Մասնակից:Սյուզի Եղիազարյան/Ավազարկղ
Շոտլանդիայի շրջան կամ Շոտլանդիայի կոմսություններ gd Siorrachdan на час-Alba, Շոտլանդիայի պատմական ստորաբաժանումներն են, որոնք ստեղծվել են միջնադարում և որպես վարչական բաժիններ գործել մինչև 1975 թվականը: Ի սկզբանե ստեղծվել են դատական նպատակներով (գտնվել են այն տարածքում, որտեղ իրավասու էր շերիֆը), 17-րդ դարից սկսած օգտագործվել են նաև տեղական ինքնակառավարման նպատակներով: Դատական գործառույթների համար օգտագործվող տարածքները (շերիֆական տուն) տարանջատվել են կոմսություններից, որոնք 1975 թվականից տեղական ինքնակառավարման մարմինների (Շոտլանդիա) 1973 թվականի ակտի համաձայն դադարել են օգտագործվել տեղական ինքնակառավարման նպատակների համար[1]:
Այսօր Շոտլանդիայում տեղական ինքնակառավարումը հիմնված է համայնքային տարածքների վրա, որոնք երբեմն պարունակում են վարչաշրջանների անուններ, բայց հաճախ ունեն շատ տարբեր սահմաններ: Շրջանները դեռ օգտագործվում են հողերի գրանցման համար և կազմում են մանդատային տարածքների հիմքը (չնայած վերջիններս ամբողջովին նույնական չեն)[2][3]:
Շոտլանդիայի պատմական շրջաններըՊատմություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Շոտլանդիայի պատմական շրջաններն այժմ հասկացվում են այն տարածքների ամբողջությունը, որտեղից ստեղծվել է Շոտլանդական Թագավորությունը միջնադարում: Այս տարածքներից յուրաքանչյուրն ունեցել է ծագման և զարգացման իր պատմությունը, որով տարբերվել է հարևան շրջաններից, շրջանների մեծ մասը աշխարհագրորեն միատեսակ տարածքներ են: Տարածքի առումով համեմատաբար փոքր երկրում պատմական շրջանների քանակը բացատրվել է առաջին հերթին Շոտլանդիայի լանդշաֆտների բազմազանությամբ և դրա մեծ մասի ռելիեֆի լեռնային բնույթով: Բացի այդ, Շոտլանդական պետության ձևավորման գործընթացների բարդությունը, որին մասնակցել են Շոտլանդիայի տարածքում հնագույն ժամանակներից ապրող հինգ ժողովուրդներ (պիկտեր, շոտլանդացիներ, բրիտներ, անգլեր և նորվեգացիներ), և մեծ դեր են խաղացել երկրի տարբեր շրջանների մեկուսացման մեջ:Վարչական բաժանում 16-րդ և 17-րդ դարերի ընթացքում Շոտլանդիայում թագավորական իշխանության բարձրացման և կենտրոնացվածության հետևանքով ավանդական շրջանները աստիճանաբար փոխարինվել են կոմսությունների և արքայական քաղաքների համակարգների, որոնք ղեկավարել են շերիֆները և արքայական պաշտոնյաները: Չնայած այն հանգամանքին, որ ընդհանուր առմամբ կոմսությունները հիմնվել են նախկինում հաստատված տարածքների վրա, վարչական պահանջները հանգեցրել են մի քանի շրջանների միավորմանը մեկ վարչաշրջանի կամ, ընդհակառակը, մեծ պատմական տարածքի բաժանմանը մի քանի կոմսությունների: 19-20-րդ դարերի մի քանի վարչատարածքային բարեփոխումներ գրեթե ամբողջությամբ փոխել են երկրի քարտեզը: Ժամանակակից Շոտլանդիան բաժանված է 32 վարչական շրջանի:
Շոտլանդիայի պատմական շրջանները կարելի է բաժանել մի քանի խմբերի.
