը։ Թարգմանվել է ԽՍՀՄ և այլ ժողովուրդների լեզուներով։ ԽՍՀՄ ԳՄ վարչության անդամ։ Պարգևատրվել է 4 շքանշանով։
Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից (հ․ 9, էջ 123)։
ԽՍՀՄ
Բելառուս