Հին պատկերապատման երկրներ. Անգուս, Ատոլ, Բուհան, Լենոքս, Մար, Մենթիտ, Մորեյ, Ռոս, Ստրեյթերն, Ֆայֆ
Հյուսիսային Շոտլանդիայի թագավորական տիրույթի շրջաններ. Գարիոխ, Գովրի, Քլաքմաննանշիր, Մուռնս, Պերտշիր, Ստիրլինգշիր, Ստրոմոնտ
Շոտլանդական լեռնաշխարհի գելական շրջաննար. Արգիլ, Արդնամուրխան, Բադենոչ, Բրեդալբան, Գարմորան, Կինթայր, Կինտայլ Կովալ, Լորն, Լոհաբեր, Մորվեր, Նապդեյլ, Սադերլենդ
Արևմտյան կղզիների գելական շրջանները. Արրան, Բուտե, Արտաքին Հեբրիդներ, Ներքին Հեբրիդներ, Սքայ
Կամբրիայի գել-բրիտտական շրջանները. Գալլոուեյ, Քեյլ, Քյունինգհեմ, Քերիք
Նորվեգական տարածքներ. Կայթս, Օրկնեյան կղզիներ, Շետլանդյան կղզիներ
Սահմանամերձ շրջաններ. Անանդեյլ, Լիդսդեյլ, Լոդերդեյլ, մարտ, Նիցդեյլ, Թևիոտդեյլ, Էսկդեյլ, Էտրիքսդեյլ Լոթիան Կլայդսայդ[4]:
1707 Միության ակտ և ժառանգական իրավասությունների ավարտ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
17-րդ դարից կոմսությունները բացի դատական գործառույթներից սկսել են օգտագործվել տեղական կառավարման համար: 1667 թվականին հողի հարկը գանձելու համար յուրաքանչյուր շերիֆի հետ նշանակվել են մատակարարման հանձնակատարներ[5]: Ի վերջո, կոմիսարները կոմսությունում ստանձնել են նաև այլ պարտականություններ: Անգլիայի հետ Շոտլանդիայի միությունից հետո կառավարությունը սկսել է Շոտլանդիայի տեղական ինքնակառավարումը համապատասխանեցնել Մեծ Բրիտանիայի մյուս մասերին: Վարչաշրջանի կառավարման ամբողջական համակարգը անմիջապես չի ստեղծվել, հիմնականում այն բանի պատճառով, որ շերիֆի կամ տնտեսավարի գրասենյակը ժառանգական է դարձել շերիֆական որոշ ընտանիքներում:
Գեորգի II-ի գահակալելու ժամանակ 22 շերիֆ ժառանգաբար էին, երեքը նշանակվել էին ցմահ, և միայն 8-ը միապետի նշանակմամբ: Ժառանգական շերիֆներն էին. Արգիլ, Բուտե, Բանֆ, Քեյթնես, Քլաքմանան, Կրոմարտի, Դումբարտոն, Դամֆրիզ, Էլգին, Ֆայֆ, Կինոս, Քիրքադբրայթ, Լինլիտգոու, Նաիրն, Օրքնի և Զեթլանդ, Փիբլես, Ռենֆրյու, Ռոքսբուրգ, Սելկիրկ, Սելկիրկ, Սելկիրկ և Ռենֆրյու, ցմահ նշանակվածները՝ Պերտը Ֆորֆարը և Այրը. միապետ կողմից նշանակվածները՝ Աբերդինը, Բերվիկը, Էդինբուրգը, Հադդինգթոնը, Ինվերնեսը, Կինկարդինը, Լանարկը և Ռոսը[6]:
1745 թվականի յակոբիտնյան երկրորդ ապստամբության անհաջող փորձից հետո կառավարությունը օգտվել է առիթից՝ վերափոխելու կոմսությունների կառավարությունը: «Ժառանգության իրավասությունների մասին» օրենքը 1747 թվականին կոմսության կառավարությունը հանձնել է թագին՝ փոխհատուցում տալով տեղահանված պաշտոնյաներին: «Շերիֆների» (Շոտլանդիա) մասին 1747 թվականի օրենքը շերիֆի տնօրենի պաշտոնը կրճատել է, թողել հիմնականում արարողակարգային, յուրաքանչյուր վարչաշրջանում նշանակված շերիֆի տեղակալ կամ շերիֆի փոխարինող: Ամենափոքր շրջաններից 12-ը միավորվել են շերիֆական շրջաններ ստեղծելու համար. Միավորման գործընթացը պետք է շարունակվեր մինչև 20-րդ դար, և հանգեցներ է շերիֆական շրջանների ու կոմսությունների տարբեր սահմաններ ունենանալուն [7]: 1794 թվականին լորդ-լեյտենանտները նշանակվել են յուրաքանչյուր վարչաշրջանում, իսկ 1797 թվականին բարձրացվել են կոմսության աշխարհազորային գնդերը՝ Շոտլանդիան համապատասխանեցնելով Անգլիայի, Ուելսի և Իռլանդիայի հետ:
Հետագա զարգացումներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
1858 թվականին Ոստիկանության (Շոտլանդիա) մասին 1857 օրենքի համաձայն յուրաքանչյուր շրջանում ստեղծվել են ոստիկանական ուժեր: Բուրգասները հիմնականում շրջանի իշխանությունների իրավասությունից դուրս էին: Համաձայն Տեղական ինքնակառավարման մարմինների (Շոտլանդիա) 1889 թվականի օրենքի՝ կազմվել են 34 կոմսությունների խորհուրդներ: Այս խորհուրդների կողմից ղեկավարվող տարածքները կոչվել են «վարչական շրջաններ», հիշեցրել են Շոտլանդիայի ավանդական կոմսությունները, բայց ոչ ամբողջությամբ: Էքսկլավները վերացվել են, բացառությամբ Դանբարտոնշիրի մեկ էքսկլավի: Ross-shire-ը և Cromartyshire-ը միավորվել են Ross-ի և Cromarty-ի մեջ, և չորս քաղաքներ` Աբերդին, Դանդի, Էդինբուրգ և Գլազգո, դարձել են ինքնուրույն շրջաններ: Այս «քաղաքների կոմսությունները» պարբերաբար ընդլայնվել են, քանի որ դրանց քաղաքային տարածքները ավելի ու ավելի են տարածվել շրջակա գյուղերում: Ընդհանրապես, դրանք դեռևս համարվել են ավելի մեծ աշխարհագրական շրջանի մի մասը. օրինակ, Գլազգոն դեռ համարվել է Լանարկշիրի մի մասը, չնայած այն այլևս չէր գտնվում Լանարկ շրջանի խորհրդի իրավասությունում:
Համաձայն Տեղական ինքնակառավարման մարմինների (Շոտլանդիա) օրենքի 1929 թվականին, երկու զույգ խորհուրդներ միմյանց հետ միավորվել են՝ կազմավորելով Պերտի և Քինրոզի և Մորայ և Նաիրնի «համատեղ կոմսությունների խորհուրդները»: Չնայած կառավարվել են նույն խորհրդի կողմից, յուրաքանչյուր վարչաշրջան անվանականորեն մնացել է մյուսից անկախ:
1963 թվականին Կառավարությունը հրապարակել է սպիտակ թուղթ, որով առաջարկվել է կրճատել կոմսությունների թիվը 33-ից 10-15-ի: Սկսվել է Շոտլանդիայի կոմսությունների խորհուրդների և պաշտոնատար անձանց միջև խորհրդակցությունների գործընթաց՝ ազդելու միավորումների վրա: Կառավարության փոփոխությունից հետո 1965 թվականին հայտարարվել է, որ ձեռնարկվել է տեղական ինքնակառավարման տարածքների «ավելի ընդգրկուն և հեղինակավոր» ծրագիրը[8]:
1966 թվականին Շոտլանդիայում նշանակվել է տեղական ինքնակառավարման թագավորական հանձնաժողով, որը վարել է լորդ Ուիթլին[9]: Հանձնաժողովի 1969 թվականի զեկույցում առաջարկվել է կոմսությունները փոխարինել ավելի մեծ շրջաններով[10]:
- ↑ Team, National Records of Scotland Web (2013-05-31). «National Records of Scotland». National Records of Scotland (English). Վերցված է 2021-01-17-ին.
{{cite web}}: CS1 սպաս․ չճանաչված լեզու (link) - ↑ «Wayback Machine» (PDF). web.archive.org. 2013-09-28. Վերցված է 2021-01-17-ին.
- ↑ The county directory of Scotland. National Library of Scotland. Edinburgh : R. Grant & Son. 1862.
{{cite book}}: CS1 սպաս․ այլ (link) - ↑ Sir George Steuart Mackenzie, Board of Agriculture (Great Britain) (1810). General View of the Agriculture of the Counties of Ross and Cromarty: With Observations on the ... (English). Oxford University. Printed for Richard Phillips.
{{cite book}}: CS1 սպաս․ չճանաչված լեզու (link) - ↑ «Records of the Parliaments of Scotland». www.rps.ac.uk. Վերցված է 2021-01-17-ին.
- ↑ Whetstone, Ann E. (1977). «The Reform of the Scottish Sheriffdoms in the Eighteenth and Early Nineteenth Centuries». Albion. 9 (1): 61–71. doi:10.2307/4048219. ISSN 0095-1390.
- ↑ «Book sources» (անգլերեն).
{{cite journal}}: Cite journal requires|journal=(օգնություն) - ↑ «Кагриманян А.С. Независимость Шотландии: быть или не быть». Политика и Общество. 7 (7): 745–752. 2014-07. doi:10.7256/1812-8696.2014.7.12577. ISSN 1812-8696.
- ↑ «Ахрамеева О.В. Совершенствование оказания нотариальных услуг органами местного самоуправления как залог правовой стабильности в поселениях». Урбанистика. 4 (4): 49–66. 2015-04. doi:10.7256/2310-8673.2015.4.17143. ISSN 2310-8673.
- ↑ Kulikov, Vladimir I. (2018). «THE PEOPLE'S COMMISSARIAT FOR LEFT SOCIALIST-REVOLUTIONARIES: THE COMMISSARIAT FOR LOCAL SELF-GOVERNMENT (DECEMBER 1917 - MARCH 1918)». RSUH/RGGU Bulletin. Series Economics. Management. Law (2): 99–112. doi:10.28995/2073-6304-2018-2-99-112. ISSN 2073-6304.